Όσοι είστε άνω των 35-40 ετών θα θυμάστε σίγουρα μία διαφήμιση μπαταρίας με τα χαρακτηριστικά παιχνίδια-κουνελάκια που χτυπούσαν το τύμπανο. Οι ανταγωνιστές, ο ένας μετά τον άλλον, παρέδιδαν το πνεύμα και έμεναν από δυνάμεις ενώ το προς διαφήμιση προϊόν συνέχιζε ακατάβλητο. Μάλιστα ο εκφωνητής έλεγε κλείνοντας την χαρακτηριστική φράση “Και συνεχίζει…”
Ο Πέτρος Τατούλης και η «Νέα Πελοπόννησος» θυμίζουν αυτή την διαφήμιση. Έχει θαυμαστή ενέργεια στις μπαταρίες του. Λες και έχει ανεξάντλητα πολιτικά καύσιμα. Και είναι δικά του. Διότι αυτή την φορά δεν έχει στήριξη από κόμματα. Ίσα ίσα έχει απέναντι του τα κόμματα με τους δικούς τους υποψηφίους. Και όχι τίποτα κόμματα του 3 ή 5%. Το κυβερνών κόμμα και το κόμμα που θα είναι αύριο μεθαύριο Κυβέρνηση.
Είχε στήριξη από το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ και τη ΝΔ απέναντι, εξελέγη Περιφερειάρχης. Είχε στήριξη από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εξελέγη Περιφερειάρχης. Δεν έχει στήριξη από κόμματα και –χωρίς να είμαι μελλοντολόγος- φαντάζει φαβορί.
Τι και εάν έχει φθορά;
Ποιος δεν θα είχε μετά από σχεδόν εννέα χρόνια εξουσίας;
Τι και εάν έχει κάνει λάθη και παραλείψεις;
Τι και εάν χώρισαν οι δρόμοι του αυτό το διάστημα με στενούς συνεργάτες του;
Τι και εάν και εγώ που γράφω αυτές τις λίγες γραμμές θα περίμενα να κάνει περισσότερα αυτά τα χρόνια;
Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις απέναντι σου τα κόμματα. Όσο αποδυναμωμένα και να είναι στην συνείδηση του εκλογικού σώματος διατηρούν ικανούς μηχανισμούς και στην Πελοπόννησο, μηχανισμούς που κάθε υποψήφιος λογικά θα τους ήθελε συμμάχους και όχι απέναντι.
Ο Τατούλης; Είναι σα να τους λέει «αν δεν με θέλετε εσείς, σιγά μη σκάσω. Εσείς χάνετε και όχι εγώ».
Και τα γράφω εγώ αυτά που όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι το κάνω γιατί παρατηρώ την συμπεριφορά κομμάτων και πολιτικών μεταπολιτευτικά –σαν μια πολιτική μελέτη αν θέλετε-στην Ελλάδα και όχι γιατί έχω δεσμούς με τον «περιβάλλον Τατούλη». Κανέναν απολύτως, ειδικά πολιτικό!
Αλλά ρε φίλε μου κάνει εντύπωση ο τύπος. Αν εκλεγεί εκ νέου θα είναι νομίζω φαινόμενο προς ανάλυση και από τους πολιτικούς επιστήμονες. Και μαγκιά του δηλαδή…
Βασίλης Ζώης
