Πόσο αστράφτουν οι Αγιολιάδες όταν φτάνει η στιγμή να υποδεχτούν τους προσκυνητές που πάνε να τιμήσουν την ημέρα της χάρης τους!
Μα τούτος εδώ ο Αϊ Λιάς του Χώνικα έχει κάτι το διαφορετικό για να τον προσεγγίσεις. Δεν είναι μόνο το κακοτράχαλο μονοπάτι και ο κουραστικός ανήφορος. Δεν είναι τόσο ο κόπος να φτάσεις φορτωμένος στην κορυφή. Είναι κυρίως η χαρά που νιώθεις, μέσα στο άγριο σκηνικό των βράχων, όταν φτάνεις μπροστά του και τον βλέπεις να αστράφτει από αγαλίαση μετά από 12 μήνες ερημιάς και σιωπής.
Τούτη τη μέρα που ακούγονται οι ψαλμωδίες του παπα-Γιώργη Σελλή και των ψαλτάδων, τα γέλια των παιδιών, τα βραδινά κρασοπειράγματα και οι ιστορίες των μεγάλων, ο Αϊ Λιάς του Χώνικα αστράφτει κάτω απ’ τ’ άστρα. Μαζί με τους προσκυνητές σε τούτη την άγρια κορυφή, νοητά παρόντες και όσοι από χρόνια μακρινά ή από ανάγκες της στιγμής δεν μπόρεσαν να πάρουνε μέρος στη λειτουργιά του.
Όταν την άλλη μέρα ξεκινήσει η κατάβαση θα δώσουν όλοι την ευχή του χρόνου να μας αξιώσει και πάλι!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
του Γιώργου Κόνδη
