Στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Harvard και στο πλαίσιο του Μαραθωνίου Ναυπλίου, έγινε χθες Παρασκευή η εκπαιδευτική ημερίδα με θέματα «Μοριακοί Μηχανισμοί Άθλησης : Οξειδωτικό Στρες» και «Κρίσιμοι παράγοντες για τη βελτίωση μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου σε αθλητές Μαραθωνίου».
Ομιλητές ήταν οι:
Παναγιώτης Χαλβατσιώτης– επίκουρος καθηγητής Παθολογίας-Διαβήτη Β΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική – Μονάδα Έρευνας & Διαβητολογικό Κέντρο ΕΚΠΑ, ΠΓΝ «Αττικόν»
Ευγενία Χερουβείμ– εργοφυσιολόγος, Sports Excellence, Τμήμα Αθλητικής Αριστείας, Α’ Ορθοπαιδική Κλινική, ΕΚΠΑ
Η ημερίδα συνδιοργανώθηκε από το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών (Ελλάδος) του Πανεπιστημίου Harvard και τον Δήμο Ναυπλιέων – Δημοτικό Οργανισμό Πολιτισμού, Περιβάλλοντος, Αθλητισμού και Τουρισμού (Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ.). Πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της Μονάδας Αθλητικής Αριστείας “Sports Excellence” που λειτουργεί κάτω από την επιστημονική επίβλεψη της Α’ Ορθοπαιδικής Κλινικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και με αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Σύντομη περίληψη ομιλίας κου Παναγιώτη Χαλβατσιώτη:
Το DNA του προϊστορικού ανθρώπου, που έχει μηδαμινές διαφορές με το δικό μας, έδινε τη δυνατότητα αποθήκευσης ενέργειας με την μορφή λίπους, επειδή η τροφή δεν ήταν απαραίτητα διαθέσιμη καθημερινά. Παράλληλα το εχθρικό για τη ζωή περιβάλλον απαιτούσε παραγωγή θερμότητας από το σώμα και υπήρχε ένα καθεστώς συνεχούς κίνησης, είτε για αναζήτηση τροφής ή για την αποφυγή επιβλαβών και επικίνδυνων καταστάσεων.
Σήμερα το DNA μας, επειδή συνεχίζει να κατευθύνει το σώμα να αποθηκεύει ενέργεια με τη μορφή του λίπους, προσαρμοζόμενο όμως στον σύγχρονο τρόπο ζωής με τρόφιμα υψηλού γλυκαιμικού δείκτη που προσφέρονται πλούσια σε καθημερινή βάση, καθώς και με μειωμένη τη φυσική δραστηριότητα λόγω των αυτοματισμών, έχει οδηγήσει τους πληθυσμούς των ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών στην παχυσαρκία με αυξημένη νοσηρότητα. Η υπερπροσφορά τροφής μεγιστοποιεί την παραγωγή ενδογενών οξειδωτικών σωμάτων και αφού η μειωμένη φυσική δραστηριότητα αποστερεί από τους ιστούς μας την φυσική αντιοξειδωτική άμυνα, οδηγούμαστε σε οξειδωτικές βλάβες των ιστών και επομένως στην ανάπτυξη χρόνιων νοσημάτων όπως τα καρδιαγγειακά, ο διαβήτης, η νόσος του Alzheimer και ποικίλα άλλα.
Η επιμελημένη όμως διατροφή για τον περιορισμό του οξειδωτικού φορτίου και η υιοθέτηση προγραμμάτων τακτικής άσκησης, με στόχο την ενεργοποίηση των αντιοξειδωτικών μας λειτουργιών, είναι η διαδικασίες που απαιτούνται για να ανακτήσουμε την υγεία μας.
Σύντομη περίληψη ομιλίας κυρίας Ευγενίας Χερουβείμ:
Η ικανότητα διατήρησης υψηλής έντασης άσκησης για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γνωστή ως αντοχή αποτελεί μια από τις συνιστώσες της φυσικής κατάστασης και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην αθλητική απόδοση τόσο σε παρατεταμένες όσο και σε σύντομες επαναλαμβανόμενες αθλητικές δραστηριότητες. Αναφέρεται, επίσης, ως καρδιοαναπνευστική ή αερόβια αντοχή. Οι βασικότεροι παράγοντες που προσδιορίζουν την αερόβια αντοχή είναι: α) η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, β) το ποσοστό της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου (VO2max) που μπορεί να επιτευχθεί και να διατηρηθεί κατά τη διάρκεια της άσκησης και γ) η ενεργειακή οικονομία. Η αποτελεσματικότητα ενός προπονητικού προγράμματος με κύριο στόχο τη βελτίωση της αερόβιας αντοχής, όπως αυτή ποσοτικοποιείται από τη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, εξαρτάται από την ένταση του εφαρμοζόμενου προπονητικού ερεθίσματος, την χρονική διάρκεια εφαρμογής αυτού του ερεθίσματος, το συνολικό χρόνο ανά προπονητική συνεδρία, την εβδομαδιαία συχνότητα άσκησης και τη συνολική διάρκεια εφαρμογής του προπονητικού προγράμματος. Όλοι οι παραπάνω παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον προσδιορισμό του μεγέθους της βελτίωσης και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά το σχεδιασμό των προγραμμάτων άσκησης.
