Τους αποκαλούν ήρωες, οι ίδιοι όμως λένε ότι κάνουν απλώς τη δουλειά τους. Κάθε χρόνο είναι αυτοί που πρωταγωνιστούν στη μάχη με τις πυρκαγιές και παρότι παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα αυτοί θεωρούν ότι είναι καθήκον τους να βοηθάνε, όπου υπάρχει ανάγκη.
Πρόκειται για τους πιλότους και τους μηχανικούς των Canadair CL-215 που έχουν τη βάση τους στην 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών και τις ημέρες αυτές δίνουν τον αγώνα μαζί με τους πυροσβέστες και τους εθελοντές να θέσουν υπό έλεγχο τις φωτιές που έχουν ξεσπάσει στην Ελλάδα.
Είναι οι ίδιοι πιλότοι που όλες αυτές τις ημέρες επιχειρούν στην μεγάλη πυρκαγιά της βορειοανατολικής Αττικής και της Ζακύνθου. Αυτοί που πριν λίγες ημέρες ήταν στις φωτιές στα Κύθηρα και που παρόλη την κούρασή τους παραμένουν εκεί, στη βάση τους, έτοιμοι να τρέξουν με το πρώτο σήμα που θα πάρουν για να σβήσουν πυρκαγιές.
Αν και τα αεροσκάφη θεωρούνται γερασμένα, αυτοί τα εμπιστεύονται και πετούν μαζί τους. Εμπιστεύονται τους συναδέλφους τους μηχανικούς που κι αυτοί, λίγα μέτρα πιο πέρα, δίνουν την δική τους μάχη. Να διατηρούν τα πυροσβεστικά αεροσκάφη σε άρτια κατάσταση και αξιόπιστα, παρόλη την παλαιότητά τους.
Το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων βρέθηκε σήμερα στην 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών στην Ελευσίνα, αφού στη μεγάλη φωτιά της Αττικής δεν υπήρχαν ενεργά μέτωπα.
Πετύχαμε τον σμηναγό Μιχάλη Χρυσανθόπουλο λίγη ώρα μετά την προσγείωσή του. «Πέταξα σήμερα το πρωί πάνω από τον Κάλαμο για να ρίξω νερό. Ευτυχώς τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Ήταν μία μικρή εστία και εκεί έριξα νερό μέχρι να σβήσει», είπε ο σμηναγός και πρόσθεσε «έχει καεί όλη η περιοχή. Η φωτιά δεν έχει αφήσει τίποτα».
Στη βάση ήταν και ο σμηναγός Ιωάννης Σεντουξής. Όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ δεν επιχείρησε στις φωτιές του Καλάμου, όμως ήταν στην μεγάλη πυρκαγιά των Κυθήρων. «Το πιο συγκλονιστικό σημείο για μένα στις φωτιές των Κυθήρων ήταν όταν οι φλόγες έφτασαν και έγλυψαν το μοναστήρι της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας. Άκουγα από τον ασύρματο τον συντονιστή πυροσβέστη που σχεδόν έκλαιγε. Αυτό με συγκλόνισε», είπε.
Εξάλλου ο Γιάννης έχει αποκτήσει μία άλλη σχέση με το Θεό από πέρυσι που, όπως λέει, «οι Άγιοι Πάντες έβαλαν το χέρι τους όλοι μαζί και όχι μόνο έμεινες ζωντανός, αλλά ξεπέρασε και το βαρύ κάταγμα στη μέση του».
Ήταν 26 Ιουνίου (56 μέρες μετά το Πάσχα και μόλις 20 μέρες μετά το γάμο του) και ο σμηναγός συμμετείχε στην κατάσβεση της πυρκαγιάς στα Δερβενοχώρια.
Όπως θυμάται -και θυμάται καλά- όλα έγιναν σαν κινηματογραφική ταινία. «Πάντα στο πίσω μέρος του μυαλό σου σκέφτεσαι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί. Όμως ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα συμβεί σε σένα», λέει ο κ. Σεντουξής στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Το συναίσθημα της σύγκρουσης, οι φλόγες που τύλιξαν αμέσως το αεροσκάφος και μπήκαν μέσα, όλα έγιναν τόσο γρήγορα, πριν καλά – καλά προλάβουμε να λύσουμε τις ζώνες από τα καθίσματα», εξιστορεί.
«Δεν υπήρχε κανένα περιθώριο σκέψης ή αντίδρασης, εκείνη την ώρα λειτουργείς με το ένστικτο. Πονούσα τόσο πολύ στη μέση, όμως ο κίνδυνος έκρηξης του αεροσκάφους ήταν άμεσος. Μάζεψα όσες δυνάμεις είχα και με την βοήθεια του πιλότου, του αντισμήναρχου Ταξιάρχη Παπαμάρκου, βγήκα από το αεροπλάνο», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Είχε σπάσει τη μέση του κατά την πτώση και χρειάστηκε αρκετές επεμβάσεις μέχρι να γίνει καλά.
Παρότι οι γιατροί τού είπαν ότι θα μπορούσε να μην ξαναπετάξει, αυτός προτίμησε μετά τα Χριστούγεννα να γυρίσει στη βάση του. «Δεν μπορώ να αφήσω την οικογένειά μου. Αυτοί εδώ είναι όλοι τους οικογένεια μου. Ο αντισμήναρχος θα μπορούσε τότε να με αφήσει και τού το ζήτησα κιόλας, αλλά αυτός προτίμησε να μείνει εκεί να με βγάλει. Να με σώσει με κίνδυνο της δική του ζωής. Δεν μπορούσα να μην γυρίσω και να μην κλείσω ομαλά τον κύκλο της καριέρας μου», είπε.
Κι εκεί μπαίνει στη συζήτηση ο επισμηναγός Παναγιώτης Χριστόπουλος. «Όταν μπαίνουμε μέσα στο αεροσκάφος δεν ξέρουμε αν θα γυρίσουμε. Όλη η οικογένεια περιμένει το τηλεφώνημα της απογείωσης και ύστερα της προσγείωσης. Μέχρι τότε η οικογένεια είναι αυτή που έχει την αγωνία μας. Εμείς τα αφήνουμε όλα πίσω. Έχουμε να σκεφτούμε μόνο τη δουλειά μας».
Ο διοικητής του πρώτου σμήνους, αντισμήναρχος Γεώργιος Μητρατζάς, εξηγεί από την πλευρά του πόσο δύσκολες είναι οι πτήσεις με τα Canadair CL-215. «Δεν είναι πως είναι παλιά, κυρίως είναι ότι είναι παλιός ο εξοπλισμός. Καλό θα ήταν ο στόλος να ανανεωθεί με νεότερης τεχνολογίας αεροσκάφη, αλλά ξέρουμε ότι η χώρα μας περνάει δύσκολες στιγμές. Οπότε αυτά έχουμε, με αυτά θα πρέπει να επιχειρήσουμε», τονίζει.
Όπως λέει λόγω της παλαιότητας των Canadair CL-215 παρουσιάζουν συχνά βλάβες και δεν μπορούν να πετάξουν περισσότερο από οκτώ ώρες την ημέρα. «Μετά από δύο επιχειρήσεις της μεγαλύτερης διάρκειας, τριών με τρεισήμισι ωρών δυστυχώς βγάζουν ζημιές και πρέπει να πάνε για συντήρηση. Αυτό είναι γνωστό», λέει και προσθέτει: «Κάνουμε ότι μπορούμε να τα συντηρούμε και για να είναι σε καλή κατάσταση».
Αναφερόμενος στις τεχνικές λεπτομέρειες μιας υδροληψίας και μίας ρήψης νερού ο κ. Μητρατζάς λέει ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε υδροληψία από παντού. Πρέπει να βρούμε το κατάλληλο σημείο, σε σχέση με τους ανέμους και τα κύματα, αλλά και όταν είμαστε πάνω από τη φωτιά πολλές φορές δεν μπορούμε να επιχειρήσουμε λόγω αναταράξεων που δημιουργούν οι άνεμοι σε συνδυασμό με τα θερμικά ρεύματα που σχηματίζονται από την πυρκαγιά. Εξάλλου οι ρίψεις γίνονται με αυτό που βλέπουμε και με την εμπειρία μας και όχι με κάποιο όργανο. Οπότε θα πρέπει να έχουμε καλή ορατότητα για να επιχειρήσουμε».
Οι δύσκολες συνθήκες υδροληψίας και ρίψης κάνει την επιχείρηση των Canadair CL-215 πολλές φορές αδύνατη. «Ο κόσμος όμως δεν το γνωρίζει και πολλές φορές μας κατηγορούν ότι δεν επεμβαίνουμε, χωρίς να ξέρουν αν μπορούμε και πόσο εμείς βάζουμε σε κίνδυνο τις ζωές μας για να σβήσουμε τις φωτιές», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντισμήναρχος.
Τον αρχιμηχανικό, επισμηναγό Νίκο Φάκλαρη, το ΑΠΕ-ΜΠΕ τον συνάντησε στο υπόστεγο συντήρησης, όπου μαζί με την ομάδα του έκανε τον έλεγχο των αεροσκαφών που επιχειρούσαν στις φωτιές της Αττικής μέχρι και σήμερα το πρωί.
«Για τα αεροσκάφη δεν υπάρχει όριο ζωής, ειδικά εάν κάνεις σωστή συντήρηση. Τα Canadair CL-215 μπορεί να είναι παλιάς τεχνολογίας, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την ασφάλεια των πτήσεων. Σίγουρα εξαιτίας της παλαιότητας παρουσιάζουν περισσότερες βλάβες, αλλά προσπαθούμε να τα διατηρούμε σε άριστη κατάσταση», τόνισε ο κ. Φάκλαρης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Του ίδιου τύπου αεροσκάφη χρησιμοποιούν επίσης ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, η Πορτογαλία και η Τουρκία και όπως μας είπε εκτός από τους έκτακτους συχνούς ελέγχους, εξαιτίας των βλαβών, γίνεται και η προγραμματισμένη συντήρηση των αεροσκαφών που όμως απαιτεί πολύ χρόνο -τρεις με τέσσερις μήνες- καθώς γίνεται σε βάθος.
Για το λόγο αυτό, εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τα δύο από τα 11 Canadair CL-215 είναι εκτός υπηρεσίας, αφού τώρα περνούν την τακτική τους συντήρηση, καθώς δεν θα μπορούσε αυτό να γίνει κάποια άλλη στιγμή του χρόνου.
Δεν παρέλειψε να επισημάνει και τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται οι μηχανικοί της μοίρας. «Το καλοκαίρι δεν υπάρχουν άδειες για μας και τις περισσότερες φορές δουλεύουμε νύχτα για να είναι αξιόμαχα την επόμενη μέρα τα αεροσκάφη. Σαφώς το χειμώνα η δουλειά μας είναι πιο προγραμματισμένη, αλλά και πάλι το προσωπικό δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες που προκύπτουν», κατέληξε ο κ. Φάκλαρης.
