Δυστυχώς στην Ελλάδα τα ποσοστά αποκλειστικού μητρικού θηλασμού το 1ο 6μηνο της ζωής του βρέφους είναι πολύ χαμηλά. Συγκεκριμένα από ιατρικές εργασίες αναφέρεται ότι παρόλο του ότι το 90% των υποψήφιων
μητέρων έχουν πρόθεση να θηλάσουν τελικά μόνο το 5% καταφέρνει να θηλάσει αποκλειστικά για 6μήνες.
Ποιος φταίει άραγε;
Σίγουρα όχι το φυσιολογικό νεογνό!!!! Οι βασικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην αποτυχία αυτή σύμφωνα με εργασίες στο χώρο της υγείας είναι:
Α) Η «πολιτική» των μαιευτηρίων και οι λανθασμένες συμβουλές του υγειονομικού προσωπικού. Από το 1990 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σε συνεργασία με τη UNICEF για την ενίσχυση του μητρικού θηλασμού θέτει ως στόχο την προαγωγή του θεσμού “Φιλικά προς τα βρέφη νοσοκομεία” σε όσο το δυνατόν περισσότερα κράτη. Αν και καθυστερημένα ο θεσμός έφτασε και στην Ελλάδα αλλά ακόμα ελάχιστα μαιευτήρια πληρούν τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν ως “Φιλικά προς τα βρέφη νοσοκομεία” οι οποίες είναι:
Η ύπαρξη γραπτής πολιτικής για το θηλασμό στο Μαιευτήριο και η εφαρμογή από όλους τους φορείς υγείας.
Η εκπαίδευση όλου του προσωπικού υγείας για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής.
Η πληροφόρηση όλων των μητέρων για τα οφέλη του θηλασμού.
Η έναρξη του θηλασμού την πρώτη ώρα μετά τη γέννηση.
Η επίδειξη στις μητέρες για το πως να θηλάζουν και πώς να διατηρηθεί η διατροφή των βρεφών με μητρικό γάλα ακόμα και αν θα έπρεπε να αποχωρισθούν τη μητέρα τους.
Να μη δίνεται στα νεογέννητα καμιά άλλη τροφή ή υγρό παρά μόνο μητρικό γάλα, εκτός κι αν επιβάλλεται για ιατρικούς λόγους.
Να εφαρμόζεται το σύστημα «rooming in», δηλαδή το νεογέννητο να είναι μαζί με τη μητέρα του 24 ώρες το 24ωρο.
Ο θηλασμός να είναι χωρίς ωράριο και απεριόριστος.
Να μη δίνονται πιπίλες, ή μπιμπερό στα παιδιά που θηλάζουν.
Να ιδρυθούν ομάδες υποστήριξης μητρικού θηλασμού στις οποίες να μετέχουν και μητέρες ώστε να απευθύνονται οι γονείς μετά την έξοδο τους από το μαιευτήριο.
Β) Ο σύγχρονος τρόπος ζωής της μητέρας αποτελεί αίτιο αποτυχίας του θηλασμού:
Εργαζόμενες μητέρες με έντονο στρες στην εργασία τους αλλά και ο φόβος της επικείμενης ανεργίας εξ αιτίας ενός τοκετού.
Το μεγάλο οικονομικό κόστος που επωμίζεται ένα νέο ζευγάρι στην ανατροφή του παιδιού και το άγχος που δημιουργεί αυτό.
Ο μητρικός θηλασμός σε ένα δημόσιο χώρο θεωρείται ως ένα μεγάλο ΤΑΜΠΟΥ στην σύγχρονη κοινωνία .
Η εμμονή των σύγχρονων γυναικών με την εξωτερική τους εμφάνιση και η πεποίθηση ότι με το θηλασμό ελλοχεύει ο κίνδυνος της αισθητικής αλλοίωσης του στήθους .
Η μητέρα που δεν δίδαξε πότε στην κόρη της ότι πρέπει να θηλάσει το μωρό της μια και ούτε αυτή θήλασε αφού την δεκαετία του 60 τα κονιοποιημένα γάλατα εκτόπισαν τον θηλασμό.
Παντελής έλλειψη υποδομής υποστήριξης της θηλάζουσας μητέρας από το οικείο περιβάλλον.
Γ) Τέλος οι εμπνευσμένες διαφημίσεις των εταιριών παραγωγής τροποποιημένων γαλάτων που σχετίζουν τα υγιή και “τροφαντά” παιδιά με την χρήση εμπορικών σκευασμάτων και ο συσχετισμός των μέσων μαζικής ενημέρωσης των θηλαζόντων βρεφών με την μητέρα των αναπτυσσόμενων χωρών π.χ Αιθιοπίας δρουν ανασταλτικά στη διατήρηση του μητρικού θηλασμού.
Παρά τα υψηλά ακόμα ποσοστά αποτυχίας του μητρικού θηλασμού στην Ελλάδα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο μητρικός θηλασμός αποτελεί στάση ζωής και αναφαίρετο δικαίωμα του βρέφους!!
