Από την επέτειο της Μάχης στα Δερβενάκια της 26 ης Ιουλίου 1822 (όχι μόνο μια εξωτερική εκδήλωση αλλά μια αδιάκοπη ενδόμυχη συλλογή)
Μια μάχη κρίσιμη και καθοριστική για την επιβίωση της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821.
Νικητές υπήρξαν οι ενωμένοι Έλληνες υπό την καθοδήγηση του αρχιστράτηγου Θεοδώρου
Κολοκοτρώνη και πολλών αγωνιστών.
Ο αρχιστράτηγος παραμένει – μέχρι σήμερα – επίκαιρος και διαχρονικός στις αρετές του που
δεν περιορίσθηκαν στις μοναδικές στρατιωτικές ικανότητες, αλλά στη σωφροσύνη, στη
σοφία, στην αγάπη προς την πατρίδα, στη συνεχή προσφορά.
Όλα αυτά αποτυπώνονται στο λόγο που εκφώνησε, στις 8 Οκτωβρίου 1838 στους μαθητές,
στο βράχο της Πνύκας στην Αθήνα, τμήμα του οποίου παρατίθεται και παρουσιάζει όλο το
νόημα της Επαναστάσεως:
«…..Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι ήμεθα,
ούτε πως δεν έχομεν άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε
κανένας φρόνιμος μας είπε, "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα", αλλά, ως
μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας… και όλοι, και οι κληρικοί και
οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι
συμφωνήσαμεν σ’ αυτό το σκοπό και κάναμεν την επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοιαν και όλοι ετρέχαμε
σύμφωνοι… Ο ένας πήγαινε στον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε,
το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα στο στρατόπεδο και εάν αυτή η ομόνοια
εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και
ίσως εφθάναμεν και εις την Κωνσταντινούπολη…
Τόσο τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουαν Έλληνα και φεύγαν χίλια μίλια μακριά. Εκατόν
Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός κι ένα καράβι μια αρμάδα. Αλλά δεν εβάσταξε. Ήλθαν
μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το
μπαρμπέρισμά τους μα τι να κάνουμε; Είχαμε κι αυτουνών την ανάγκη.
Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Κι όταν έλεγες του
Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους, ή να πάει στον πόλεμο, τούτος πρόβαλλε
το Γιάννη. Και με αυτό τον τρόπο κανείς δεν ήθελε να συντράμει, μήτε να πολεμήσει. Και τούτο
εγίνετο, επειδή δεν είχαμε έναν αρχηγό και μίαν κεφαλή…..»
Το νόημα της Επαναστάσεως παρουσιάστηκε εύστοχα από τον δεινό ομιλητή κ. Φώτη
Σπυρόπουλο, μαζί με αναφορές στη Στρατηγική του Αγώνα που εφάρμοσε ο Κολοκοτρώνης.
Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Εντεταλμένος Σύμβουλος Πελοποννήσου
Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
