Με όχημα την ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας (2019/1152), και πρόσχημα κάποιες επιμέρους θετικές διατάξεις για την ενίσχυση της ενημέρωσης των όρων εργασίας, το υπό διαβούλευση Εργασιακό Νομοσχέδιο συνεχίζει και κλιμακώνει την απορρύθμιση της ελληνικής αγοράς εργασίας προωθώντας τις πιο ακραίες «νέας γενιάς» μορφές εργασιακής ανασφάλειας και επισφάλειας.
Το ωράριο εργασίας μετατρέπεται κυριολεκτικά σε «λάστιχο», το εργασιακό κόστος βρίσκεται στο στόχαστρο, η εντατικοποίηση της δουλειάς και ανισορροπία στη ζωή των εργαζομένων «βαφτίζονται» κανονικότητα, οι νοσηρές «παραγγελίες» εργοδοτών προβάλλονται ως… συμβάσεις.
Ειδικότερα: Η θεσμοθέτηση των Συμβάσεων Μηδενικών Ορών (Zero Hours Contract) και των Συμβάσεων κατά Παραγγελία (On Demand) διαμορφώνουν πλαίσιο απόλυτης ομηρείας των εργαζομένων που δεσμεύονται ανά πάσα στιγμή ως προς τη διαθεσιμότητά τους (on call), την ώρα που ο εργοδότης έχει ως μοναδική υποχρέωση… την «έγκαιρη» ενημέρωσή τους (24 ώρες πριν). Συμβάσεις εργασίας που υπονομεύουν κάθε κανονικότητα και σαρώνουν κάθε δικαίωμα (ακόμη και αυτά της μερικής απασχόλησης) όταν η εντατική δουλειά θα εναλλάσσεται με τη σχετική ή ολοκληρωτική ανεργία και τον εργαζόμενο να μην ξέρει πότε, που, πόσες ώρες θα εργαστεί, πως και αν θα βιοπορισθεί.
Η νομιμοποίηση της εξαήμερης εργασίας σε επιχειρήσεις αδιάλειπτης λειτουργίας με βάρδιες αποτελεί ένα ακόμη ανάλγητο χτύπημα στο πενθήμερο. Οι ανάγκες των επιχειρήσεων μεθοδεύεται να καλύπτονται μέσα από την εντατικοποίηση της δουλειάς και την εξουθένωση του υφιστάμενου προσωπικού, και όχι με τη δημιουργία νέων αξιοπρεπών και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας.
Από τη διαδικασία διευθέτησης του ωραρίου απαλείφεται ακόμη κι ο «φερετζές» του σχετικού αιτήματος του εργαζόμενου, με τον όρο περί συναίνεσης να παραπέμπει σε μονομερή επιβολή του εργοδότη.
Η δυνατότητα απασχόλησης έως και 13 ώρες την ημέρα σε πολλούς εργοδότες, εκτός από ωμή αποδοχή ότι με τους μισθούς στη χώρα μας δεν εξασφαλίζεται η αξιοπρεπής διαβίωση και η προστασία από τη φτώχεια, αγνοεί κάθε επίπτωση στην υγεία και ασφάλεια εργαζομένων και πολιτών, ειδικότερα στα επικίνδυνα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Η θεσμοθέτηση δοκιμαστικής περιόδου 6 μηνών, σε σχέση με την άτυπη περίοδο δοκιμής ενός χρόνου, δεν μεταβάλλει ουσιαστικά τίποτα υπέρ του εργαζόμενου αφού το δικαίωμα της αποζημίωσης παραμένει μετά τη συμπλήρωση του έτους.
Ταυτόχρονα, πιάνοντας το «νήμα» από το 4808/21, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της περιφρούρησης των συλλογικών αποφάσεων για το συνταγματικά κατοχυρωμένο απεργιακό δικαίωμα κορυφώνεται με την εισαγωγή της αόριστης και κατά το δοκούν επικαλούμενης… «ψυχολογικής βίας».
Είναι ξεκάθαρο ότι ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβιβασθεί με ένα Νομοσχέδιο που νομιμοποιεί νοσηρές «παραγγελίες» εργοδοτικών συμφερόντων.
Σε μια περίοδο που οι διεκδικήσεις για επαναφορά του θεσμού των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, μισθολογικές αυξήσεις, συνθήκες υγείας και ασφάλειας σε κάθε χώρο δουλειάς διατρανώνονται, η όποια διαβούλευση ξεκινά από τους δρόμους του αγώνα.
Σε αυτή την κατεύθυνση, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αργολίδας συμμετέχει στις κινητοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες των Συνδικάτων ώστε οι δυνάμεις της εργασίας συσπειρωμένες στο οργανωμένο Συνδικαλιστικό Κίνημα να πετύχουμε την απόσυρση κάθε διάταξης που επιδεινώνει βάναυσα την εργασιακή θέση και σχέση.
Εργατικό Κέντρο Αργολίδας
