Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στη Γη θα γιορτάζουν στο μέλλον τα 90ά γενέθλιά τους, καθώς το μέσο προσδόκιμο ζωής αναμένεται να φθάσει ή και να ξεπεράσει τα 90 χρόνια, σε κάποιες ανεπτυγμένες χώρες έως το 2030, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη διεθνή επιστημονική μελέτη με βασικό ερευνητή έναν Έλληνα επιστήμονα. Στην Ελλάδα θα υπάρχει αύξηση του προσδόκιμου και για τα δύο φύλα, αλλά λιγότερο από άλλες ανεπτυγμένες χώρες.
Η χώρα με το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής στον κόσμο αναμένεται να είναι η Νότια Κορέα και οι Νοτιοκορεάτισες θα είναι μάλλον οι πρώτες στον κόσμο που θα σπάσουν το φράγμα των 90 ετών. Το μέσο κορίτσι που θα γεννηθεί εκεί το 2030, αναμένεται να ζήσει 90,8 χρόνια, ενώ το αγόρι 84,1. Στην Ευρώπη, τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής το 2030 προβλέπεται ότι θα έχουν οι γυναίκες στη Γαλλία και οι άνδρες στην Ελβετία.
Αναλυτικότερα, οι πέντε χώρες με τις μεγαλύτερες προβλεπόμενες αυξήσεις στο προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες έως το 2030 είναι: Ν.Κορέα (84,1), Αυστραλία (84), Ελβετία (84), Καναδάς (83,9) και Ολλανδία (83,7). Στις γυναίκες: Ν.Κορέα (90,8), Γαλλία (88,6), Ιαπωνία (88,4), Ισπανία (88,1) και Ελβετία (87,7).
Μεταξύ των πλουσιότερων χωρών, το μικρότερο προσδόκιμο ζωής αναμένεται να έχουν οι ΗΠΑ (83,3 χρόνια οι γυναίκες και 79,5 οι άνδρες), σε επίπεδα ανάλογα χωρών μεσαίου εισοδήματος όπως το Μεξικό και η Κροατία. Αυτό οι επιστήμονες το αποδίδουν στην ύπαρξη μεγάλων οικονομικών ανισοτήτων, στην έλλειψη καθολικής παροχής υπηρεσιών υγείας, μιας σχετικά υψηλής παιδικής θνησιμότητας, ενός πολύ μεγάλου αριθμού δολοφονιών και της διαδεδομένης παχυσαρκίας.
Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Imperial College του Λονδίνου, με επικεφαλής τον ειδικό στην επιδημιολογία και στη βιοστατιστική δρα Βασίλη Κόντη και τον καθηγητή Ματζίτ Εζάτι, σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό “The Lancet”, ανέλυσαν σε βάθος χρόνου στοιχεία για τη θνησιμότητα σε 35 ανεπτυγμένες χώρες. Το προσδόκιμο ζωής αναμένεται να αυξηθεί σε όλες, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό.
Παράλληλα καταγράφεται μια τάση να κλείσει η «ψαλίδα» του προσδόκιμου μεταξύ ανδρών-γυναικών. Αυτό αποδίδεται κυρίως στο ότι και οι άνδρες πλέον υιοθετούν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής. H Ελλάδα, σύμφωνα με τη μελέτη, είναι ανάμεσα στις χώρες που η «ψαλίδα» δεν θα κλείσει, επειδή και τα δύο φύλα θα εμφανίσουν ανάλογη αύξηση του προσδόκιμου ζωής τα επόμενα χρόνια.
Η Ελλάδα είναι επίσης ανάμεσα στις χώρες που προβλέπεται να έχουν μικρή μόνο αύξηση του προσδόκιμου ζωής έως το 2030 (στους άνδρες κατά 2,7 χρόνια). Στην Ελλάδα το 2015, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το μέσο προσδόκιμο ζωής ήταν περίπου 78,3 χρόνια για τους άνδρες και 83,6 για τις γυναίκες, πράγμα που κατέτασσε την χώρα μας στην 25η θέση διεθνώς.
Σχετικά μικρή αύξηση έως το 2030 προβλέπεται επίσης για την Ιαπωνία (που θα κατρακυλήσει αρκετές θέσεις στη διεθνή κατάταξη), τις ΗΠΑ και τη Σουηδία. Η ΠΓΔΜ και η Σερβία θα έχουν το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες έως το 2030.
Οι επιστήμονες θεωρούσαν κάποτε ότι ένα μέσο προσδόκιμο ζωής άνω των 90 ετών ήταν κάτι αδύνατο. Αλλά, σύμφωνα με τους ερευνητές, «η έρευνά μας δείχνει ότι θα σπάσουμε το φράγμα των 90 ετών και δεν φαίνεται να έχουμε καν “πιάσει ταβάνι” όσον αφορά το προσδόκιμο ζωής – αν όντως υπάρχει τέτοιο άνω όριο».
Η μελέτη επισημαίνει ότι το προσδόκιμο ζωής μιας χώρας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως πόσο υγιεινά ζουν οι κάτοικοί της (κάπνισμα, αλκοόλ, διατροφή, άσκηση, στρες), πόσα θανατηφόρα τροχαία και φόνοι συμβαίνουν κ.α. Όσοι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μετά τα 65 και όσο λιγότεροι πεθαίνουν πρόωρα στα 40 και στα 50 τους, τόσο αυξάνεται το μέσο προσδόκιμο ζωής.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η σταδιακή αύξηση του προσδόκιμου ζωής θα σημαίνει νέες επιβαρύνσεις των κρατικών προϋπολογισμών και θα απαιτήσει νέες κρατικές πολιτικές στον τομέα της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας για τη στήριξη των ηλικιωμένων, καθώς επίσης μπορεί να καταστήσει μια πιθανή αύξηση στην ηλικία της συνταξιοδότησης.
Σύνδεσμος για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία: http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(16)32381-9/fulltext
ΑΠΕ-ΜΠΕ
