Ζούμε σε μια εποχή διαρκών ανατροπών.
Αυτές τις εποχές μένουν όρθιοι μόνον όσοι έχουν γερές και βαθιές ρίζες, μόνον όσοι διαθέτουν ένα ισχυρό και σταθερό σύστημα αξιών.
Το ελληνικό κράτος άντεξε μετά την Επανάσταση του 1821 σε καταστροφές, πολέμους, κατοχές, εμφύλιες διαμάχες, διχασμούς, πτωχεύσεις επειδή κατάφερε να διατηρήσει ζωντανές αξίες μέσα από τις οποίες διαμορφωνόταν κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη και ανεξίτηλα πατριωτικά χαρακτηριστικά.
Η γλώσσα, η ορθοδοξία και η οικογένεια αποτελούσαν πάντοτε σταθερή συνισταμένη πολλών άλλων αξιών και γι’ αυτό άλλωστε ήταν σημεία ιδιαίτερης αναφοράς στο Ελληνικό Σύνταγμα διαχρονικά. Αποτελούν δε ουσιαστικές διαχωριστικές γραμμές και σηματοδότες της χώρας δίχως να προσβάλλουν κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Το δικαίωμα της ανεξιθρησκείας (κατοχυρωμένο μάλιστα από την ορθόδοξη κουλτούρα), της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, άνθρωποι που μεγαλώνουν χωρίς σύντροφο τα παιδιά τους, η βοήθεια στα άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, η φροντίδα των παιδιών και των αδύναμων, η προστασία της αξίας του ανθρώπου γενικότερα αποτελούν ζητήματα ουσιαστικής παρέμβασης, όχι μόνο μέσα από θεσμικούς χάρτες όπως το Σύνταγμα αλλά και επί μέρους συστημάτων που συνθέτουν τη ζωή στη χώρα μας τόσο κατά το παρελθόν, όσο και σήμερα.
Στη διάρκεια του χρόνου έχουν γίνει διαρκείς προσπάθειες να συκοφαντηθούν, να μειωθούν, να αποδυναμωθούν οι κυρίαρχες αξίες, που έχουν κρατήσει αυτόν τον τόπο όρθιο. Λάθη και αδυναμίες προσώπων, αλλαγές στον τρόπο ζωής, ανεπαρκής κοινωνική φροντίδα από την πολιτεία και χαλαρή αντίδραση σε αυτές τις επιθέσεις, μόνο στόχο έχουν την ανατροπή των αξιών, οι οποίες έχουν δώσει τη δύναμη σε αυτό το έθνος αλλά και τη χώρα να μένει όρθια μετά από καταστροφές, αποτελούν τις προφανείς κερκόπορτες.
Η νομοθέτηση της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια δεν έχει σχέση με το ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας του σεξουαλικού προσανατολισμού. Έχει όμως απόλυτη και καθοριστική σχέση με το δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει σε ένα, κατά το δυνατόν, αρμονικό περιβάλλον. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι πάντα θέμα ελεύθερης επιλογής σεξουαλικού προσανατολισμού. Είναι πολύ πιο σύνθετο και τα αίτιά της πολλές φορές πολυπλοκότερα. Ένα παιδί όμως, που βρέθηκε στη ζωή μόνο του και αναλαμβάνει η πολιτεία να εναποθέσει την ανάπτυξή του σ’ ένα καινούριο περιβάλλον δικαιούται να μην αποτελέσει in vivo πειραματόζωο μιας κοινωνικής δοκιμής, ούτε φτηνό αντάλλαγμα των ψήφων μιας κοινωνικής ομάδας.
Δεν μπαίνουν όλα τα θέματα στον ίδιο κουβά. Δεν είναι ίδιο θέμα οι σεξουαλικές επιλογές του ενήλικα με τη ζωή ενός παιδιού, που μάλιστα βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης.
Τέλος για κάποιους από εμάς η αντίθεση σε αυτήν τη νομοθέτηση δεν υφίσταται επειδή η κοινωνία δεν είναι ώριμη να το δεχθεί. Η αντίθεσή μας υπάρχει γιατί αυτό είναι λάθος για το παιδί, για την κοινωνία, για τη χώρα. Κι ο καθένας και η καθεμιά από τους βουλευτές ας ψηφίσουν σύμφωνα με τη συνείδησή τους, όπως άλλωστε έχουν κάνει μέχρι σήμερα και όπως επιτάσσει το Σύνταγμα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Η. ΚΡΑΝΙΑΣ
ΜΕΛΟΣ Π.Ε. ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
