Αυτό το ερώτημα αν ετίθετω προ 4-5 μηνών το πιθανότερο να απατούνταν με ένα “δε νομίζω”. Και αυτό διότι πέρα από την σημαντική ισχύ της παράταξης Κωστούρου υπήρχε τότε στον “αέρα” και η φημολογούμενη κάθοδος του Δημήτρη Κρανιά.
Εξέλιξη που θα δημιουργούσε προφανή θέματα για τον Παναγιώτη Αναγνωσταρά και την σοβαρή προσπάθειά του. Όμως από την στιγμή που το ενδιαφέρον Κρανιά δεν μετουσιώθηκε σε υποψηφιότητα ο -ήδη δυνατός- Παναγιώτης Αναγνωσταράς απέκτησε άλλη ώθηση και προφανώς συσπειρώνει όλο και περισσότερους πολίτες αλλά και λεγόμενους “παράγοντες” δίπλα του.
Και οι δύο κύριοι διεκδικητές -το γράφω με κάθε σεβασμό για τους υπόλοιπους υποψηφίους και να με συμπαθάνε- έχουν φθορά, κακά τα ψέματα. Πως γίνεται άλλωστε να έχεις τα ηνία του Δήμου για επτά και δέκα χρόνια αντίστοιχα και να μην παρουσιάσεις είτε φθορά είτε -και- κόπωση. Και οι δύο επίσης όμως χαρακτηρίζονται ως εμπειρότατοι στην Αυτοδιοίκηση, ενώ ξέρουν και αυτό, το εκλογικό “παιχνίδι” των ισορροπιών. Επίσης αν και με διαφορετικό χαρακτήρα και προσωπική “αύρα” θεωρώ πως είναι ικανοί και με το δικό του δείγμα γραφής ο καθένας.
Δεν θα συνεχίσω με τα υπέρ και τα κατά, όπως εγώ τα αντιλαμβάνομαι, διότι το πιθανότερο δεν αφορά και κανέναν. Θα σταθώ μόνο σε αυτό που παρατηρώ ως “αίσθηση” και όχι ως βεβαιότητα, ότι δηλαδή ο Παναγιώτης Αναγνωσταράς δείχνει πως έχει σημαντικά πολιτικά “καύσιμα” για να τρέξει πολύ δυνατά στην κούρσα.
Θα κριθεί ο Αγώνας στο “φωτο φίνις” της δεύτερης Κυριακής; Αυτό θα μας το δείξει και η πορεία ενός ακόμη έμπειρου αυτοδιοικητικού. Του Τάσου Σαλεσιώτη…
Βασίλης Ζώης
