Η Μεγάλη Εβδομάδα ήρθε πιστή στο ραντεβού της και φέτος, εμείς όμως πως πήγαμε σε αυτό το ραντεβού;
Το «Πάσχα του Κορονοϊού» θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ερέθισμα για να προκαλέσει σκέψεις και προβληματισμούς ή ακόμα να αποκαλύψει και λύσεις;
Με αφορμή τις ευχές για καλό Πάσχα ξυπνούν μέσα μου ερωτηματικά αλλά και οπτικές που η Θεολογία έρχεται να μας φωτίσει αυτές τις σκοτεινές μέρες. Θέλησα να τα μοιραστώ μαζί σας, μεταφέροντας τις δικές μου ευχές για Καλή Ανάσταση!
Σε μια περίοδο «κοινωνικής απομάκρυνσης», έχοντας χρόνο για να αναλογιστούμε διαδρομές και στάσεις ζωής, πόσοι «συναντηθήκαμε» την Κυριακή των Βαϊων για να δοξάσουμε αυτόν που θα σταυρώσουμε; Αναγνωρίσαμε, αυτόν που κάποια στιγμή θαυμάσαμε και την επόμενη εβδομάδα σταυρώσαμε; Όπως το σύντροφό μας, το φίλο μας, τους γονείς μας; Πόσοι «βρεθήκαμε» στο όρος των Ελαιών για να δούμε την πιο ανθρώπινη πλευρά του Ιησού; Εντοπίσαμε, αυτή τη στιγμή της αδυναμίας που όλοι είπαμε σε κάποιον… «άρων το ποτήριον τούτο», όσο και αν γνωρίζαμε οτι αυτό γινόταν για ένα καλό σκοπό στο τέλος; Πόσοι θα ανέβουμε στο Γολγοθά για να περπατήσουμε το δρόμο της σταύρωσης; Σε αυτό το δρόμο δεν περπατούν μόνο οι ασθενείς ή όσοι έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα άλλα και όλοι μας βιώνοντας μια νέα πραγματικότητα που στερεί τα «δεδομένα».
Φέτος, δε θα χαιρετηθούμε στο προαύλιο της εκκλησίας για να γιορτάσουμε την Ανάσταση με βεγγαλικά και πλουμιστές λαμπάδες και θα νομίσουμε οτι και φέτος το Πάσχα ..πέρασε!
Σε ένα βομβαρδισμό τοξικών σκέψεων και συναισθημάτων το υπέροχο μήνυμα της Ανάστασης φαντάζει σαν ψίθυρος ανάμεσα στη βοή του Κορονοϊού. Σε μια περίοδο που βρίσκει κοινή αποδοχή η διαπίστωση οτι η κατάσταση αυτή αναδεικνύει την κρίση των αξιών που κρύβονταν κάτω από την οικονομική κρίση. Κάποιες αξίες βρίσκονται στις παραβολές και τους ύμνους. Πέρα από τις θρησκευτικές τοποθετήσεις του καθενός τα μηνύματα είναι διαχρονικά και πανανθρώπινα.
Ανάσταση…. μέσα από το σκοτάδι το φως και μέσα από το θάνατο η ζωή! Θα μπορούσα πολλά να γράψω για το θάνατο, όπως το ζω στα μάτια των ασθενών τελικού σταδίου και στα δάκρυα όσων θρηνούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Όμως κάθε φορά συνδυάζω την Ανάσταση με το φως της ζωής και δυο μηνύματα φάρους για το Ευ Ζην! Ο Χριστός διδάσκει την αγάπη μέσα από τη θυσία καθώς και τη συγχώρεση μέσα από την αγάπη. Η συγχώρεση και η αγάπη είναι τα αντίδοτα των αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων. Αποτελούν, βασικές έννοιες σε φιλοσοφικά και θεολογικά συστήματα, πεμπτουσία χιλιάδων κειμένων που γράφτηκαν από αναζητητές της αλήθειας.
Συγχώρεση… Συγχωρώ την πράξη, εσένα, εμένα; Ο Ιησούς συγχωρεί αυτούς που τον σταύρωσαν γιατί .. «ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»! Εμείς; Συγ-χωρούμε; Δίνουμε χώρο στην καρδιά μας για τον άλλο; Πότε, για ποιον και για ποιο λόγο; Καθημερινά ερωτηματικά που ψάχνουν όχι μόνο μια απάντηση αλλά κυρίως έναν τρόπο. Πώς μπορούμε να το επιτύχουμε; Διαχωρίζουμε την πράξη από το άτομο; Το κίνητρο από την αιτία; Τη δική μας συμμετοχή στην πράξη; Ποια είναι η δική μας θυσία ή υπέρβαση; Ο Ιησούς εδωσε τη ζωή του για να κάνει πράξη την συγχώρεση, ποιες οι δικές μας υπερβάσεις; Απαντήσεις που ο καθένας μας καλείται να δώσει….
Αγάπη… «Αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν», είναι ένα από τα κεντρικά μηνύματα της Χριστιανικής θρησκείας. Αγαπώ το συνάνθρωπο όπως τον εαυτό μου, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο! Η υπέροχη αναλογία. Θέμα συζήτησης με ανθρώπους της προσφοράς που ξέρουν να στηρίζουν το συνάνθρωπο αλλά ξεχνούν τον εαυτό τους καθώς και με ανθρώπους που δεν μπορούν να ξεφύγουν από το όριο του Εγω και να μοιραστούν τα δώρα της αγάπης με τους άλλους. Παραμένοντας στη θεολογική προσέγγιση παραθέτω τον υπέροχο ύμνο της αγάπης όπως την παρουσιάζει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή προς Κορινθίους και ίσως σε κάποιους δώσει το άναυσμα να αναζητήσουν …την αγάπη μέσα τους!
«Εάν υποθέσομε ότι ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμη και των αγγέλων, δεν έχω όμως αγάπη, οι λόγοι μου ακούονται ως χάλκινος κώδωνας ή αλαλαγμός κυμβάλου. Και εάν έχω το χάρισμα της προφητείας και κατέχω όλα τα μυστήρια του Θεού και όλη τη γνώση, και εάν ακόμη έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ όρη, δεν έχω όμως αγάπη, δεν είμαι τίποτε. Και εάν διαθέσω τα υπάρχοντά μου στους πτωχούς, και εάν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, δεν έχω όμως αγάπη, δεν ωφελούμαι σε τίποτε από αυτές τις θυσίες.
Εκείνος ο οποίος αγαπάει είναι μακρόθυμος κι ανεκτικός, είναι καλωσυνάτος, ευργετικός και ωφέλιμος, δε ζηλοφθονεί, δεν υπερηφανεύεται, δεν φέρεται με αλαζονεία και προπέτεια, δεν πράττει άσχημα, δε ζητεί τα δικά του συμφέροντα, δε ερεθίζεται από θυμό και οργή, δε σκέπτεται ποτέ κακό κατά του πλησίον, ούτε λογαριάζει το κακό που έπαθε από αυτόν. Δεν χαίρεται όταν βλέπει να γίνεται αδικία, χαίρεται όμως όταν βλέπει την αλήθεια να επικρατεί. Η αγάπη τα πάντα ανέχεται, στα πάντα εμπιστεύεται, για πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει.
Η αγάπη ποτέ δεν εκπίπτει αλλά μένει πάντοτε ισχυρή: τα χαρίσματα είτε είναι προφητείες θα καταργηθούν, είτε είναι ξένες γλώσσες θα παύσουν, είτε είναι γνώση θα καταργηθεί και αυτή. Διότι τώρα εν μέρει και όχι τέλεια γνωρίζουμε και προφητεύουμε, όταν όμως έλθει το τέλειον, τότε το μερικό και ατελές θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, ως νήπιο μιλούσα, ως νήπιο σκεπτόμουν, ως νήπιο συλλογιζόμουν. Όταν όμως έγινα άνδρας, κατήργησα πλέον εκείνα τα νηπιώδη. Διότι τώρα βλέπομε όπως σε ένα κάτοπτρο θαμπά και μας μένουν ανεξήγητα αινίγματα. Όταν όμως έλθει το τέλειο, θα ιδούμε φανερά και καθαρά, όπως πρόσωπο με πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνον ένα μέρος της αλήθειας, τότε όμως θα λάβω τόσο τέλεια γνώση, όσο με γνωρίζει ο Παντογνώστης.
Αυτά θα γίνουν, τώρα δε μένουν η πίστις, η ελπίς, η αγάπη, αυτά τα τρία: μεγαλύτερη δε από αυτά είναι η αγάπη.»
Εύχομαι σε όλους μας το φετινό Πάσχα να αναστήσουμε την αγάπη και τη συγχώρεση μέσα μας και ίσως τότε …. οι λύσεις να είναι περισσότερες από τα προβλήματα!
Ελισάβετ Γεωργίου
Εργασιακή Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
www.be-yourself.gr
