Ενα μήνυμα από καρδιάς δημοσίευσε ο Ολυμπιονίκης Σπύρος Γιαννιώτης με θέμα την δυσλεξία και αφορμή την πρώτη μέρα των σχολείων.
Μπορεί, λοιπόν, η πρώτη μέρα στα σχολεία να είναι μία μέρα χαράς για τους περισσότερους μαθητές που ξαναβλέπουν τους φίλους τους και τους δασκάλους τους, αλλά για κάποια άλλα παιδιά είναι η αρχή μίας δύσκολης περιόδου για πολλούς λόγους.
Κι αυτό γιατί πολλά παιδιά αγχώνονται να ανταπεξέλθουν και βλέπουν τις ιδιαιτερότητες τους ως εμπόδιο.
Για όλα αυτά τα παιδιά αλλά και για τους γονείς, ο Ολυμπιονίκης Σπύρος Γιαννιώτης στέλνει το δικό του μήνυμα και πρέπει να το διαβάσεις παρακάτω:
Με αφορμή τον Τζέιμι Όλιβερ που βγήκε και μίλησε για την δυσλεξία, θα ήθελα να πω και εγώ δυο πράγματα
Ισως και εγώ Αν δεν ήμουν δυσλεκτικός, δεν θα είχα φτάσει σήμερα εδώ που είμαι.
Πάντα τέτοια εποχή νιώθω ένα κόμπο στο στομάχι, ίσως να θυμάμαι το βουνό που είχα μπροστά μου γιατί έτσι έβλεπα το σχολείο, τον φόβο να μην μπορώ να αντεπεξέλθω στα διαβάσματά μου, στην ορθογραφία, στην γραφή μου, στο αν τα αλλά παιδιά θα με πουν αγράμματο, ίσως ο μεγαλύτερος φόβος μου. Αυτή την σκηνή δεν θα την ξεχάσω ποτε, να κυλάει το δάκρυ στο Βιβλίο και να προσπαθώ να διαβάσω, και τα μάτια μου θολά. Να θέλω να είμαι καλός μαθητής και να μην μπορώ.
Πέρασαν τα χρόνια και έμαθα στο γυμνάσιο ότι έχω δυσλεξία, αλλά τα βιώματα μου με είχαν χαράξει, δεν αλλάζουν αυτά. Με τα χρόνια έμαθα να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος και να πηγαίνω κόντρα στην ανασφάλεια μου και στο φόβο μου, είναι ένας αγωνας που δίνω καθημερινά.
Όλα αυτά τα γράφω με αφορμή το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς, δεν θα ήθελα να νιώσει κανένα παιδί αυτά που ένιωσα εγώ.
Από έναν δυσλεκτικό που ακόμα και τώρα που σας γράφει αγχώνεται αν θα κάνει λάθη, αλλά τα γράφει γιατί είναι ένας καθημερινός αγώνας με έναν νικητή.
Καλή σχολική χρονιά.
