Ἡ ἀπεργία πείνας καὶ ὁ κίνδυνος ἀπώλειας τῆς ζωῆς γνωστοῦ κατάδικου ποὺ βαρύνεται μὲ 11 φόνους καὶ ἄμεση ἤ ἔμμεση συμμετοχή σὲ ἄλλους, ἔχει προκαλέσει ἀντιδράσεις σὲ ἀντιεξουσιαστικούς χώρους καὶ πολιτική ἀντιπαράθεση.
Δὲν ἔχω πρόθεση νὰ συμμετάσχω σ᾿ αὐτή τὴν ἀντιπαράθεση, ἀπλῶς τὸ γεγονός μοῦ δίνει ἀφορμή νὰ θίξω ἕνα ἄλλο γεγονός μὲ δραματικές διαστάσεις, ἄγνωστο βέβαια στοὺς πολλούς.
Ἐκτιμῶ ὡς ἕνα βαθμό τὴν εὐαισθησία ποὺ δείχνουν κάποιοι γιὰ τὸν κατάδικο ἀπεργό πείνας. Ἀλλά στοὺς ἀνθρώπους ποὺ κινδυνεύουν νὰ καταδικαστοῦν κατά τὴ γνώμη μου ἄδικα, δὲ βλέπω κάποια εὐαισθησία στὴν τοπική μας κοινωνία. Καὶ ἀπό τὴν ἄλλη πλευρά, ὅλοι οἱ ὑπερασπιστές ἀπεργῶν πείνας, ἀμφισβητοῦν τὴν πολιτεία, τὴ δικαιοσύνη, τοὺς νόμους τοῦ κράτους, προβαίνουν σὲ βίαιες καὶ καταστροφικές ἐνέργειες, καὶ μένουν στὸ ἀπυρόβλητο.
Τούτη ἡ κατάθεση ὅμως μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ἐπιλήψημη, ὡς ἀμφισβήτηση τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας, ὡς ἐπέμβαση στὸ ἔργο τῆς δικαιοσύνης καὶ δὲν ξέρω καὶ ᾿γὼ τὶ ἄλλο. Δὲν εἶναι αὐτή ἡ πρόθεσή μου. Ὅμως παρακολουθώντας ὅλ᾿ αὐτά τὰ χρόνια νὰ ξετυλίγεται στὴ Μητροπολιτική μας περιφέρεια ἕνα δράμα, ἀποφάσισα νὰ σπάσω τὴ σιωπή μου, μὲ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται. Δὲν μπορῶ ὡς ποιμένας αὐτοῦ τοῦ τόπου, νὰ μὴν σταθῶ πλάι στοὺς ἀνθρώπους αὐτούς ποὺ κατά τὴ γνώμη μου ἀδικοῦνται.
Πρὶν προχωρήσω, ἤθελα νὰ κάνω μια ἐπισήμανση.
Προσωπικά καὶ τὸ ᾿χω ἀποδείξει ἐμπράκτως καὶ γραπτῶς, σέβομαι ἀπόλυτα τὰ προσωπικά πιστεύω ὁποιουδήποτε ἀνθρώπου. Μπορεῖ νὰ διαφωνῶ κάθετα, ὅμως εἶναι πεποίθησή μου ὅτι κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νὰ πιστεύει ὅ,τι θέλει. Αὐτό ὅμως ποὺ δὲν ἀντέχω, εἶναι νὰ προσπαθεῖ ὁ ἄλλος μὲ δόλιους καὶ ὕπουλους τρόπους νὰ
ἐπιβάλει τὰ πιστεύω του στοὺς ἄλλους, χρησιμοποιώντας τὸ ψέμα, τὴν προπαγάνδα, κάποια θέση ἐμπιστοσύνης καὶ ἰσχύος.
Πιὸ συγκεκριμένα, τὶς τελευταίες δεκαετίες ἔκαναν ἔφοδο στὸν τόπο μας ἀνατολίτικες καὶ ἰνδουιστικές φιλοσοφίες καὶ πρακτικές, μὲ δελεαστικά συνθήματα αὐτοπραγμάτωσης, χαλάρωσης, αὐτοθεραπείας κλπ. Οἱ πρακτικές αὐτές διαφημίζονται δεόντως. Ἡ ἐκκλησία ἔχει ἐπισημάνει μὲ ἐπιχειρήματα τοὺς κινδύνους ποὺ κρύβονται πίσω ἀπ᾿ ὅλα αὐτά καὶ μπορεῖ κανείς νὰ ἐνημερωθεῖ πλήρως.
Δὲν ἀρνούμαστε τὴν ἐλεύθερη ἐπιλογή κάποιου, ν᾿ ἀκολουθήσει τὶς πρακτικές αὐτές, αὐτό ὅμως ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι, νὰ ξέρει τουλάχιστον τὶ κρύβεται κάτω ἀπό τὴν ἐπιφάνεια, καὶ τὶ ἐπιπτώσεις μπορεῖ νὰ ἔχουν στὴν προσωπική του ζωή. Κι ἐπειδή ζοῦμε σ᾿ ἕνα δημοκρατικό κράτος, ὅλοι οἱ πολίτες ἔχουν ἴσα δικαιώματα στὴν ἐκπαίδευση, στὴν ἰατρική περίθαλψη, στὴν ἐργασία, στὸ δημόσιο ἤ ἰδιωτικό τομέα κλπ.
Κανείς π.χ. δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκλειστεῖ ἀπό τὸν ἐκπαιδευτικό χῶρο εἴτε εἶναι χριστιανός, εἴτε μουσουλμάνος, εἴτε ἄθεος, εἴτε ὀπαδός τοῦ α΄ἤ τοῦ β΄κόμματος. Τὸ νὰ θέλει ὅμως νὰ παραβιάζει τὸ ἐκπαιδευτικό πρόγραμμα καὶ νὰ διδάσκει τὰ δικά του πιστεύω, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι εἶναι παράνομο καὶ κινδυνεύει νὰ ὑποστεῖ τὶς κυρώσεις.
Ἕνα τέτοιο περιστατικό συνέβη σὲ δημοτικό σχολεῖο τοῦ Ἄργους, σύμφωνα μὲ πολλές ἀξιόπιστες κατά τὴν κρίση μου μαρτυρίες καὶ πλεῖστα ἔγγραφα στοιχεῖα.
Μία ἐκπαιδευτικός, ὅπως φαίνεται, μυημένη σὲ ἀνατολίτικες φιλοσοφίες, προσπάθησε νὰ ἐπηρεάσει στὶς πρακτικές αὐτές τοὺς μαθητές της, τοῦ δημοτικοῦ σχολείου σὲ ὥρες μαθήματος. Κέρδισε τὴ συμπάθεια τῶν παιδιῶν καὶ, τὸ χειρότερο, ἀπαίτησε ἀπό τὰ παιδιά νὰ μὴν ποῦν τίποτα στοὺς γονεῖς τους.
Παράλληλα, κάποιοι γονεῖς, ἄρχισαν νὰ βλέπουν μία παράξενη συμπεριφορά, πρᾶγμα ποὺ τοὺς ἔβαλε σὲ ὑποψίες. Κάποια στιγμή τὸ “μυστικό” ἀποκαλύφθηκε:
Παράξενα καὶ πρωτάκουστα ὀνόματα δήθεν ἀγγέλων (72 τὸν ἀριθμό!), ὅπως προκύπτει ἀπό ἔγγραφα, τὰ ὁποία ἀρνεῖται ἡ ἴδια, κατηγορώντας τοὺς γονεῖς γιὰ παραποίησή τους, παιγνίδια μὲ λάδια καὶ κεριά, συνθήματα καὶ ἄλλα πολλά. Ἀνήσυχες οἱ μητέρες ἔτρεξαν στὸν ἐφημέριο τῆς ἐνορίας, ποὺ κατά σύμπτωση εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων καὶ γνώριζε πολύ καλά τὸ θέμα.
Ὑποβλήθηκε μήνυση, διατάχθηκε ΕΔΕ, ποὺ ἦταν καταπέλτης, ἡ δασκάλα καὶ ὁ διευθυντής τοῦ σχολείου τέθηκαν σὲ διαθεσιμότητα.
Ἦταν ἡ πρώτη περίοδος ποὺ εἶχα ἐγκατασταθεῖ στὴ Μητρόπολη Ἀργολίδος καὶ δὲ γνώριζα καθόλου τὰ γεγονότα. Τότε ζήτησε νὰ μὲ δεῖ ἡ ἐν λόγῳ ἐκπαιδευτικός καὶ τὴ δέχτηκα μὲ τὸ σύντροφό της στὸ γραφεῖο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀργους. Τὴν ἄκουσα γιὰ πολλή ὥρα. Ἦταν πὺρ καὶ μανία ἐναντίον τοῦ ἱερέως, τὸν ὁποῖο παλαιότερα εἶχε πνευματικό. Προσπάθησε νὰ μὲ πείσει ὅτι ὅσα τὴν κατηγοροῦν εἶναι ψέματα. Θυμᾶμαι τὰ λόγια της: “Ἐγώ μίλαγα στὰ παιδιά γιὰ τὴν ἀγάπη, μόνο γιὰ τὴν ἀγάπη„.
Ὁμολογῶ ὅτι ἦλθα σὲ δύσκολη θέση. Ἐπειδή ἐπέμεινε ὅτι δὲν ἔκανε κάτι
ἀντιχριστιανικό καὶ ὅτι εἶναι ἀπό μικρή στὴν ἐκκλησία, τῆς εἶπα: “Τότε εἶναι πολύ
ἁπλό. Κάντε μία δήλωση αὐτά ποὺ μοῦ λέτε, καὶ ὅλα θὰ τελειώσουν. Καὶ ἀπό τὴν
πλευρά μου θὰ κάνω ὅ,τι καλύτερο νὰ ἠρεμήσουν τὰ πνεύματα„. Μοῦ ἔκανε
ἐντύπωση ὅτι ἀπέφευγε νὰ μοῦ πεῖ τὸ “ναὶ”. Ἄλλαξε κουβέντα. Κάπου ἐκεῖ ἔληξε
ἡ συνάντησή μας.
Ὁμολογῶ ὅτι τὴν εἶδα μὲ συμπάθεια καὶ θέλησα νὰ κάνω κάτι.
Κατά πρῶτον νὰ ἀκούσω τὴν ἄλλη πλευρά. Μίλησα μὲ τὸν ἐφημέριο καὶ τοὺς
γονεῖς τῶν παιδιῶν καὶ βέβαια κατάλαβα πολλά πράγματα, ποὺ γιὰ ἐμένα
ἔδειχναν ξεκάθαρα ὅτι οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδιά τους ἔλεγαν ἀλήθεια.
Λίγο καιρό μετά ἡ ἐκπαιδευτικός ζήτησε νὰ μὲ δεῖ γιὰ δεύτερη φορά. Ἦλθαν
καί πάλι στὸ γραφεῖο μου μὲ τὸ σύντροφό της. Ἦταν σὲ πολύ ἄσχημη ψυχολογική
κατάσταση καὶ ὄντες σὲ διαθεσιμότητα, εἶχαν οἰκονομικό πρόβλημα. Τήν ἄκουσα
πάνω ἀπό μία ὥρα. Ξεσποῦσε σὲ κλάματα. Παρόλο ποὺ γνώριζα πλέον τὴν
ἀλήθεια, δὲν κρύβω ὅτι ἔνιωσα καί πάλι μιὰ συμπόνια μέσα μου. Οὔτε τὴν πρώτη,
οὔτε τὴ δεύτερη φορά τὴν κατέκρινα, οὔτε τῆς μίλησα ἄσχημα ἤ ἀρνητικά.
Φεύγοντας ἄνοιξα τὸ πορτοφόλι μου. Εἶχα διακόσια Εὐρώ καὶ τῆς τὰ ἔδωσα. Τὸ γράφω αὐτό ὄχι γιατί θέλω νὰ ἀποσπάσω τὸν ἔπαινο κανενός, ἀλλά γιὰ ἕναν μόνο λόγο.
Στὸ δικαστήριο μὲ κατέκρινε ὅτι τῆς φέρθηκα ἄσχημα καί μέ ψυχρότητα, ὅτι ἀδιαφόρησα καὶ ὅταν ὁ δικηγόρος τῶν γονέων τὴ ρώτησε γιὰ τὰ χρήματα, ἀρνήθηκε κατηγορηματικά.
Αὐτά ἀπό πλευρᾶς μου.
Ἔγινε τὸ πρώτο ποινικό δικαστήριο κι ἐνῶ ὅλα τὰ στοιχεῖα κατά τὴν κρίση μου ἦταν ἐναντίον της, ἀθωώθηκε. Θὰ μποροῦσε, ὡς κήρυκας τῆς ἀγάπης, ὅπως διατεινόταν, νὰ μείνει ἐκεῖ, νὰ συγχωρήσει καὶ ὅλα νὰ τελείωναν. Ὄχι βέβαια.
Ἒκανε μαζί μὲ τὸ διευθυντή τοῦ σχολείου μήνυση καὶ ἀγωγή στὸν ἱερέα καὶ τοὺς
γινεῖς γιὰ συκοφαντική δυσφήμιση, κ.ἄ. ζητῶντας τὴν καταδίκη τους σὲ φυλάκιση
καὶ ἀποζημίωση συνολικά περίπου 500.000 €. Κι ἐδῶ ἀρχίζει τὸ δράμα τῶν
γονέων, ποὺ θέλησαν νὰ κάνουν τὸ αὐτονόητο: Νὰ προστατεύσουν τὰ παιδιά
τους ἀπό τὴ διδασκαλία ἰδεῶν ἐκτός τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ προγράμματος καὶ
σίγουρα ἀντίθετων μὲ τὰ δικά τους πιστεύω γιὰ τὴ ζωή.
Ἕξι χρόνια τώρα σέρνονται στὰ δικαστήρια. Τὸ πρωτοβάθμιο ποινικό δικαστήριο ἐπέβαλε ἐξοντωτικές ποινές: 5 καὶ πλέον χρόνια φυλάκισης γιὰ τὸν καθένα μὲ ἀναστολή. Ἡ ἐν λόγῳ ἐκπαιδευτικός, ὅπως μοῦ εἶπαν, κατενθουσιασμένη φώναζε στοὺς διαδρόμους τοῦ δικαστηρίου: «Θρίαμβος! Αὐτό εἶναι, θρίαμβος!». (Ἐρώτημα δικό μου: θρίαμβος τῆς ἀγάπης ἤ τῆς μνησικακίας;
Ἐκτός ἄν ἡ φιλοσοφία της γιὰ ἀγάπη, ἐννοεῖ τὴν ἐκδίκηση…) Ἀπό τότε ἔνδεκα
οἰκογένειες ἔχουν ἀναστατωθεῖ, ζοῦν μὲ τὸ ἄγχος καὶ τὴν ἀγωνία, ἐξαντλήθηκαν
οἰκονομικά κλπ κλπ. Τὰ ἐπαναλαμβανόμενα δικαστήρια, παρατείνουν τὴν ἀγωνία
τῶν ἀνθρώπων.
Ἄν καὶ ἤθελα νὰ καταθέσω στὸ δικαστήριο, μὲ ἀπέτρεψαν οἱ γονεῖς ἀπό
σεβασμό στὸ πρόσωπό μου καὶ στὸ θεσμικό μου ρόλο. Τὸ σεβάστηκα. Ὅμως, θὰ
τὸ ἐπαναλάβω, δὲν μοῦ ἐπιτρέπεται πλέον νὰ σιωπῶ. Ὡς ἐπίσκοπος δὲν μοῦ
ἐπιτρέπεται νὰ κάνω διαφορετικά. Θὰ εἶμαι μὲ τὸ μέρος τῶν κατά τὴν κρίση μου
ἀδικουμένων. Μὲ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται. Δὲ ζητοῦμε μία μεροληπτική στάση,
ἀλλά τὴν ἀμερόληπτη δικαιοσύνη.
Οἱ ὑπόδικοι γονεῖς, αἰσθάνονται ἀπροστάτευτοι, συνεχῶς κατηγορούμενοι καὶ ὅπως μοῦ λένε, νιώθουν μονίμως ἕνα ἀρνητικό κλίμα καὶ ἐχθρική ἀντιμετώπιση. Τὸ “ἔγκλημά” τους εἶναι ὅτι ζήτησαν ἀπό τὴν πολιτεία μας, νὰ προστατεύσει τὰ παιδιά τους, καταθέτοντας τὴν ἀλήθεια, ὅπως εἰλικρινά τοὺς πιστεύω. Τὸ αὐτονόητο γιὰ ἕνα γονέα. Καὶ λάθος νὰ ἔκαναν, καὶ παρεξήγηση νὰ ἦταν, καὶ ὑπερβολική ἀντίδραση νὰ τὴν χαρακτηρίσουμε, θὰ ἄξιζε ἄν ὄχι τὸν ἔπαινό μας, τουλάχιστον τὴν κατανόηση καὶ
τὴ συμπάθειά μας. Δέν ξέρω τί θά ἀποφασίσει τό δικαστήριο, ἀλλά σέ μιά ἂδικη
καί μεροληπτική ἀπόφαση, ἀκόμη «καί οἱ λίθοι κεκράξονται».
† Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος
