Στην σελίδα του Facebook “ΑΘΗΝΟΛΟΓΙΟ¨ βρήκαμε την παρακάτω ανάρτηση – αφιέρωμα στην μνήμη της αρχαιολόγου Ευαγγελίας Πρωτονοταρίου Δεϊλάκη
Της γυναίκας που έσωσε το Ναύπλιο και εκτέλεσε στα δύο μέτρα την ασυδοσία και τα νύχια της εργολαβίας της αντιπαροχής .
Το έχεις ακουστά το όνομα Ευαγγελία Πρωτονοταρίου Δεϊλάκη;; Νοιώθω πως όχι, αν και αυτό το λίγο μακρύ όνομα θα έπρεπε να είναι στα χείλη όλων, το όνομα αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Εγώ το άκουσα για πρώτη φορά πριν 6 χρόνια όταν σε ένα καφέ στην μαγική προκυμαία του Ναυπλίου απέναντι από το Μπούρτζι, γνώρισα μια παλιά Ναυπλιώτισσα, μια πολύ ωραία κυρία αρχοντικά ντυμένη που έπινε δίπλα μου εσπρεσσάκι, με μια φουσκαλίτσα όπως έλεγε και ρεμβαζε.
Μόνοι μας καθόμασταν, βρεθήκαμε στο ίδιο τραπέζι τελικά και μιλήσαμε για το Ναύπλιο και φτάσαμε στο “πως όταν σκεφτόμαστε μια βόλτα ιστορίας, σκεφτόμαστε το Ναύπλιο”. Που θα πάω βόλτα να δω κάτι πανέμορφο και γραφικό; Το Ναύπλιο!
Η κυρία Ευαγγελία λοιπόν ήταν αρχαιολόγος προϊσταμένη της εφορίας. Είχε κάτι μοναδικό στην Ελλάδα, ήταν τίμια, αδιάφθορη, αδέκαστη, αντιμετώπιζε με ιερό τρόπο την δουλειά της και την έκανε εφαρμόζοντας στο ακέραιο και χωρίς να ανοίγει παραθυράκια σε 10 νοματαίους που θέλουν να φάνε και να φάνε τους νόμους!
Η κυρία Ευαγγελία από ό’τι κατάλαβα ήταν σιδερογροθιά στα “ξέρω κάποιον που λύνει και δένει” στα “μα είναι νόμιμο; Άσε με ξέρω εγώ κάποιον, θα το κανονίσω!” στο “θα πάρω ένα τηλέφωνο κάποιον εγώ και θα το κανονίσει”. Η κυρία Ευαγγελία ήταν ένας άνθρωπος του πολιτισμού που θα μπορούσε να πεθάνει για εκείνον.
Η παλιά Ναυπλιώτισσα μου λέει “την θυμάμαι κάτι απογεύματα, να βγαίνει κοτσωνάτη και να κάνει βόλτα και έβλεπε ένα ένα τα κτίρια μην τυχόν και κανένας είχε κάνει καμιά μ……. Σου λέω ούτε πόμολο δεν αλλαζε αν δεν το ενέκρινε εκείνη, ούτε ρούχα στα μπαλκόνια ήθελε, ούτε τις ταμπέλες τις κιτς. Σε αυτό σκέφτομαι ιστορικά κέντρα πόλεων με ταμπέλες “γύρος και χωριάτικη” πάνω σε μεσαιωνικά κτίρια (όνομα δεν λέω).
Η κυρία Ευαγγελία δεν φοβήθηκε ούτε την χούντα, μάλλον εκείνη την φοβήθηκε. Ούτε τον κόσμο που τους χαλούσε τα σχέδια για μια πιο “άνετη” και σύγχρονη ζωή φοβήθηκε Στην εποχή που οι εργολάβοι έτρωγαν με χρυσά κουταλιά, νεοκλασικά κτίρια απαράμιλλης ομορφιάς πέφταν για πλάκα γιατί τα έλεγαν “παλιές οικοδομές” Εκείνη έγινε ο Κέρβερος που ακρωτηρίασε πολλά χεράκια που ήθελαν να μετατρέψουν το Ναύπλιο σε άλλη μια μίζερη πόλη της αντιπαροχής, που ένας δρόμος έχει 10 πολυκατοικίες και ένα νεοκλασσικό.
Την πολέμησαν γιατί ήταν τίμια και όταν την έψαξα χρόνια μετά έμαθα ότι την μετέθεσαν κάπου στα μέσα του ’70 στον Βόλο ύστερα από κατακραυγή “κάποιων”. Το Ναύπλιο με ελάχιστες απώλειες πέρασε σχεδόν αλώβητο στην νέα εποχή, όταν άλλες πόλεις έγιναν τσιμεντώνες σε λίγα μόνο χρόνια. Ο δρόμος προς την Ακροναυπλία φέρει σήμερα το όνομα της.
Άνθρωποι σαν εκείνοι λείπουν σήμερα, ανθρώπους σαν και αυτήν τους χρειαζόμαστε! Αν δεν τους έχουμε ας τους ψάξουμε. Μέχρι τότε όταν θα κάνεις την βολτίτσα σου στο Ναύπλιο σκέψου και λίγο την Κυρία Ευαγγελία, της χρωστάμε πολλά γιατί δεν ξέρεις πόσο σκληρό είναι να παλεύεις σκοτεινές δυνάμεις για το πραγματικό καλό της χώρας σου και προσοχή όχι γόπα κάτω! Δεν θα της άρεσε.
Ευαγγελία Δεϊλάκη 1931-2002
Αθηνολόγιο : Δεν ξέρω γιατί η γυναίκα αυτή δεν είναι γνωστή αλλά θα πρέπε να είναι σύμβολο! Πως τέτοιοι άνθρωποι δεν ακούγονται καν και κάποιοι άλλοι πλασαρονται ως ιερά τέρατα στην Ελλάδα θέλει εξήγηση. Η γυναίκα αυτή είναι η καλή Ελλάδα, η γυναίκα που τήρησε τον το νόμο σε μια χώρα που ο νόμος είναι μια αστειότητα για κάποιους. Η γυναίκα που κατάλαβε ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι ο πολιτισμος της και όχι τα ΤΣΙΜΕΝΤΑ
