28/05/2012. 6 Χρόνια πίσω σαν σήμερα γραφόταν η λαμπρότερη σελίδα στην ιστορία του Διομήδη.
Η πρώτη επαρχιακή ομάδα με ευρωπαικό τίτλο σε όλα τα αθλήματα και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη επιτυχία σε συλλογικό επίπεδο στο Handball. O θρίαμβος των Λύκων μοιάζει να ανατρέπει κάθε έννοια λογικής που υπάρχει στον αθλητισμό. Σωματείο ερασιτεχνικό, με μπάτζετ πολύ μικρό σε σχέση με τους αντιπάλους που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.
Απουσία έδρας, αφού το μικρό γήπεδο του Άργους ούτε κατά διάνοια πληρούσε τις προδιαγραφές της EHF. Έλλειψη εμπειριών σε αυτό το επίπεδο και υστέρηση σε πολλές εναλλακτικές λύσεις και βάθος πάγκου.
Όταν συμφωνούσαμε να δώσουμε στην Πολωνία και τα δύο παιχνίδια του 3ου γύρου με τη Σταλ Μίελετς, αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου πριν την έναρξη των αγώνων, φαινόταν ότι και η τρίτη ευρωπαϊκή παρουσία θα ήταν εξαιρετικά σύντομη. Αποδείχθηκε πως μόλις τότε ξεκινούσε… Μετά την επιτυχία-έκπληξη μέσα στην Πολωνία, ακολούθησε η δραματική πρόκριση επί της ουκρανικής Πορτόβικ στα εκτός έδρας γκολ και οι θρίαμβοι επί της ελβετικής Κρίενς και της Μακάμπι Τελ Αβίβ, που έφεραν τον Διομήδη στον τελικό.
Ήμασταν φυσικά το αουτσάιντερ απέναντι στη Βάκερ Τουν (νικήτρια του Τσάλεντζ Καπ το 2005), αλλά οι παίκτες του Δημήτρη Δημητρούλια φόρεσαν τη στολή του… καμικάζι και στα δύο παιχνίδια και σήκωσαν μέσα στην Ελβετία το κύπελλο, σκορπίζοντας ανείπωτα συναισθήματα σε όλο τον φίλαθλο κόσμο και βάζοντας τις βάσεις για μια πρωταγωνιστική πορεία στα αγωνιστικά δρώμενα της χώρας!
