Στο σημείο που βρίσκεται ο ναός, υπήρχε παλαιότερος ναός ο οποίος καταστράφηκε στις 28 Μαΐου του 1918. Η καταστροφή επήλθε από μια ισχυρότατη έκρηξη σε αποθήκη πυρομαχικών που βρισκόταν κοντά στον ναό. Σε αυτήν την έκρηξη έχασαν την ζωή τους 45 άνθρωποι. Το πόσο ισχυρή ήταν το δείχνει το γεγονός ότι έσπασαν τζάμια σπιτιών και καταστημάτων στο Άργος και στο Ναύπλιο. Ο παλιός ναός είναι γνωστός ως: «Παναγία η Κεφαλαριώτισσα». Είχε μήκος 16, πλάτος 6 και ύψος 4 μέτρα. Τα 9 από τα 16 μέτρα του μήκους του βρίσκονταν μέσα στο σπήλαιο.
Μετά την καταστροφή του παλιού ναού, πολλοί Αργίτες δραστηριοποιήθηκαν με σκοπό την ανέγερση ενός νέου ιερού ναού. Στην προσπάθεια αυτή, προσέφεραν τα μέγιστα οι Αργίτες μετανάστες στην Αμερική, που κατάφεραν να μαζέψουν το ποσό των 15.000 δολαρίων. Με αυτά τα χρήματα και βάσει των σχεδίων του αρχιτέκτονα Καραθανασόπουλου, κτίστηκε ο νέος ναός της Ζωοδόχου Πηγής στο Κεφαλάρι. Οι εργασίες ανέγερσης διήρκεσαν δύο χρόνια από το 1922 έως το 1924.
Κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, θέλησαν οι κατακτητές να κτίσουν στην στέγη του ναού αντιαεροπορικό πυροβολείο και να κόψουν τον μεγάλο πλάτανο που υπήρχε δίπλα ώστε να μην εμποδίζει την λειτουργία του πυροβολείου. Μετά από παρέμβαση όμως, του ιερέα Κωνσταντίνου Παπαδημητρίου στον Γερμανό διοικητή Ντάσιγγερ, απετράπη τόσο η κατασκευή του πυροβολείου όσο και η κοπή του πλάτανου. Σε αυτόν τον πλάτανο τα χρόνια πριν την επανάσταση του 1821, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, συγκέντρωνε Έλληνες και τους προετοίμαζε για τον αγώνα κατά των Τούρκων. Την σπηλιά δε όπου είναι κτισμένη η εκκλησία, την χρησιμοποιούσαν ως καταφύγιο και κρυφό σχολειό τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Αυτό που σεβάστηκε όμως, ο Γερμανός κατακτητής, δεν σεβάστηκαν οι Έλληνες στις μέρες μας και έτσι, δυστυχώς, ο γέρο-πλάτανος δεν υπάρχει πια.
