Την Υδρα πραγματικά την ερωτεύεσαι. Οσο κλισέ κι αν είναι αυτή η πρόταση σε κάθε ταξιδιωτικό αφιέρωμα, άλλο τόσο είναι αληθινή. Είσοδος σε ένα από τα πιο όμορφα λιμάνια. Τα σπίτια της πάντα μεγάλα, κύβοι τοποθετημένοι άψογα αμφιθεατρικά του λιμανιού, όπως στους πίνακες του Υδραίου Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Τα αρχοντικά της ακόμα μεγαλύτερα, με ψηλά τείχη και κήπους μυστικούς. Η αρχοντιά της Υδρας, η γραφικότητα και η κοσμικότητά της έχουν βρει μια απίθανη ισορροπία.
Μπορείς να σταθείς στην πρώτη αυτή εικόνα, να την επισκέπτεσαι τα Σαββατοκύριακα, να μπαίνεις και να ξαναμπαίνεις στο λιμάνι της τακτικά? να ακολουθείς τον τουριστικό της παλμό, να ρίχνεις μια πρώτη βουτιά από τα βράχια της Σπηλιάς ή της Υδρονέτας, να συνεχίζεις μαζί με την παρέα για ένα δροσερό κοκτέιλ και να κλείνεις τραπέζι σε κάποιο εστιατόριο για το βράδυ. Θαλάσσια ταξί, καΐκια, ταχύπλοα, ιστιοπλοϊκά και θαλαμηγοί θα σκίζουν τη θάλασσα γύρω σας. Τα καφέ της παραλίας είναι γεμάτα κόσμο, τα εμπορικά στο λιμάνι ανοιχτά, τα μουλαράκια της (και τα ελάχιστα γαϊδουράκια) πάντα διαθέσιμα για μια βόλτα.
Την Υδρα τη γνωρίζεις περπατώντας, ακολουθώντας άλλοτε πέτρινα κι άλλοτε χωμάτινα μονοπάτια. Τις οργανωμένες παραλίες του Βλυχού ακολουθεί ο Παλαμιδάς και ο Μώλος – πίσω τους δάση με πεύκα. Αν χορτάσεις περπάτημα, ένα από τα πολλά καραβάκια που ξεκινούν από το λιμάνι θα σε μεταφέρει στις παραλίες.
Πλέουμε κυκλικά του νησιού, δίπλα στα μικρά γειτονικά νησάκια, και ακούμε μια άλλη εκδοχή για την προέλευση του ονόματος. Αυτά τα νησάκια παρομοιάστηκαν με τα κεφάλια της Λερναίας Υδρας και ο μύθος της δάνεισε το όνομα στο νησί. Η επικρατέστερη άποψη τη θέλει στην αρχαιότητα να είναι πλούσια σε ύδατα και να ονομάζεται Υδρέα.
