Ο Δήμος Ναυπλιέων, ο Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ. και ο εκδοτικός οίκος Άγκυρα σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου «Το Ανάθεμα – η Νάντια της Γιόλακας» του συγγραφέα – δημοσιογράφου Γρηγόρη Χαλιακόπουλου την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου και ώρα 19:00 στο Βουλευτικό του Ναυπλίου.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Γιώργος Κόνδης, εκπαιδευτικός – κοινωνιολόγος,
Μαρία Καλποδήμου φιλόλογος – θεατρολόγος
και ο συγγραφέας.
ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ
Η ιστορία έχει ως εξής: Μια κατάρα έχει πέσει πάνω στην όμορφη πόλη της Βαλεριάνας. Αρχικά κουφαίνονται οι ηλικιωμένες γυναίκες και ακολούθως τυφλώνονται τα νέα κορίτσια. Είναι η τιμωρία για τα σοβαρά σφάλματα και τις ερωτικές ανομίες των κατοίκων αυτής της πόλης. Και όμως υπάρχει λύση για την πολυπόθητη κάθαρση. Η δημόσια εξομολόγηση όλων των πολιτών στην κεντρική πλατεία. Ο πατέρας Ιερεμίας ανακρίνει τον καθένα αμαρτωλό ξεχωριστά, ενώ η υπόθεση παίρνει διεθνείς διαστάσεις. Ο διασυρμός είναι μεγάλος.
Η Μπία, μια πρώην κωφάλαλη, αναλαμβάνει ως νέος Χριστός να βγάλει από το αδιέξοδο τους συμπολίτες της. Με δική της πρωτοβουλία σηκώνει στις πλάτες της τις αμαρτίες και τα κρίματα όλων. Υπάρχει όμως ένα καλά κρυμμένο μυστικό που ανατρέπει όλα τα δεδομένα και αναστατώνει το πλήθος πού επί μήνες βιώνει στην πλατεία τον εξευτελισμό και την διαπόμπευσή του. Και αυτό το γνωρίζει μόνο η Νάντια της Γιόλακας!
Απόσπασμα απ’ το βιβλίο:
[…Εκείνη υπακούει και χτυπά με το δείκτη της το κεφαλάκι του σημειώνοντας μόνο μια λέξη: «Σκοτάδι».
«Σκοτάδι» γράφει με το ράμφος του κι εκείνο πάνω στις ρίζες των μαλλιών της.
«Γι’ αυτό ήρθες σε μένα, Εντίθ;»
«Είναι ωραίο να σε λένε «μικρό σπουργίτι», επειδή είσαι μικρόσωμη, αλλά είναι τραγικό ν’ ακούς να σε φωνάζουν «τυφλό κοριτσάκι» στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων, καλή μου. Έτσι δεν είναι;»
«Πόσος πόνος καταχωνιάζεται στην ψυχή του κάθε ανθρώπου, που δεν μπορεί να περιγραφεί!»
«Δυστυχώς, τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας, Ασημίνα, δεν κλείνουν ποτέ».
«Και πώς αντέχουμε να ζούμε, Môme Piaf;»
«Αγαπώντας τα, χαϊδεύοντάς τα κι όταν η ζωή μας μαζί τους γίνεται ανυπόφορη… ανοίγοντάς τα κι άλλο».
«Μα… τι λες; Είναι δυνατόν;»
«Απολύτως! Αυτό λέγεται αυτοβύθιση, αγαπητή μου. Ρίχνεις ένα μακροβούτι μέσα στη χαίνουσα πληγή σου μέχρι να βρεις τον πάτο της».
«Ποιο το νόημα να φτάσεις στον πυθμένα του ναυαγίου σου;»
«Η μόνη σωτηρία σου είναι η βουτιά που θα κάνεις στο αγριεμένο αίμα του πόνου. Κι όσο πιο βαθιά κατεβαίνεις τόσο η φουρτουνιασμένη θάλασσα ηρεμεί και το μαύρο χρώμα κυριαρχεί, γιατί τα επιφανειακά τραύματα είναι κατακόκκινα και τα βλέπεις σαν αιμορραγούν, όπως οι άντρες που κόβονται στο ξύρισμα. Ενώ τα εσωτερικά τραύματα περικλείουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Η αιμορραγία τους δεν είναι ορατή, γι’ αυτό απαιτείται ψάξιμο και κολύμπι ζόρικο».
«Κι αφού δεν κλείνουν ποτέ, τι αξία έχει να τα επισκέπτεσαι στο βαθύτερο σημείο τους;»
«Μία και μοναδική!»
«Ποια;»
«Να τα καθαρίσεις».
«Μα και πάλι θα τρέχουν, έστω κι αν είναι εσωτερικά και οι τρίτοι δεν τα φαντάζονται καν».
«Ό,τι περιποιείσαι, στο ανταποδίδει».
«Με ποιο τρόπο, μικρό μου σπουργιτάκι;»
«Με τον άγραφο νόμο του δούναι και λαβείν».
«Μα είναι δυνατόν το τραύμα, που με κάνει να υποφέρω; Αυτό θα μου δώσει, αν του δώσω;»
«Μα το αίμα που χάνεις δεν είναι ξέχωρο απ’ την ύπαρξή σου ολάκερη».
«Και λοιπόν; Μου ζητάς να χαϊδέψω, ν’ αγαπήσω την πληγή μου και μάλιστα να βουτήξω στα βάθη της, για να μου προσφέρει… άραγε τι; Επιπλέον πόνο απ’ όσο υποφέρω; Γιατί εγώ ξέρω πως αυτή χειροτερεύει, αν τη σκαλίζεις. Τι θα μου δώσει λοιπόν; Σ’ ακούω».
«Μια δίκαιη δίκη».]
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα του βιβλίου
«Η Βαλεριάνα είναι μια φανταστική πόλη που την τοποθετώ στην περιοχή της Τριφυλίας, απλά γιατί είναι η πατρίδα μου και γνωρίζω την τοπογεωγραφία της. Ο καθένας όμως μπορεί να την θεωρήσει και ως την δική του πόλη τη δική του πατρίδα. Η προσπάθειά μου έχει στόχο και σκοπό να φέρει γέλιο, χαλάρωση αλλά και συνάμα προβληματισμό. Ένεκα της κρίσης, πιστεύω ότι ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός, μαζί με την ταυτόχρονη πρόσμιξη ιστορικών στοιχείων, ώστε να υπάρχει το ενδιαφέρον του αναγνώστη να βρει εκτός της σάτιρας και κάποιες ιστορικές αλήθειες, ενισχύουν την ανάγκη για μια ανάγνωση δίχως κατευθυντήριες γραμμές και διδαχές, Ο καθένας μας είναι αρκετά ώριμος για να γνωρίζει, πώς άλλο είναι η μυθιστορηματική ψυχαγωγία και άλλο η διδαχή και ο κηνσορισμός. Ως εκ τούτου το μόνο που φιλοδοξώ, είναι εκτός του γέλιου που μπορεί να επιφέρουν οι ιστορίες που περιγράφω, ο ίδιος ο αναγνώστης να χρησιμοποιήσει την κάθε φράση που επιθυμεί ή πιστεύει ότι τον ιντριγκάρει, ως κλειδί για να υποδαυλίσει κρυμμένα ή «ταπεινωμένα» ερεθίσματα. Με αυτή την πρόθεση θίγω ζητήματα, πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά, θρησκειολογικά, οικογενειακά, φιλοσοφικά, των οποίων η αφορμή δίνεται απ’ την δαιμονοποίηση του έρωτα και την επίφαση μιας κοινωνίας να ορίζει ως ορθό λόγο, εκείνο που την απενοχοποιεί. Κι επειδή ως συνήθως, ο απέναντι, αποτελεί τον πλέον βολικό αποδιοπομπαίο τράγο, εύκολα σπάμε τον καθρέφτη που απεικονίζει το είδωλό μας για να στήσουμε στον τοίχο τον οιονδήποτε διαφορετικό. Βέβαια στο τέλος η υπόθεση καταλήγει σε τραγωδία, καθότι η Ύβρις, αποτελεί αμάρτημα, η δε αλαζονεία τιμωρείται πάντοτε και παντού, ασχέτως αν κάποιοι θεωρούν πως μπορεί να την αποφύγουν. Η Νέμεσις ίσως να αργεί να αναλάβει δράση, αλλά δεν ξεχνά ποτέ».
Βιογραφικό
Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος γεννήθηκε το 1958 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Υπήρξε o εκδότης της εφημερίδας «Αίσθηση Λόγου και Τέχνης», της πρώτης free pres μέσα από την οποία προβλήθηκαν σπουδαίοι άνθρωποι της Επιστήμης, των Γραμμάτων και των Τεχνών. Εξέδωσε διηγήματα, ποίηση, νουβέλες, μυθιστορήματα, παραμύθια και θεατρικά έργα. Το παραμύθι του «Το ταξίδι του Φερεϋντούν» ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο 2013 και κατέκτησε τη 2η θέση στον Διαγωνισμό του «Αναγνώστη». Θεατρικά του έργα έχουν παιχτεί στο ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», στο «Μέγαρο Μουσικής Αθηνών», στο «Θέατρο Τζένη Καρέζη», στο «Κνωσός», στο «UNDERGROUND» και σε άλλες θεατρικές σκηνές. Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Καθημερινή της Κυριακής», «Επενδυτής του Σαββάτου», «Νίκη», «Real News», «Ελευθερία Καλαμάτας», «Έθνος» και τα περιοδικά «Ταχυδρόμος», «Επειδή», «Homme», «Πανόραμα», «Μομέντο», «Paper» και «Εικόνες». Δημοσίευσε στον Τύπο Αρχεία του Δρομοκαΐτειου, προβάλλοντας τις μεγάλες μορφές που έζησαν εκεί, όπως ο Γεώργιος Βιζυηνός, ο Ρώμος Φιλύρας, ο Νικόλαος Δραγούμης και άλλοι. Επίσης, δημοσίευσε ανέκδοτες επιστολές μεγάλων ποιητών, όπως του Κωστή Παλαμά, του Γεράσιμου Μαρκορά, του Κώστα Κρυστάλλη και άλλων. Έχει γράψει 10 ντοκιμαντέρ για την ΕΡΤ και το συνδρομητικό κανάλι Cosmote History.
Από το 2013 έχει επισκεφθεί πάνω από 40.000 μαθητές όλων των βαθμίδων συνομιλώντας μαζί τους για την διαφορετικότητα, την αυτοβεβαίωση και τη δύναμη της γνώσης. Το 2015 παρουσίασε ως ομιλητής στην Παλαιά Βουλή των Ελλήνων, σε διοργάνωση της οργάνωσης ΑΧΕΠΑ με την παρουσία του ελληνοαμερικανικού προεδρείου, τον ζωγράφο του Καπιτωλίου των ΗΠΑ, Κωνσταντίνο Μπρουμίδη, για τον οποίο έδωσε αγώνα να τον γνωστοποιήσει στους Έλληνες μέσω εντύπων και ομιλιών του επί 25 συναπτά έτη.
Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από τους συνθέτες: Χρήστο Νικολόπουλο, Νάκη Πετρίδη, Ανδρέα Αρτέμη, Στέφανο Κοντόπουλο, Αναστασία Παπαδημητρίου, Φίλιππο Περιστέρη και Στάθη Μαραγκό με τον οποίο συνεργάστηκαν στην ταινία του Θόδωρου Μαραγκού «Ισοβίτες» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Έχει δώσει διαλέξεις στο Κέντρο Σημειολογίας του Θεάτρου που λειτουργεί υπό την εποπτεία του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, κυρίως για την έρευνά του πάνω στην διπολική διαταραχή, γυναικών δημιουργών. Είναι ραδιοφωνικός παραγωγός, συνεργάζεται με κέντρα κοινωνικής αλληλεγγύης και συνεχίζει να αρθρογραφεί σε εφημερίδες, περιοδικά και σε ηλεκτρονικά μέσα με θέμα την κοινωνία και τον άνθρωπο.
