Παρόλο που βρισκόμαστε στα μέσα του σχολικού έτους, οι θέσεις διδασκαλίας δεν έχουν καλυφθεί πλήρως σε όλα τα σχολεία της χώρας μας.
Πράγμα το οποίο δεν θα έπρεπε να απασχολούσε τον τομέα της εκπαίδευσης. Τρανταχτό παράδειγμα το σχολείο μας.
Το Γενικό Λύκειο Ερμιόνης είναι ενα σχολείο το οποίο φιλοξενεί 117 παιδιά.
Όμως, αυτή η μικρή μερίδα παιδίων θα πλαισιώσουν την κοινωνία μας, όπως φαίνεται δεν έχουν το δικαίωμα στην δωρεάν εκπαίδευση.
Καθώς έχουν συμπληρωθεί 200 ώρες απώλειας από τα φιλολογικά μαθήματα, λόγω της έλλειψης του καθηγητή. Συγκεκριμένα, μετά από διάφορες ενέργειες, ο καθηγητής στο σχολείο μας, έφτασε στις αρχές Νοεμβρίου, όπου πρόλαβε να διδάξει περίπου ένα μήνα και ύστερα επαναδιορίστηκε σε ένα σχολείο κοντινής περιοχής.
Έτσι, οι μαθητές του σχολείου μας, μετά από αρκετές συνελεύσεις του δεκαπενταμελούς συμβουλίου, σε συνεργασία με την διεύθυνση και τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μιλώντας με στελέχη που εκπροσωπούν την δευτεροβάθμια εκπαίδευση του νομού μας, προσπαθώντας να φέρουν εις πέρας το πρόβλημα αυτό, κατέληξαν σε αδιέξοδο, έχοντας εξαντλήσει όλες τις πιθανές παραμέτρους, αποφασίζουν να καταφύγουν στην παράνομη αλλά αναγκαστική λύση της κατάληψης. Μιας κατάληψης οργανωμένης με απώτερο σκοπό την συμπλήρωση των χαμένων ωρών. Μιας κατάληψης με την οποία οι μαθητές προσπαθούν να δείξουν την αντίσταση τους απέναντι στα “παιχνίδια” του εχθρικού εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς το ίδιο δρα παράνομα εις βάρος των μαθητών του.
Με αύτη την κατάληψη θέλουμε να δείξουμε την αντίσταση και την αντίδρασή μας, να ακουστούν τα παράπονά μας προκειμένου να καταλήξουμε σε ένα κοινό αποτέλεσμα. Μιας κατάληψης που θέλει να δείξει πως δεν ανεχόμαστε τον παραγκωνισμό μας από την εκπαίδευση, ώστε να επωφελούνται άλλοι.
Είμαστε νέοι μέσα σε αυτό το σχολείο, ονειρευόμαστε και προσπαθούμε να βάλουμε τις βάσεις των ονείρων μας. Ποιος είναι αυτός που μας καταστρέφει, λοιπόν, τα θεμέλια;
Έχουμε δικαίωμα στην δωρεάν εκπαίδευση και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας την στερήσει.
Σε αυτό το σχολείο φοιτούν παιδιά με ικανότητες, παιδιά που θέλουν να πετύχουν μεγάλους σκοπούς στο μέλλον, παιδιά που προσπαθούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον μέσω αυτού του σχολείου, το οποίο αποτελεί την “βάση” της ζωής τους. Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός που κόβει τα φτερά μιας γενιάς, υπηρετώντας άλλους σκοπούς;
