Με βαθιά λύπη, σήμερα αποχωρώ από τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.
Τον κομματικό φορέα που ενέπνευσε με την ιδεολογία, τις αρχές και τις αξίες
της Αριστεράς εκατομμύρια πολιτών, έδωσε μάχες νικηφόρες, αλλά και χαμένες
και ως Κυβέρνηση υπερασπίστηκε αιτήματα κοινωνικής δικαιοσύνης,
δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες για το λαό και κυρίως για τον κόσμο
της εργασίας, των φτωχών και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.
Λανθασμένες επιλογές που κυρίως εστιάζονταν στην υποκατάσταση της
πολιτικής με την επικοινωνία και τον τακτικισμό. Πρωτίστως όμως η διαρκής
αποδόμηση της αριστερής, οικολογικής και ριζοσπαστικής ταυτότητας του
κόμματος στο όνομα της στροφής προς ένα ρευστό και άνευρο Κέντρο,
οδήγησαν σε σταδιακή μετάλλαξη το κόμμα με τα καταστροφικά αποτελέσματα
των δύο Βουλευτικών Εκλογών του Ιουνίου.
Η νέα ηγεσία που προέκυψε από τις επακολουθήσασες εκλογές του κόμματος,
δηλαδή ο Στέφανος Κασσελάκης και η περί αυτόν ηγετική ομάδα αντί για ένα
δημιουργικό, συμμετοχικό και δημοκρατικό Σοκ, με το οποίο επαγγέλθηκε ότι
θα αφυπνίσει και επανεργοποιήσει το κόμμα των μελών, επιδόθηκε σε ένα
κυνήγι μαγισσών υιοθετώντας ένα τοξικό κλίμα, το νεοαυριανισμό κι ένα
δεξιόστροφο λαϊκισμό και υποθάλποντας το φανατισμό και το μίσος κατά ενός
εσωτερικού εχθρού, αυτού που αποκαλείται ως το 3% των ιστορικών στελεχών
της Αριστεράς.
Η παραγωγή πολιτικής μετατοπίσθηκε αποκλειστικά στη δημιουργία εικόνας,
εντυπώσεων και τις εύκολες και εύπεπτες πλην νεοσυντηρητικές παρεμβάσεις
υιοθετώντας Αμερικανικά πρότυπα μιας μεταλλαγμένης μεταπολιτικής.
Φρίξαμε όταν στην ομιλία του ο Στεφ. Κασσελάκης στο ΣΕΒ αναφέρθηκε στην
ανάγκη συνεργασίας του Κεφαλαίου με την Εργασία, ενώ παρέλειψε να
αναφέρει το παραμικρό για τις καταπατήσεις των εργασιακών δικαιωμάτων, τις
απλήρωτες υπερωρίες και τα απάνθρωπα δεκάωρα και έμεινε άφωνος στην
επισήμανση της αναγκαιότητας καθιέρωσης εργασιακών συμβάσεων.
Ανατριχιάσαμε όταν στα επινίκεια της προεδρικής εκλογής του πανηγύρισε για
το φως που…. κέρδισε το σκοτάδι.
Απογοητευτήκαμε με την ουδέτερη ανακοίνωσή του για το Ισραήλ και την
Παλαιστίνη. Εξοργισθήκαμε δε με την αυταρχική εντολή του για
διαγραφή τεσσάρων ιστορικών στελεχών του κόμματος με νεοπαγείς και σαφώς
αντικαταστατικές μεθοδεύσεις.
Δυσανασχετήσαμε στο άκουσμα ότι σύντροφοί μας ενεργούν ως 5η φάλαγγα
της Νέας Δημοκρατίας, ομάδα δε άλλων συντρόφων και συντροφισσών μας δρα
υπονομευτικά για το ίδιο μας το κόμμα, που αγωνιστήκαμε να φτιάξουμε.
Μείναμε τέλος εμβρόντητοι με τα απολίτικα εφευρήματα και τον
μποντυμπιζισμό του στην εφαρμογή μιας αδιαμεσολάβητης σχέσης του
αρχηγού με το λαό που δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στον παραγκωνισμό
των Οργανώσεων Μελών και τη υποβάθμιση των συλλογικών οργάνων.
Ο ηγεμονισμός σε όλο το θλιβερό και απεχθές μεγαλείο του!
Μετά από όλα αυτά και όσα επακολούθησαν στη συνεδρίαση της Κεντρικής
Επιτροπής επιλέγω συστρατευόμενος με τα 46 μέλη της καθώς και με πολλούς
άλλους συντρόφους και συντρόφισσες να αποχωρήσω από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
Είναι θέμα συνείδησης, αξιοπρέπειας και υπεράσπισης των αρχών και αξιών
της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Γιάννης Γκιόλας, πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
