Στην τηλεδιάσκεψη εκπροσώπων του Συμβουλίου Υπουργών Πολιτισμού Νοτιοανατολικής Ευρώπης (CoMoCoSEE), υπό τον συντονισμό της Γενικής Γραμματέως Σύγχρονου Πολιτισμού του ΥΠΠΟΑ κας Ελένη Δουνδουλάκη με θέμα:
«Η ψηφιακή και οικολογική πολιτιστική πολιτική στο φως της πανδημίας» είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω μερικές σκέψεις για την άρρηκτη σχέση πολιτισμού και οικολογίας.
Στο πλαίσιο του χαιρετισμού μου ανέφερα μεταξύ άλλων ότι:
“Σήμερα περισσότερο από ποτέ τέχνη και δημιουργικότητα γίνονται εξόχως αναγκαίες. Τέχνη και πολιτισμός μπορούν να οικοδομήσουν την εμπιστοσύνη που οι σημερινές κοινωνίες χρειάζονται, προκειμένου να γεφυρωθούν αντικρουόμενες απόψεις και συμφέροντα, να ξεπεραστούν περιορισμοί και εμπόδια με δυναμικές και πρωτοποριακές προσεγγίσεις, αλλά και να γίνουν καλύτερα αντιληπτές και κατανοητές οι αξίες που έχουν ενσωματωθεί σε κάθε διαδικασία τεχνολογικής καινοτομίας και να ευθυγραμμιστούν με τις υπάρχουσες πολιτιστικές αξίες.
O πολιτισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, στη διαμόρφωση του οποίου ετερόκλητα στοιχεία ενώνονται σχηματίζοντας ένα σύνολο, στο οποίο και το κοινό συμμετέχει στην καλλιτεχνική διαδικασία μαζί με δημιουργούς και καλλιτέχνες”
Η προσπάθειά μας για την ανάδειξη του ρόλου του πολιτισμού ως τρόπου κατανόησης της ζωής μας, ενός πολιτισμού οικολογικής οπτικής που θα αξιοποιεί τα ψηφιακά εργαλεία του 21ου αιώνα, είναι διαρκής.
