Το κίνημα που ονομάστηκε «κίτρινα γιλέκα» έχει αναστατώσει την Γαλλία και την κυβέρνηση Μακρόν. Η Γαλλία έχει παράδοση σε τέτοιου είδους κινήματα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα οι διαδηλώσεις των φοιτητών το 1968, τον γνωστό «Μάη του ‘68».
Σήμερα, τα «κίτρινα γιλέκα» είναι ένα κίνημα που πήρε μεγάλες διαστάσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία άλλωστε του γαλλικού λαού είναι υπέρ του kαι αποτελεί έναν μοχλό πίεσης για μια κυβέρνηση που μέχρι στιγμής δεν έχει δικαιολογήσει σε καμία περίπτωση τις προσδοκίες των ψηφοφόρων.
Πως όμως προέκυψαν τα «κίτρινα γιλέκα»; Στην σύγχρονη εποχή, το ίντερνετ και τα social media είναι στην κορυφή της καθημερινότητας kαι μπορούν να αποτελέσουν έναυσμα για εξεγέρσεις, κινήματα και πολλά ακόμα. Μην ξεχνάμε ότι η «Αραβική Άνοιξη» γιγαντώθηκε μέσα από κοινωνικά δίκτυα. Έτσι συνέβη και σε αυτήν την περίπτωση. Μια ομάδα ανθρώπων με κύριο μέσο έκφρασης το Facebook κατάφεραν σιγά σιγά να οργανώσουν τεράστιες διαδηλώσεις. Μόνο και μόνο αυτό κάνει την διαφορά στην περίπτωση της Γαλλίας, όπου τα εργατικά συνδικάτα και η Εκκλησία είχαν σχεδόν την αποκλειστικότητα στην οργάνωση διαδηλώσεων και στην δημιουργία κινημάτων.
Tα «κίτρινα γιλέκα» δεν έχουν καμία άμεση σχέση με κόμματα ή συγκεκριμένες ιδεολογίες. Πρόκειται για μια «αλυσίδα ισοδύναμων», όπου οι άνθρωποι διαμαρτύρονται για τα προβήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους. Ξεκίνησε ως διαμαρτυρία για το σχέδιο της κυβέρνησης Μακρόν, που ετοίμαζε αύξηση στους φόρους των συμβατικών καυσίμων για περιβαλλοντικούς λόγους, την ίδια ώρα που το πετρέλαιο κίνησης είχε αυξηθεί κατά 23% τον τελευταίο χρόνο. Αλλά όσο το κίνημα μεγάλωνε, άλλο τόσο μεγάλωναν και τα ζητήματα τα οποία εκπροσωπούσε: την λιτότητα, την ανισότητα, την μετανάστευση.
Το όνομα «κίτρινα γιλέκα» μάλλον σχετίζεται με το αρχικό αίτημα του κινήματος. Η διαμαρτυρία για την αύξηση στους φόρους καυσίμων ήταν προγραμματισμένη να εφαρμοστεί από την 1η Ιανουαρίου του 2019. Ένας νόμος από το 2008, επιβάλλει σε όλους τους αυτοκινητιστές να φορούν τα κίτρινα γιλέκα σε περίπτωση ανάγκης. Οι πρώτοι συμμετέχοντες τα φορούσαν ως μέσο έκφρασης και όσο το κίνημα μεγάλωνε, όλο και περισσότεροι τα χρησιμοποίησαν για να ταυτοποιήσουν την διαμαρτυρία τους.
Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν στις 17 Νοεμβρίου και είναι σχεδόν αδιάκοπες. Τα επεισόδια είναι πολλές φορές εκτεταμένα, ακόμα και για τους Γάλλους, που συχνά συγκρούονται με την αστυνομία και τις δυνάμεις καταστολής. Η κυβέρνηση Μακρόν βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση πράγμα που φανερώνεται και από την αναβολή της αύξησης των φόρων στα καύσιμα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ, το πρωί της Τρίτης.
Η δύναμη που έχει αποκτήσει το κίνημα είναι τεράστια, με τον Μακρόν να έχει απέναντί του την πλειοψηφία του γαλλικού λαού και τα ποσοστά δημοτικότητας του να είναι στην χαμηλότερη τιμή τους από τότε που ανέλαβε την προεδρία. Ακόμα και οι αστυνομικοί έβγαλαν τα κράνη μπροστά στο πλήθος, ως ένδειξη αλληλεγγύης.
