Χαζεύοντας στην τηλεόραση, Κυριακή πρωί με τον καφέ, ακούω για τη λέξη φιλότιμο.
Μια λέξη που, σύμφωνα με το σχολιαστή, δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του κόσμου. Φουσκωμένος από υπερηφάνεια, μπαίνω στο αγροτικό από φιλότιμο για να δω πως πάει η ανθοφορία στα πορτοκάλια.
Και στο ρέμα μπροστά στο κτήμα, αντικρίζω την εικόνα που βλέπετε. Και αναρωτιέμαι τι φιλότιμο έχει άραγε αυτός ο συμπολίτης μας που άδειασε ένα φορτηγό με PET μπουκάλια σ΄ ένα ρέμα; Τι φιλότιμο έχει αυτός ο συμπολίτης μας που αντί να πάει τα σκουπίδια στους κάδους τα ρίχνει στο ρέμα; Τι είναι τελικά το φιλότιμο για τον Έλληνα πολίτη στην καθημερινότητά του; Να βρίσκει πάντα δικαιολογία πως για όλα τα κακά της μοίρας του φταίει κάποιος άλλος και ποτέ ο εαυτός του;
Φταίει η έλλειψη παιδείας; Φταίει το παράδειγμα των αρχόντων στη διαχείριση ; Φταίει η ατιμωρησία; Φταίει η έλλειψη αυτοκριτικής για τη στάση του καθένα μας στη ζωή, στη δουλειά, στην κοινωνία; Αν παρ΄ ελπίδα κάποιος έβρισκε αυτόν που τα πέταξε, πιστεύω ότι η απάντηση που θα έδινε θα ήταν «Εγώ θα λύσω το πρόβλημα; Ξέρεις πόσα έχουν φάει οι κυβερνώντες; Αυτό σε πείραξε;»
Χαράλαμπος Αντωνιάδης
