Παρά τις πολυδιαφημισμένες και βαρύγδουπες κυβερνητικές προσδοκίες και παρ’ όλη τη δραματοποίηση που προσπάθησε να δημιουργήσει η κυβέρνηση λίγες μόνο ώρες πριν τη λήψη των οριστικών αποφάσεων, τελικά οι αποφάσεις του Eurogroup της 15 ης Ιουνίου 2017, αποδείχθηκαν κατώτερες των καλλιεργηθεισών προσδοκιών και αναντίστοιχες του κλίματος που επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί.
Η κυβέρνηση όχι μόνο πέρασε εξοφθάλμως κάτω από τον πήχη που η ίδια είχε θέσει, αλλά και αναγκάσθηκε να αποδεχθεί την ολοκλήρωση της Β’ αξιολόγησης με τεράστια καθυστέρηση και βαρύτατο κόστος για τους πολίτες και την εθνική οικονομία στο σύνολό της, χωρίς καν να επιτύχει τους δυο βασικούς στόχους, που υποτίθεται εξ αρχής είχε βάλει, δηλαδή την ανάληψη εκ μέρους των δανειστών σαφών δεσμεύσεων για την ολική διευθέτηση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, καθώς και την ένταξη της χώρας μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (QE).
Αντίθετα, η κυβέρνηση, στην πραγματικότητα αναγκάστηκε , υποχωρώντας στις απαιτήσεις των δανειστών , να ψηφίσει ένα τέταρτο σκληρότατο Μνημόνιο με νέα επαχθή μέτρα μέχρι το 2022, και πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, ανακυκλώνοντας την κρίση και επιβαρύνοντας περαιτέρω την κατάσταση. Η απόπειρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να ταμπουρωθεί πίσω από την απόφαση του Eurogroup για την εκταμίευση της δόσης ύψους 8,5 δις ευρώ, αντί των 7 δις ευρώ που αρχικά είχαν προσδιοριστεί, και να την εμφανίσει περίπου ως «επιτυχία» της, είναι στην πραγματικότητα πλήρης ομολογία της αποτυχίας της.
Κατ’ αρχάς, γιατί η δόση είναι πολύ χαμηλότερη από τις σημερινές ανάγκες της οικονομίας, αλλά και την ίδια την αρχική πρόβλεψη της συμφωνίας, αλλά και γιατί , όπως προειπώθηκε, δεν συνοδεύτηκε με την επίτευξη των στόχων που η ίδια είχε θέσει και πολυθόρυβα διαφημίσει, καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα . Αντίθετα αναγκάστηκε να συμφωνήσει η ουσιαστική συζήτηση για το χρέος να μετατεθεί για μετά το τέλος του προγράμματος και η συμμετοχή της πατρίδας μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης να μετατοπιστεί στο αμφίβολο μέλλον, καθώς ήδη η Γερμανία πιέζει ασφυκτικά την Ευρωτράπεζα να τερματίσει την χαλαρή πιστωτική πολιτική της.
Όπως, άλλωστε, υπογραμμίζει, το έγκυρο διεθνές οικονομικό πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg, σε δημοσίευμά του της 21/6/2017, η συμφωνία στην πραγματικότητα είναι «ένα παρατεταμένο παιχνίδι “επέκτασης και προσποίησης”, που μακροπρόθεσμα δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού», ενώ όπως τονίζει «η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα συμφωνία που να προσφέρει ελάφρυνση χρέους με την πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις».
Έτσι, στην πραγματικότητα , αυτό που μένει είναι το κλείσιμο της αξιολόγησης του προγράμματος με 16 μήνες καθυστέρηση και τεράστια επιβάρυνση της ελληνικής οικονομίας.
Με επικοινωνιακά τρικ και ρητορικές υπερβολές η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιδιώκει να καλύπτει την ανεπάρκειά της δημιουργώντας ένα Θολό τοπίο , ενώ είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να λάβει τις επείγουσες και γενναίες πρωτοβουλίες που απαιτούνται για την έξοδο από την κρίση , καθώς είναι δέσμια των ιδεοληψιών και των αγκυλώσεών της. Γι’ αυτό, ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, ζήτησε να πραγματοποιηθεί προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, για να μάθει , όπως χαρακτηριστικά δήλωσε , ο λαός την αλήθεια . Είναι βέβαιο ότι κατά την συνεδρίαση αυτή θα αναδειχθούν οι κυβερνητικές ευθύνες για τα τωρινά αδιέξοδα και θα πέσει φως στο θολό τοπίο που οι συγκυβερνώντες επιδιώκουν για να κρατούν μακριά από την αλήθεια τον Ελληνικό λαό .
Στην πολιτική του Θολού τοπίου των συγκυβερνώντων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ , η Ν.Δ. προτάσσει την συμφωνία αλήθειας με τον Ελληνικό λαό , ο οποίος και θέλει αλλά και πρέπει να την γνωρίζει . Αυτό που η μεγάλη φιλελεύθερη δημοκρατική παράταξη χρειάζεται, και κάθε μέρα και περισσότερο το κατακτάει, είναι την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης, ώστε με σύμμαχο τους πολίτες να κινηθεί σε όλες εκείνες τις αναγκαίες και γενναίες πρωτοβουλίες που θα θέσουν ξανά την ελληνική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης .
