Μπροστά ο παπα-Γιώργης Σελλής και πίσω εμείς. Αψηφώντας τον καύσωνα και τις δυσκολίες της ανάβασης αξιωθήκαμε για μια ακόμη χρονιά να γιορτάσουμε τον Αϊ-Λιά στα ψηλώματα του Χώνικα (Ηραίο).
Και τι γιορτή! Αν είχαν μιλιά οι τοίχοι του ξωκλησιού θα ξεφώνιζαν από χαρά. Αλλά εμείς τους ακούγαμε, όπως και τον ίδιο τον Προφήτη να μας καλοδέχεται στην ερημιά του έναν χρόνο μετά, χαρούμενος, ολοφώτιστος, βιγλάτορας σε ένα απίθανο φυσικό σκηνικό με θέα μαγευτική.
Η ανάβαση θέλει πάνω από όλα δύναμη ψυχής, θέληση και στο τέλος… πόδια! Η κορυφή γέμισε παιδικές φωνές και νεανικά πρόσωπα. Λειτουργία και μια πανέμορφη βραδιά κάτω από τον έναστρο ουρανό με τραγούδι και χορό, μέχρι τη σημερινή, πρωινή λειτουργία και κατάβαση.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στις εορτάζουσες και τους εορτάζοντες και στο μεγαλύτερο διαμάντι της οικογένειας, το γιό μου Ηλία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΔΗΣ
