Η αγάπη είναι αυτό το κάτι που μόνο να αισθανθείς μπορείς…
Μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται, αποδεικνύεται με τα έργα και προορίζεται για ανταλλαγή μεταξύ ατόμων με στενούς οικογενειακούς δεσμούς, δεσμούς έρωτα ή φιλίας.
Υπάρχει, όμως και μια άλλη αγάπη. Είναι η αγάπη που δεν θα έπρεπε να κοιμάται έντεκα μήνες το χρόνο και να ξυπνάει τον δωδέκατο, όμως συνήθως έτσι γίνεται. Βέβαια, είναι εύκολο να λέμε ότι η αγάπη για τον συνάνθρωπο, για τον άγνωστο, για τον λιγότερο προνομιούχο θα έπρεπε να λειτουργεί ως καθήκον κάθε μέρα της ζωής μας. Όλοι το ξέρουμε, λίγοι το πράττουμε.
Όμως, έστω και τώρα, τον δωδέκατο μήνα του χρόνου, με αφορμή τη γιορτή της αγάπης μπορούμε να κάνουμε πράξη την αγάπη προς τον συνάνθρωπο με κινήσεις απλές και μικρές, που δεν κάνουν εμάς ανώτερους, ούτε θίγουν την αξιοπρέπεια αυτών για τους οποίους προορίζονται. Είναι οι πράξεις που γίνονται χωρίς άλλο κίνητρο από την προσφορά, από τον άνθρωπο… στον άνθρωπο.
Κάπου μέσα στη ντουλάπα υπάρχουν ρούχα που κάθονται και σκονίζονται! Καιρός να πιάσουν τόπο, ζεσταίνοντας και αγκαλιάζοντας κάποιον που του λείπουν. Μέσα στα ντουλάπια μας υπάρχει και μπόλικο φαγητό που μπορεί να επισκεφθεί ένα άλλο σπιτικό, λιγότερο ζεστό και φιλόξενο, όπου όμως θα εκτιμηθεί δεόντως και θα καταναλωθεί με χαρά. Σκόρπια στο σπίτι υπάρχουν παιχνίδια που ίσως κακοπερνάνε στα χέρια παιδιών που τα έχουν βαρεθεί. Υπάρχουν άλλα παιδιά που δεν έχουν προλάβει να βαρεθούν κανένα παιχνίδι, επειδή δεν είχαν ποτέ κανένα.