Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς˙ εμείς αν δεν είμαστε τρελοί δεν θα ασχολούμαστε, λαός και πολιτικοί, με τις εγκληματικές παθογένειες των επωνύμων, ούτε με τους παραλογισμούς βαρβάτων εγκληματιών, ούτε με την ασυνάρτητη συνωμοσιολογία και την αντίσταση στα μέτρα κατά μιας πανδημίας όταν δίπλα μας πεθαίνουν γονείς, συγγενείς και φίλοι.
Γιατί θα είχαμε συλλογισθεί πρώτα και πάνω από όλα πως από τη μια μέρα στην άλλη μπορεί να τα χάσουμε όλα, τα πολεμοφόδια, την καβαλαρία μας, το πυροβολικό μας, τα μαγαζιά μας, τις οικογένειές μας, την πατρίδα μας.
Παραφράζω τα λόγια του Γέρου του Μοριά καθώς μετράμε δυο μήνες μιας μεγάλης επετείου που μέχρι τώρα δεν της έχουμε επιτρέψει να παρουσιάσει τα δυνατά της σημεία, τους ισχυρούς συμβολισμούς της, τα πεδία από τα οποία μπορεί ολόκληρη η ελληνική κοινωνία να αντλήσει διδάγματα και να ξεχωρίσει τη μεγάλη στράτα για το μέλλον της από τους παράδρομους για την οπισθοδρόμησή της. Μετράμε ήδη δυο μήνες όπου η στρατηγική των Τούρκων και όσων τους στηρίζουν έγινε τελευταία είδηση στα δελτία ειδήσεων καθώς προηγούνται οι καταγγελίες βιασμών, σεξουαλικών παρενοχλήσεων, η επαναστατική γυμναστική του εγκληματία Κουφοντίνα και των «συνεργατών του». Μετράμε δυο μήνες κατά τους οποίους τις παρουσιάσεις, τις αναλύσεις και τις συζητήσεις για τον Ελληνικό Ξεσηκωμό μπορεί κανείς να τις παρακολουθήσει στην ελληνική τηλεόραση μετά … τα μεσάνυκτα!
Όσες και όσοι παραμένουν αθεράπευτα αισιόδοξοι, δεν το βάζουν κάτω, δεν χάνουν την πίστη τους σε κάτι καλύτερο από την μικροαστική βοθρολαγνεία που κατακλύζει την καθημερινότητά μας. Επιμένουν να επαναλαμβάνουν τα πάντα επίκαιρα λόγια του Γέρου του Μοριά, ακόμη κι αν τα παραλλάζουν στο ρυθμό του σήμερα.
