Ο Σεπτέμβριος αποτελεί το μήνα επανεκκίνησης των έντονων ρυθμών της καθημερινής πραγματικότητας σε όλα τα επίπεδα.
Ο κάθε πολίτης, η κάθε οικογένεια καλείται να προγραμματίσει και να διαχειριστεί το σύνολο των φορολογικών επιβαρύνσεων, τα έξοδα του σχολείου η του πανεπιστημίου του παιδιού του, οι μεγαλύτερες ηλικίες την ιατρική και φαρμακευτική τους δαπάνη και οι άνθρωποι χωρίς δουλειά να εντείνουν την προσπάθειά τους, έστω για κάποια μεροκάματα του τρόμου. Ο φόβος, η ανασφάλεια και η οργή επανατοποθετούνται συστηματικά στη ζωή του καθενός και η σκληρή πραγματικότητα δεν αφήνει περιθώριο για σχεδιασμούς που αφορούν το μέλλον.
Η κυβέρνηση αφού ολοκλήρωσε τον κύκλο των διακοπών της επανήλθε, με τους υπουργούς της στα ‘’χρώματα’’ του καλοκαιριού για να συνεχίσει …το έργο της. Οι χειρισμοί της πελαγοδρομούν ανάμεσα στις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τα συνειδητά ψέματα και τα προβλήματα, που η ίδια δημιούργησε και αναπαράγει.
Τα πρόσφατα νομοσχέδια για την ανώτατη παιδεία και την πρωτοβάθμια υγεία χωρίς να λύνουν κάποιο πρόβλημα καταφέρνουν να δημιουργήσουν μεγαλύτερη σύγχυση και να αυξήσουν την πολυπλοκότητα των σχέσεων του δημοσίου με τον πολίτη.
Στα πανεπιστήμια δίνουν άσυλο στην παρανομία, θεσμοθετούν τον παραγοντισμό στους φοιτητές, αποπροσανατολίζουν την πλειοψηφία τους σε αντιδημιουργικές κατευθύνσεις. Στον τομέα της υγείας αντιγράφονται κακέκτυπα προηγούμενων νόμων για την πρωτοβάθμια υγεία, βάζει ‘’πόρτα’’ στα νοσοκομεία, κατατάσσει γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό σε δύο ταχύτητες, αγνοεί τους ελευθεροεπαγγελματίες, δυσκολεύει τη ζωή των ασθενών με χρόνια νοσήματα.
Επειδή δεν έχει πια τη δυνατότητα να προσφέρει πειστικά ψέματα, θεωρητικοποιεί την ανικανότητά της σε απραγματοποίητες υποσχέσεις, δείχνει ανύπαρκτους εχθρούς, αρνείται να δουλέψει συστηματικά και σε βάθος, χτίζει τείχη ανάμεσα στους πολίτες. Ιδιαίτερα μάλιστα τον τελευταίο καιρό επιχειρεί να κρύψει τις αποτυχίες της εντείνοντας την πόλωση, το διχασμό και καλλιεργώντας συστηματικά τον κοινωνικό φθόνο.
Την ώρα που οι έννοιες ‘’δεξιά’’, ‘’αριστερά’’ αφορούν πλέον μόνον τη γεωγραφική θέση στα έδρανα της Βουλής, η σημερινή παράδοξη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναζητά τις κερκόπορτες διχοτόμησης της κοινωνίας.
Τα σύγχρονα πολιτικά διλήμματα ορίζονται και αφορούν την αποτελεσματικότητα με την ανικανότητα, αυτούς που εργάζονται για το αύριο με αυτούς που ζουν στο χθες, την αλήθεια με το ψέμα, τη διαφάνεια με τις υπόγειες διαδρομές, την αλληλεγγύη με τα φιλοδωρήματα της πείνας, την ασφάλεια με την αβεβαιότητα. Αυτά τα διλήμματα είναι ζωντανά σε όλες τις δυτικές προοδευτικές κοινωνίες, αποτελούν αφετηρίες ιδεολογικών και πολιτικών αναζητήσεων, δημιουργούν τις νέες πολιτικές στρατηγικές.
Το μεγάλο στοίχημα της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να απαντήσει πρακτικά στα ερωτήματα που συνθέτουν το δίχτυ ανασφάλειας, στο οποίο ζουν οι πολίτες αυτής της χώρας. Πως θα βρουν δουλειά τα παιδιά μας . Πως θα μειωθούν οι φόροι. Πως θα κάνουμε τις δουλειές μας στις δημόσιες υπηρεσίες χωρίς να χάνουμε μέρες από τη ζωή μας. Πως θα αισθανθείς σιγουριά για τη φροντίδα της υγείας σου σ’ ένα δημόσιο νοσοκομείο. Πως θα νιώθεις ασφαλής στο σπίτι και τη γειτονιά σου.
Η τεχνητή πόλωση και ο διχασμός δε διορθώνουν ούτε ένα πρόβλημα, δεν απαντούν ούτε σε ένα από τα παραπάνω ερωτήματα. Οι προκαταλήψεις και οι αφορισμοί δεν παράγουν λύσεις. Η δική μας ιστορία θα γραφτεί με την κοινή λογική, το μέτρο και τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών και ειδικά των πιο αδύναμων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Η. ΚΡΑΝΙΑΣ
ΜΕΛΟΣ Π.Ε. ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
