Στα μυστικά του Αγουρέλαιου

Το ελαιόλαδο που παράγεται από άγουρους,(αγουρέλαιο) πράσινους καρπούς ελιάς.

Κατά κανόνα είναι και αυτό ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο αλλά διαφέρει από τα υπόλοιπα που παρήχθησαν από ώριμους καρπούς (λόγου σήψης – σαπίλας, μούχλας).

Είναι χρώματος εντόνως πρασίνου και έχει γεύση πιο πικρή, πικάντικη και φρουτώδη. Οι Αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν ωμοτριβές ή ομφάκιο. Το χρησιμοποιούσαν όχι μόνο στο φαγητό τους αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς, με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Οι Ευρωπαίοι το ονομάζουν first class olive oil, ενώ τελευταία γίνεται προσπάθεια κατοχυρώσεώς του στην κατηγορία extrissima, να χαρακτηρισθεί ως «η αφρόκρεμα των ελαιολάδων», δηλ. ό,τι καλύτερο ελαιόλαδο υπάρχει.
Θεραπευτικές ιδιότητες…

Γνωρίζετε ότι σε σχέση με το ώριμο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, το Αγουρέλαιο είναι περισσότερο ανθεκτικό και πλουσιότερα σε βιταμίνες, μέταλλα και πολυφαινόλες, οι οποίες προστατεύουν τα κύτταρά μας από τις ελεύθερες ρίζες, δηλ. δημιουργία καρκίνων και το οξειδωτικό στρες.

Συγκεκριμένα, όπως έχουν αποδείξει επιστημονικές έρευνες, στο Αγουρέλαιο περιέχονται σε μεγαλύτερη περιεκτικότητα δύο ουσίες με μεγάλο φαρμακευτικό ενδιαφέρον, η ελαιασίνη και η ελαιοκανθάλη. Η μεν ελαιασίνη είναι η ισχυρότερη αντιοξειδωτική ουσία που περιέχεται, η δε ελαιοκανθάλη είναι μια ουσία στην οποία έχουν αποδοθεί αντιφλεγμονώδεις και νευροπροστατευτικές ιδιότητες.

Πολλοί ερευνητές παγκοσμίως θεωρούν ότι η θετική επίδραση του ελαιολάδου στο καρδιαγγειακό σύστημα και στη μακροβιότητα σχετίζεται με την καθημερινή πρόσληψη σε χαμηλές δόσεις ουσιών που συνδυάζουν την αντιοξειδωτική με την αντιφλεγμονώδη δράση. Αυτές οι δύο ουσίες δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο τρόφιμο και η μοναδική πηγή προσλήψεώς τους από τον άνθρωπο είναι το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και ειδικότερα το Αγουρέλαιο. Κανένα άλλο έλαιο, ούτε σπορέλαιο ούτε καν ραφιναρισμένο ελαιόλαδο δεν μπορεί να μας παρέχει αυτά τα συστατικά.

Ο Ιπποκράτης το θεωρούσε ευεργετικό για περισσότερες από 60 ασθένειες. Η σύγχρονη Ιατρική το θεωρεί επίσης ευεργετικό και το συνιστά σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Μειώνει τη χοληστερόλη, έχει αντιοξειδωτική δράση και προστατεύει από καρκίνους, βοηθά τη λειτουργία του ήπατος, είναι ιδανικό για τη διατροφή των ανθρώπων που πάσχουν από διαβήτη και καρδιοπάθειες.

Το κυριότερο λιπαρό οξύ του αγουρέλαιου είναι το ελαϊκό (Ω-9), περιέχει λινελαϊκό (Ω-6), α-λινολενικό (Ω-3) και αραχιδονικό (Ω-6), περιέχει δε υδρογονάνθρακες, με κύριο εκπρόσωπο το σκουαλένιο . Έχει έντονη παρουσία στερολών (κυρίως β-σιτοστερόλη), αλκοολών και καροτενοειδών, όπως η ξανθοφύλλη, τα καρωτένια και το λυκοπένιο, καθώς και β-καροτένιο (βιταμίνη Α).

Η εξόχως όμως αντιοξειδωτική του δράση οφείλεται στην υψηλή παρουσία των τοκοφερολών, με κυρίαρχη την α-τοκοφερόλη (βιταμίνη Ε) καθώς και των πολυφαινολών, όπως είναι η ελευρωπαΐνη, η τυροσόλη, η υδροξυτυροσόλη, το καφεϊκό οξύ κ.λπ. Πρακτικός τρόπος αναγνωρίσεως του Αγουρέλαιου Αν κατά τη στιγμή της καταπόσεως μιας κουταλιάς ελαιολάδου αισθανθείτε μια πικρή γεύση στο πίσω μέρος του στόματος και μια ελαφρά αίσθηση καψίματος στον φάρυγγα, αυτό είναι μια καλή απόδειξη ότι πρόκειται για Αγουρέλαιο, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Φυσικά πρέπει να γνωρίζετε ότι το Αγουρέλαιο δεν διατηρεί για πάντα την ιδιότητα του, για αυτό και δεν μπορείτε να το βρείτε όλο τον χρόνο.

Το Αγουρέλαιο διατηρεί στο μέγιστο βαθμό αυτές τις ιδιότητές του μέχρι έξι μήνες μετά την παραγωγή του. Για το λόγο αυτό καλό θα ήταν να αγοράζετε Αγουρέλαιο άμεσα από τον παραγωγό και να ζητάτε να το εμφιαλώνει κατ’ ευθείαν από το ελαιοτριβείο, πριν το αποθηκεύσει για να κατασταλάξει ή να μην το περάσει από φίλτρα πριν το συσκευάσει, προσέχοντας πάντα να είναι ψυχρής έκθλιψης είναι πολύ βασικό

Αυτό, βέβαια θα έχει ως αποτέλεσμα να εμφανισθεί πιθανόν μετά από λίγο χρόνο ένα ίζημα στον πάτο του δοχείου, το οποίο είναι ΦΥΣΙΚΟ κατάλοιπο του ελαιολάδου και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σας ανησυχεί, αντιθέτως μάλιστα, είναι η εγγύηση ότι τρώτε φρέσκο λάδι.
Βέβαια μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν θεραπευτικό λάδι βάσης για massage.

Ayurveda and Naturopathy