Η σκυλίτσα της φωτογραφίας δέθηκε πριν από δέκα μέρες , ενώ ήταν έγκυος , σε δέντρο που βρίσκεται στην άκρη του πουθενά στο χωριό Πλατανίτι Ναυπλίου.
Εκεί , χωρίς φαγητό και νερό , μέσα σε αυτές τι ανώμαλες καιρικές συνθήκες από κρύο και βροχή , στους 38 βαθμούς Κελσίου , πέρασε τους πόνους της γέννας όπου έφερε στη ζωή τέσσερα μωρά. Μόνη , πόναγε , δίψαγε , έκλαιγε , γάβγιζε και φοβόταν αλλά κανείς…………….Κανείς μωρέ , κανείς……Δεμένη με την τριχιά που χρησιμοποιούμε για να δένουμε βάρκες και δεν βρέθηκε ένας μωρέ , ένας να την λύσει…..
Η Γωγώ Βελλίνη που την βρήκε , δεν έχει σταματήσει να κλαίει και εγώ δεν έχω λόγια να σας πω……Όλο αυτό με ξεπερνάει. Τα μάτια της με σκοτώνουν και ένα ρίγος ντροπής με διαπερνά. Τα μόνα λόγια που μου έρχονται στο στόμα είναι βρισιές γι΄αυτό σταματάω εδώ. Λένε ότι ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου αλλά κανείς δεν λέει ότι ο άνθρωπος είναι ο χειρότερος εχθρός του σκύλου. Είναι απίστευτα αφυδατωμένη και το δέρμα της δεν ξεκολλάει από το κρέας φτάνει να την δείτε να περπατάει και θα καταλάβετε την ταλαιπωρία που έχει τραβήξει.
Γάλα δεν έχει σχεδόν καθόλου και δεν ξέρω τι θα γίνει με τα μωρά. Βρίσκεται στο πλυσταριό μιας πολυκατοικίας , χωρίς να το ξέρουν οι ένοικοι. Έτσι κερδίσαμε λίγο χρόνο. Άν κάποιος θέλει να βοηθήσει , ας επικοινωνήσει μαζί μου Στέλιος 6944773252
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
