Ο Χρόνος μετακινείται ανοδικά, προς τα εμπρός και φεύγει αυτόνομα, σταματά όμως ιστορικά και παραμένει στις μνήμες αιώνια.
Διπλώνεται και ξεδιπλώνεται περιοδικά τυπώνοντας στην Ιστορία, άλλοτε χρυσές και λαμπρές σελίδες δόξας και άλλοτε θλιβερές και αιμοστάλακτες.
Οι εκάστοτε άνθρωποι, ευρισκόμενοι μέσα στο πέρασμα του χρόνου, αντιμετωπίζουν ποικίλες φάσεις αγώνων για την ανάπτυξη, την εξέλιξη, την επιβίωση.
Μερικοί άνθρωποι, προχωρώντας ενσυνείδητα στους ρυθμούς του χρόνου και της ζωής τους, κληροδότησαν στους μεταγενέστερους θεμελιακές βάσεις μεγαλείου και επιτυχιών, ενώ κάποιοι άλλοι, αντίθετα, άφησαν πίσω τους κλαυθμούς και οδυρμούς κακίας, δυστυχίας και αθλιότητας.
Μα κατά την δίπλωση και αναδίπλωση του χρόνου ο ΥΨΙΣΤΟΣ ΘΕΟΣ και Πατέρας, συνεργαζόμενος με την νοήμονα Πλάση ΤΟΥ, απέστελλε σε τακτά χρονικά διαστήματα ευφυή άτομα για να χειραγωγήσουν και καθοδηγήσουν τους αδύναμους που κατρακυλούσαν σε βραχώδεις και κατηφορικούς δρόμους. Με την ευλογία του Παντοδύναμου ΘΕΟΥ διάβηκαν στη γη σοφοί ΠΡΟΦΗΤΕΣ, που μετέδιδαν με βαθυστόχαστα λόγια το ΘΕΟΥ ΤΟΥ θέλημα
Περπάτησαν ανάμεσα στις ανθρώπινες στράτες ΗΡΩΕΣ και ΗΡΩΪΔΕΣ, που κατέπλησσαν με τα υψηλά τους φρονήματα και τα τεράστια δρώμενά τους, που υπολογίζονται για τη μνημειώδη διαχρονική τους αξία
Σίγουρα οι χαρισματικοί άνθρωποι, οι ιδιοφυείς, που προσκόμισαν τις ανώτερες ιδέες τους στην κοινωνία, ήσαν οι διακεκριμένες φυσιογνωμίες, που εξουσιοδοτήθηκαν από τον ΚΥΡΙΟΝ, να γοητεύουν, να ωφελούν, να καθηλώνουν και να ομορφαίνουν τη ζωή.
Μα n δίπλωση και αναδίπλωση των χρόνων μας αποκαλύπτει το έντονο σφιχταγκάλιασμα των αντιθέσεων. Πολλάκις παρατηρείται δυστυχία να έχει πιθανόν επακόλουθο την ευτυχία. Η ατυχία κάποτε καταλήγει σε επιτυχία. Η λύπη ενίοτε προξενεί αναπάντεχη χαρά. Η παθητική στασιμότατα ξαφνικά παίρνει εναύσματα και προχωρεί σε ενεργητική δραστηριότητα κ.ο.κ.
Οι σκέψεις μας αυτές, υλοποιούν τα βροντερά συμπεράσματα ότι πολλά δοσμένα από το ΘΕΟ αρνητικά στοιχεία προοιωνίζουν θετικό ακτινοβόλο μέλλον. Αλλαγή τρόπου ζωής, ριζική, προς την ελπίδα και την αισιοδοξία. Η ένταση της βεβαιότητας αυτής της αλήθειας, φθάνει στο κατακόρυφο, όταν σε τραγικές και φοβερές στιγμές, το μυαλό, εις αντιπερισπασμό του πόνου και της φρίκης, ξεφεύγει προς σημεία αλλότρια, προσπαθώντας για να αποβάλει και να λησμονήσει το βάσανα, επιδίδεται σε πρωτότυπα έργα και οικοδομεί πολιτισμικά αριστουργήματα σε ακραία και απαράμιλλα επίπεδα.
Ο άνθρωπος στο ανέβασμα και κατέβασμα της ροής των χρόνων, άλλοτε μετρούσε νίκες και θριάμβους και άλλοτε ήττες και κολασμούς.
Τα σκαμπανεβάσματα και οι ταλαντεύσεις, επέφεραν συγκλονισμούς και ταλαντεύσεις στον καθορισμό της ζωής.
Ο ΘΕΟΣ και Πατέρας του Σύμπαντος ευρίσκετο ανελλιπέστατα πλησίον των πλασμάτων ΤΟΥ, επέβλεπε και μεριμνούσε αδιάκοπα για την ευθυγράμμιση της πορείας τους και της ΣΩΤΗΡΙΑΣ τους.
Προς τούτο κατέληξε στο κοσμογονικό γεγονός να πέμψει τον ΥΙΟ ΤΟΥ με ανθρώπινο τρόπο, για την περαιτέρω οριστική επαναφορά του θελήματός ΤΟΥ, στον Κόσμο .
άρθρο της Ευγενίας Γραικιώτου Σταυροπούλου
