Η Εξελικτική Ψυχολογία υποστηρίζει ότι ο ψυχικός κόσμος του κάθε ανθρώπου, υφίσταται διάφορες φάσεις μεταβολών, κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες της ζωής του.
Σε αυτές τις επάλληλες εξελικτικές περιόδους, περπατούν και κινούνται οι νέοι μας, για τους οποίους αναφερόμαστε σε προηγούμενα άρθρα μας και για τους οποίους ανησυχούμε πάρα πολύ.
Ανησυχούμε και φοβόμαστε σχετικά με την επίδραση που θα έχουν,
αναπόφευκτα, οι διάφοροι κοινωνικοί παράγοντες, που ορθώνονται εμπρός τους, προερχόμενοι από εντός και εκτός του οικείου τους περιβάλλοντος.
Ο μεγάλος ψυχολόγος Άλφρεντ Άντλερ στο βιβλίο του «ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ότι: «Δεν μπορούμε να
φανταστούμε ψυχικό βίο απόλυτα απομονωμένο. Ο ψυχικός βίος είναι
συνδεδεμένος με το περιβάλλον του, δέχεται παρορμήσεις από τα έξω και
αντιδρά κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο … »
Σε μας εναπομένει, να εξετάσουμε πώς τα παιδιά παρασύρονται από τις
άσεμνες και ακατάλληλες τηλεοπτικές εκπομπές και άλλα θεάματα,
ακροάματα, βιώματα, ανήθικα που συμβαίνουν γύρω του. Καθώς είναι αγνά, ανήξερα, ανύποπτα, άπραγα, άπειρα, ρουφούν με απληστία · το νέκταρ και καταβροχθίζουν με λαιμαργία την αμβροσία, που αναβλύζει από τα σκοταδερά ανθρώπινα ράκη της νύχτας και της παρανομίας.
Ανυψώνονται και ανέρχονται μπροστά τους τα παράσιτα, οι κηφήνες, οι
ληστές τραπεζών, καταστημάτων, σπιτιών, ηλικιωμένων γυναικών κ. τ .λ.
Οι κακόμοιροι νέοι μπροστά σε αυτόν τον καταιγισμό των διχασμένων και
ωραιοποιημένων «προσωπικοτήτων», χωρίς να το καταλάβουν, παρασύρονται, σαν ντοπαρισμένοι και υπνωτισμένοι, ξεφεύγουν από την
κοινή λογική και καθίστανται ανίκανοι να αντιδράσουν για να κριτικάρουν
σωστά.
Παλεύουν απεγνωσμένα και διέρχονται τρομερές μεταβατικές καταστάσεις. Αναστατώνονται, εξάπτονται, φουντώνουν, θολώνουν και μοιραία παθαίνουν την ζημιά του ξεσηκωμού και της επανάστασης …
Αντικρίζοντες το πλασματικό, το παραπλανητικό, το υποτιθέμενο
εύκολο κέρδος περιλουσμένο με λαμπερά χρώματα, καταθέλγονται και
ασυναίσθητα παρασύρονται αναφωνούντες! … Επιτέλους … τα βρήκαμε όλα … φτάσαμε … εκεί που αγωνιούσαμε να πάμε!… Αρκετά… Ακούσαμε… τους παλαιολιθικούς γονείς μας, που μας έκλεισαν μέσα, που μας έδεσαν χειροπόδαρα, που μας κατέστρεψαν, που δεν μας συμμερίζονται, που δεν μας καταλαβαίνουν! Τι κουτοί, που είμαστε τόσο καιρό, που δεινοπαθούσαμε με τις ηθικολογίες, τις αξιοπρέπειες, τις εγκράτειες. Χα, χα, χα!
Πάμε για ασφαλή, σίγουρη και έτοιμη δουλειά. Άλλοι θα ιδρώνουν, θα
ταλαιπωρούνται και εμείς θα απολαμβάνουμε άκοπα, θα διασκεδάζουμε, θα βολτάρουμε, θα τρώμε του «πουλιού το γάλα» και ότι θέλει η ψυχή μας θα το έχουμε. Γιατί όχι; Καινούργιοι ορίζοντες ανοίγονται, πάταξη του κατεστημένου.
Εμπρός δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο, κανένας φραγμός. Πάμε! …
