O Θεατρικός Ομίλος Ερμιονίδας παρουσιάζει στο κοινό του Ναυπλίου την ετήσια θεατρική του παραγωγή που αφορά την ενασχόλησή του με το αρχαίο δράμα, την “Ηλέκτρα” του Σοφοκλή, σε μία μοναδική θεατρική βραδιά την KYΡΙΑΚΗ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020, 20.30 στο ΦΟΥΓΑΡΟ, σε συνδιοργάνωση με το Δήμο Ναυπλιέων – Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ. και με ελεύθερη είσοδο.
Η παράσταση «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε μετάφραση Κώστα Γεωργουσόπουλου και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πασσά, παρουσιάστηκε ως προφεστιβαλική εκδήλωση στo πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ επαγγελματικού Θεάτρου «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα», τον κορυφαίο πολιτιστικό θεσμό που διοργάνωσε ο Θ.Ο.Ε. για 7η συνεχή χρονιά στην Ερμιονίδα, με μεγάλη επιτυχία και παρά τις αντίξοες συνθήκες που δημιούργησε η υγειονομική κρίση.
Η παρουσία του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας για ακόμα μια φορά στο Ναύπλιο, με την πρώτη μεταφεστιβαλική παρουσίαση της νέας του παραγωγής «Ηλέκτρα», έχει ως στόχο την εγγύτερη προσέγγιση του Αργολικού κοινού, μέσω της προσφοράς καλού και ποιοτικού θεάτρου, που βρίσκεται στην καρδιά της δημιουργικής του παραγωγής.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το Δήμο Ναυπλιέων–Δ.Ο.Π.Α.Τ. για τη διαχρονική υποστήριξη και την έμπρακτη αναγνώριση του έργου μας. Θερμές ευχαριστίες επίσης προς το Σ.ΦΙ.Π. ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΙΛΩΝ ΠΟΡΤΟΧΕΛΙΟΥ για τη διαρκή του παρουσία στο πλευρό μας ως «Μέγας Αρωγός», το FOUGARO ART CENTER για τη φιλοξενία, καθώς και τους χορηγούς της παράστασης του Ναυπλίου: τις εταιρίες Σ. ΜΑΝΤΖΟΥΝΗΣ & ΣΙΑ Ο.Ε. και ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ Σ.ΑΓ.Α.ΠΕΛ., τα ξενοδοχεία ΙΠΠΟΛΥΤΗ, GRAND SARAI και PENSION MARIANNA, το αρτοποιείο ΑΛΕΥΡΙ & ΖΑΧΑΡΗ, το κομμωτήριο MARINA KOLLIA COIFFURES και το κατάστημα ΜΟΥΣΕΙΟ στο Πόρτο Χέλι, για τη γενναιόδωρη χορηγική συνεισφορά τους στην υλοποίηση της μεταφοράς της παράστασης.
Σας περιμένουμε το βράδυ της Κυριακής στη σκηνή του πάντα φιλόξενου Φουγάρου, για να σας παρουσιάσουμε τη δική μας «Ηλέκτρα».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση: Κώστας Γεωργουσόπουλος
Προσαρμογή-Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Πασσάς
Μουσική: Λόλεκ
Κινησιολογία: Μαργαρίτα Τρίκκα
Φωτισμοί: Ίων Ξυπολιάς
ΔΙΑΝΟΜΗ (με σειρά εμφάνισης):
ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ: Δημήτρης Ι. Σίδερης
ΟΡΕΣΤΗΣ: Δημήτρης Στρίγκος
ΠΥΛΑΔΗΣ: Κωνσταντίνος Αγγέλης
ΗΛΕΚΤΡΑ: Βίκυ Παπάζογλου
ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ: Ιωάννα Μέξη
ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ: Tέτα Ντουνέτα
ΑΙΓΙΣΘΟΣ: Κώστας Πεντεδέκας
XOΡΟΣ: Κική Αυλωνίτου-Πέλλα, Mαρίνα Μπαρμπαρή, Ηρώ Σαρδελή, Τζένη Σκλαβούνου
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ AΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 7ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ «ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ»
Μετά την «Αντιγόνη» (2018) και τη «Μήδεια» (2019), ο Θ.Ο.Ε. προσέρχεται πάλι πιστά στο ραντεβού του με το αρχαίο δράμα, με το δέος και το σεβασμό που του αρμόζει. Γι αυτό, αφήνεται στα χέρια ικανών και καταξιωμένων επαγγελματιών. Φέτος παρουσιάζει την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε μετάφραση Κώστα Γεωργουσόπουλου. Και φέτος λοιπόν, για δεύτερη συνεχή χρονιά, τη σκηνοθεσία και την προσαρμογή του κειμένου έχει αναλάβει ο Κωνσταντίνος Πασσάς, ενώ την κινησιολογία η Μαργαρίτα Τρίκκα, τη μουσική ο Λόλεκ και τους φωτισμούς ο Ίων Ξυπολιάς. Είναι μεγάλη μας τιμή και χαρά που αποδέχτηκαν και πάλι τόσο πρόθυμα το κάλεσμά μας.
«ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΔΙΑΠΛΟΥΣ»
Κώστας Γεωργουσόπουλος
Ιούλιος 2020
Η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή τον Σεπτέμβριο του 1938 παίχθηκε στην Επίδαυρο, στο φως της ημέρας, από τον θίασο του Εθνικού Θεάτρου με σκηνοθέτη τον Δημήτρη Ροντήρη, συνθέτη τον Δημήτρη Μητρόπουλο, κοστούμια του Αντώνη Φωκά, σκηνικά του Κλεόβουλου Κλώνη και πρωταγωνιστές την Κατίνα Παξινού, την Ελένη Παπαδάκη, τον Θάνο Κωτσόπουλο, την Βάσω Μανωλίδου, τον Μάνο Κατράκη, τον Γιώργο Γληνό, τον Νικόλαο Ροζάν. Μυθικές εποχές, μυθικοί καλλιτέχνες. Ηταν το 1938 η πρώτη φορά που παιζόταν τραγωδία στο Θέατρο της Επιδαύρου από τον 3ο αιώνα π.Χ.
Το 1967 η Χούντα με έστειλε δυσμενώς στο Κρανίδι, μαζί με τη γυναίκα μου, καθηγητές στο Γυμνάσιο. Και με σαράντα, περίπου, μαθητές ανεβάσαμε στο Γήπεδο του Κρανιδίου, και μια παράσταση στην Ερμιόνη, την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, ίσως η πρώτη φορά που έβλεπαν θέατρο σε αυτή τη γωνιά της Ελλάδας.
Το 1972, με παραγγελία του Εθνικού Θεάτρου και σκηνοθέτη τον Σπύρο Ευαγγελάτο, σκηνογράφο τον Γιώργο Πάτσα, μουσικό τον Δημήτρη Τερζάκη, χορογράφο την Μαρία Χορς και πρωταγωνιστές την Αντιγόνη Βαλάκου, τον Πέτρο Φυσσούν, την Αλέκα Κατσέλη, τον Νίκο Τζόγια, τον Δημήτρη Βεάκη, εμφανίστηκα πρώτη φορά ως μεταφραστής στην Επίδαυρο.
Ο δραστήριος φίλος, δάσκαλος Δημήτρης Σίδερης μου έκανε την τιμή να μου προτείνει να οργανώσω ένα φεστιβάλ τραγωδίας και μονολόγων στην Ερμιόνη. Είχα τη χαρά να δω παιγμένες μεταφράσεις μου από τους έξοχους ερασιτέχνες που δίνουν πολιτιστική ανάσα στην Ερμιονίδα. Και να χαρεί και τον κοινό σημαντικά έργα και ερμηνευτές.
Σε μια εποχή, άλλη μια φορά, δύσκολη για τον τόπο το αρχαίο θέατρο γίνεται κυριολεκτικά σωσίβιο, σηματωρός και κιβωτός.
Εύχομαι τη φετινή χρονιά να καλύψει τις ανάγκες ζωής και πνεύματος των κατοίκων του τόπου, έχοντας ως παρηγοριά πως και ο «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή παίχθηκε στη θανατηφόρο επιδημία του 429 π. Χ.
Όσο έχουμε τέτοιες σανίδες σωτηρίας, θα διαπλέουμε τη φουρτουνιασμένη θάλασσα της φύσης και της ιστορίας.
_________________________________________________________________________________________________
Δημήτρης Ι. Σίδερης
Πρόεδρος του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας και της Οργανωτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ “Ερμηνείες στην Ερμιονίδα”
Ιούλιος 2020
Ήρθανε νύχτες και βροχές και χειμωνιάσαν οι ψυχές
και στο βαθύ το σκοτάδι έχει σταθεί ένα παιδί να ζεσταθεί…
Νίκος Γκάτσος ( από το τραγούδι “Πάει ο καιρός”).
Ζούμε “άχαρες μικρές ζωές…”. Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι και αναμένονται να γίνουν δυσκολότεροι. Οι ψυχές των ανθρώπων χειμώνιασαν και το σκοτάδι που διαπερνά όλες τις εκφάνσεις του προσωπικού και του δημόσιου βίου μας είναι βαθύ. Μονάχη μας καταφυγή η τέχνη. Η τέχνη που αναγεννά, η τέχνη που μετουσιώνει και λυτρώνει. Η τέχνη που τελικά δικαιώνει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και φωτίζει όλα τα υπαρξιακά μας σκοτάδια.
Πιστοί στις αρχές μας και παρά τις δυσκολίες, που συνηγορούσαν στο να μη γίνει φέτος το Φεστιβάλ “Ερμηνείες στην Ερμιονίδα”, εμείς αθεράπευτα ρομαντικοί και δεμένοι στο άρμα της τέχνης που δεσμευτήκαμε να υπηρετήσουμε και να προσφέρουμε στον τόπο μας, σας παρουσιάζουμε το φετινό 7ο Φεστιβάλ Θεάτρου “Ερμηνείες στην Ερμιονίδα”, με ένα πρόγραμμα συμπυκνωμένο, αλλά καθόλου υπολειπόμενο σε ποιότητα.
Πιστοί επίσης στο ραντεβού μας με το αρχαίο δράμα, ανεβάζουμε φέτος τη Σοφόκλεια Ηλέκτρα, που την αφιερώνουμε στον μεγάλο του Θεάτρου μας κ. Κώστα Γεωργουσόπουλο, στον άνθρωπο που την πρωτοπαρουσίασε στον τόπο μας το καλοκαίρι του 1968, βαπτίζοντας τους μαθητές του και την τότε κοινωνία στα νάματα του αρχαίου λόγου.
Η τιμητική βραδιά από τους μαθητές του, γι αυτή την προ μισού αιώνα παράσταση, το Μάιο του 2014, στάθηκε η αφορμή να γνωριστούμε και πιάνοντας ο ίδιος το νήμα από το 1968 που το είχε αφήσει, προσέφερε ως αντίδωρο στην περιοχή μας το φεστιβάλ, θεσμό πλέον, “Ερμηνείες στην Ερμιονίδα”, έχοντας και την καλλιτεχνική του εποπτεία. Αυτή η γνωριμία μας, εξαιτίας της τότε παράστασης, στάθηκε η αφορμή για τα μέλη του Θ.Ο.Ε. γνωρίζοντάς τον βαθύτερα, να τον έχουμε σημείο αναφοράς, αρωγό και μεγάλο στήριγμα σε όλα μας τα καλλιτεχνικά ανοίγματα. Το ευχαριστώ σ’ αυτόν τον άνθρωπο δεν αποδίδεται με λόγια. Αποδεικνύεται έμπρακτα με τον τρόπο που μόνο αυτός γνωρίζει : τη θεατρική πράξη. Μονάχα δίνοντας πνοή στα λόγια των τραγικών, μέσα από τις μεταφράσεις του που ευγενικά μας παραχωρεί δωρεάν, μονάχα παίζοντας πολύ και καλό θέατρο, μπορούμε να του προσφέρουμε μικρή αντίχαρη στη μεγάλη χάρη της αναγνώρισης και της τιμής με την οποία μας περιβάλει.
Κλείνοντας στην κατήφεια των καιρών που ζούμε, προστίθεται η θλίψη από την απώλεια της γλυκιάς μας κ. Μαράικε Ηλιού Ντε Κόινγκ , που συμπληρώνει ένα χρόνο απουσίας. Ένα χρόνο ουσιαστικής έλλειψης της χάριτος και της ομορφιάς που εμπεριείχε αυτή η ανεπανάληπτη παρουσία. Μας πληγώνει η απουσία της, αλλά παράλληλα μας ενδυναμώνει η βούλησή της να στηρίξει τον Όμιλό μας. Τι κι αν λείπει η ίδια, η επιθυμία της πλανάται στον αέρα σαν ευλογία. Δεν έχουμε κανένα περιθώριο και καμιά άλλη επιλογή, από το να συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε μαζί. Ακόμα ακούω τη φωνή της : “Δημήτρη, τράβα μπροστά…”
________________________________________________________________________________________________________________________
Σημείωμα του Σκηνοθέτη
Κωνσταντίνος Πασσάς, Ηθοποιός – Σκηνοθέτης
Ιούλιος 2020
Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με το ΘΟΕ. Είχε προηγηθεί πέρσι η Μήδεια του Ευριπίδη, που κατά γενική ομολογία άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.
Φέτος, βιώνοντας αυτές τις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας και αφού αντιμετωπίσαμε θέματα συμμετοχής, ρεπερτορίου, διανομής, καταλήξαμε στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή, ένα βαθιά σκοτεινό έργο εκδίκησης χωρίς όμως να κάνουμε καμία έκπτωση στο υψηλό επίπεδο αισθητικής, υποκριτικής, σκηνογραφίας, μουσικής, κινησιολογίας, φωτισμών, ενδυματολογίας και αλληλεπίδρασης όλων αυτών των στοιχείων μεταξύ τους. Ο πήχης είχε ανέβει αρκετά ψηλά και δεν θα επιτρέπαμε σε κανέναν ιό να τον κατεβάσει. Παίρνοντας φυσικά όλα τα μέτρα προστασίας.
Με απασχόλησε πάρα πολύ το θέμα της κάθαρσης για την κεντρική ηρωίδα του έργου, της Ηλέκτρας, που για μένα δεν είναι τόσο καθαρό, όπως το «φως», αλλά αχνοφαίνεται. Παίρνει εκδίκηση, ως ηθικός αυτουργός-συνεργός για τον φόνο του πατέρα της, μέσω της δολοφονίας της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου από τον Ορέστη. Και μετά τι;
Πάνω σ’ αυτόν τον προβληματισμό στηρίχτηκα και δημιούργησα μια ιδιαίτερη συνθήκη κυριολεκτικών και μεταφορικών “δεσμών” για την Ηλέκτρα. Δεσμών της απέραντης θλίψης, του γιγαντιαίου ψυχικού και σωματικού πόνου, των αμέτρητων θρήνων, του ξεπεσμού από την αρχοντική καταγωγή και της υποβάθμισης σε μια δουλική πραγματικότητα, δεσμών της ταπείνωσης, του εξευτελισμού, της καταπάτησης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και αξιοπρέπειας και τέλος, δεσμών της αέναης προσμονής για εκδίκηση και λύτρωση. Ένα συνεχές μαρτύριο που πρέπει πάση θυσία να δια-κοπεί. Η Ηλέκτρα έχει μεταμορφωθεί σε ένα αγρίμι μέσα σε ένα τεράστιο κλουβί. Κι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα δικής της επιλογής. Άλλοι εξουσιάζουν τις επιλογές και τις επιθυμίες της.
Όλη αυτή η σύλληψη διαμόρφωσε το σκηνικό χώρο και σαφώς τη σκηνοθεσία, την υποκριτική και τη συσχέτιση των ρόλων , όπου τελικά η λύτρωση έρχεται μέσα από την εκδίκηση αλλά και ταυτόχρονα μέσα από την αποτίναξη των δεσμών και την καινούργια, ελεύθερη πορεία ζωής που ανοίγεται μπροστά στην Ηλέκτρα και την προσφέρουν, τα αιματοβαμμένα χέρια του μητροκτόνου αδελφού της. Αυτή είναι η δική μου ανάγνωση. Και πιστεύω ο θεατής θα ταυτιστεί με αυτά τα δεσμά της Ηλέκτρας, είτε είναι προσωπικοί του φόβοι, είτε αγωνίες, είτε συμβιβασμοί, είτε αγκυλώσεις, είτε αποδοχή βίας, είτε στέρηση λόγου, δικαιωμάτων και επιλογών, αλλά κυρίως με την λυτρωτική ανάγκη να σπάσει αυτές τις περιοριστικές αλυσίδες, που αρκετές φορές μας εγκλωβίζουν σε μια ζωή που δεν θέλουμε ούτε μας αξίζει να ζούμε.
Ευχαριστώ όλους τους συνεργάτες-συντελεστές που με ακολούθησαν εντατικά σ’ αυτήν την δημιουργική, αλλά και κοπιαστική διαδρομή των περίπου σαράντα ημερών. Χρόνος ρεκόρ για το ανέβασμα μιας τέτοιας θηριώδους τραγωδίας.
Υπεύθυνη για τον Τύπο και τις Χορηγίες: Δανάη Σαλεπούλα, 6979796194, [email protected]
f θεατρικός όμιλος ερμιονίδας – πολυχώρος Artiki
