«Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;»
Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ. ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟΥΣ
Δήλωση υπ. Ανάπτυξης Έλενα Κουντουρά:
Διαδοχικά ρεκόρ καταγράφηκαν την τελευταία διετία, 26 εκατ. διεθνείς αφίξεις το 2015 και 28 εκατ. το 2016. Το 2017 εξελίσσεται θεαματικά, με πρωτόγνωρα επίπεδα κρατήσεων, αφίξεων, πληροτήτων, διανυκτερεύσεων και εσόδων.
Ο ελληνικός τουρισμός κινείται με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 7% ετησίως, διπλάσιους του μέσου όρου του παγκόσμιου τουρισμού που είναι 3-4%.
Ενεργοποιήθηκαν πόροι 300 εκατ. ευρώ μέσω του ΕΣΠΑ 2014-2020 για την υλοποίηση νέων έργων στον τουρισμό πχ. Δημιουργία μεγάλων ξενοδοχειακών θέρετρων στην περιοχή της Ερμιόνης.
Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά τις εργασιακές συνθήκες με τις οποίες δουλεύουμε, ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι δεν καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες της ζωής μας. Η ανάπτυξη τους είναι μια απατή. Γιατί:
Η τουριστική κίνηση που αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο, αντιμετωπίζεται από τους μεγαλοξενοδόχους και τους εστιάτορες με πολυαπασχόληση και ωράρια μέχρι τελικής πτώσης.
Οι μισθοί όχι μόνο δεν φτάνουν για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, αλλά επαρκούν μόνο για δέκα μέρες το μήνα. Οι εποχικοί πληρωνόμαστε 5 μήνες το χρόνο για να ζούμε 12.
Μας ασφαλίζουν για 4 ώρες και δουλεύουμε από 8 ως 12.
Μας κλέβουν το επίδομα ανεργίας και το δίνουν στα αφεντικά για να απασχολούν τσάμπα προσωπικό
Οι απαράδεκτες συνθήκες στην πρακτική με τα μεροκάματα χαρτζιλίκι, την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία δεν τελειώνουν με το πτυχίο. Γενικεύονται σε όλους τους εργαζόμενους. Τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, προκειμένου να είναι πλήρης, αντικαθιστούν τους επαγγελματίες με παιδιά της πρακτικής για σχεδόν τζάμπα εργασία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και ο επισιτισμός.
Μας βάζουν να υπογράφουμε συμβάσεις με τον όρο ότι δεν είμαστε μέλη συνδικαλιστικής οργάνωσης και κάτω από το φόβο της απόλυσης, μας αφαιρούν το δικαίωμα να συμμετέχουμε στα σωματεία μας.
Τα εργατικά ατυχήματα, οι λιποθυμίες, οι επαγγελματικές ασθένειες έχουν το τελευταίο διάστημα αυξηθεί κατακόρυφα.
Δεν φοβόμαστε να σηκώσουμε κεφάλι. Φόβος είναι να μην μπορούμε να ζήσουμε τις οικογένειές μας, δουλεύοντας τζάμπα για να αυξάνουν τα μονοπώλια τα κέρδη τους.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Ίση αμοιβή, για ίση εργασία. Καμία διάκριση παλιών νέων. Καμιά διάκριση με βάση το φύλο, τη φυλή, την ηλικία, την εθνικότητα.
Υποχρεωτικές Συλλογικές Συμβάσεις για κάθε ξενοδοχείο, για κάθε επισιτιστική επιχείρηση με αυξήσεις που να καλύπτουν τις απώλειες που είχαμε.
7ωρο, 5θήμερο, 35ωρο, με μισθούς που να ανταποκρίνονται στο σημερινό επίπεδο διαβίωσης με βάση τις δυνατότητες από την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Να καταργηθούν όλες οι ελαστικές μορφές δουλειάς, τα δουλεμπορικά, η ενοικιαζόμενη εργασία.
Επαναφορά των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων και ένταξη και άλλων ειδικοτήτων.
Η πρακτική των σπουδαστών των σχολών του κλάδου να αμείβεται σύμφωνα με τη ΣΣΕ και να είναι εργασία 6ωρη, 5θήμερη, 30ωρη.
Να γίνουν αυστηρότερα τα μέτρα για την απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά.
Επίδομα ανεργίας για τους εποχικούς 600 ευρώ το μήνα μέχρι να επαναπροσληφθούν.
Ο χρόνος ανεργίας να προσμετράται ως κανονικός χρόνος για τη συνταξιοδότηση.
Φτηνές και ποιοτικές διακοπές και αναψυχή για όλους τους εργαζόμενους, για όλο το λαό.
Μέτρα που να διασφαλίζουν την πρόληψη, την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς».
Στις 20 Ιούλη θα πραγματοποιηθεί 24ωρη πανελλαδική κλαδική απεργία στον κλάδο του επισιτισμού – τουρισμού. Η μάχη που έχουμε μπροστά μας είναι δύσκολη, αλλά στο χέρι μας να βγούμε ακόμα πιο δυνατοί μέσα από αυτή! Να διεκδικήσουμε, αυτά που μας ανήκουν! Αυτά που με κόπο, ιδρώτα κι αίμα κατέκτησαν εργάτες σαν εμάς τα προηγούμενα χρόνια!
Το θέμα είναι για πόσο θα αφήνουμε να διαιωνίζεται όλη αυτή η κατάσταση από την στιγμή που εμείς είμαστε αυτοί που σηκώνουμε στις πλάτες μας την “ανάπτυξή” τους;
Η μόνη λύση που έχουμε μπροστά μας είναι η οργάνωση στο σωματείο μας, η πάλη μέσα από αυτό για το κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στη δουλειά μας.
Γιατί εμείς θέλουμε σωματεία ταξικά, στα χέρια των εργαζόμενων και όχι της εργοδοσίας. Που θα αγωνίζονται και όχι να συμβιβάζονται.
Είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων να αλλάξουμε τη κατάσταση μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου μας. Να ενισχυθούν αποφασιστικά τώρα και στη συνέχεια τα σωματεία, να αποκτήσουν τέτοιο προσανατολισμό ώστε να υπερασπίζονται πραγματικά τα συμφέροντα των εργαζομένων, να αντιπαλεύουν την επίθεση της εργοδοσίας, την εκμετάλλευση μέσα στους εργασιακούς χώρους.
