Την νύχτα της 30-31 Μαϊου 1826 πέθανε ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της «Επιτροπής της Συνελεύσεως»Αρχιεπίσκοπος Π. Πατρών Γερμανός, αυτός ο πρωτεργάτης της Επαναστάσεως, αυτός που ύψωσε και ευλόγησε το ιερόν λάβαρον του αγώνα στη μονή της Αγίας Λαύρας, θύμα της επιδημίας του τύφου που είχε ενσκύψει τότε στο Ναύπλιο.
Ο Π. Πατρών Γερμανός διαμένοντας στο Ναύπλιο είχε αξιομνημόνευτη δράση εκείνες τις φοβερές ημέρες των εμφυλίων πολέμων του 1823, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια να τους προλάβει και να συνενώσει τους αντιπάλους στον κοινό αγώνα κατά των απίστων. Ο Γάλλος ιστορικός Πούκεβιλ αναφέρει γι’ αυτή την προσπάθεια του Γερμανού, ότι « απέβη ο απόρρητος της ομονοίας στρατιώτης, προσερχόμενος προς τους εν Ναυπλίω οπλαρχηγούς ή πολιτικώς διχονοούντας, βροντοφωνών το ‘ αγαπάτε αλλήλους’…».
Η κηδεία του έγινε στο Ναύπλιο. Παρουσία των επισήμων και όλων των κατοίκων της πόλεως. Τάφηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Ο εκ των γραμματέων του Θ. Κολοκοτρώνη Μ. Οικονόμου γράφει σχετικά για την ταφή του Γερμανού στο Ναό τα εξής :
« ….Πολλοί τινές φθονερώς προς αυτόν και δυσμενώς δι΄αντιπολίτευσιν διακείμενοι, κατέκρινον και εμπόδιζον τούτο ( δηλ. να ταφεί εντός του Ναού) και άλλοι ηδιαφόρουν, ώστε εκινδύνευε να στερηθεί ο νεκρός αυτού της επιταφίου εκείνης συνήθους εκκλησιαστικής τιμής, και η κοινή γνώμη να προσβληθεί. Αλλ΄ εξαναστάντες οι εκ του Επτανησιακού σώματος εν Ναυπλίω ευρισκόμενοι, και αναδεξάμενοι αυθόρμητοι και ένοπλοι, την κατά την κηδείαν παράταξιν και πομπήν εματαίωσαν πάσαν εναντίωσιν, και εκηδεύθη εντός μάλιστα του ρηθέντος Ναού».
Μετά από λίγα χρόνια τα οστά του μετακόμισαν στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Δημητσάνα.
άρθρο του Γιάννη Μακρή
