Επιστρέφει στην Ελλάδα θραύσμα πήλινου σφραγιδοκύλινδρου της Ασίνης -Η ιστορία του

Έπειτα από 100 χρόνια παραμονής στο Μουσείο της Ουψάλα, το θραύσμα του μοναδικού πήλινου σφραγιδοκύλινδρου της Ασίνης, από την εποχή του Χαλκού, επιστρέφει στον γενέθλιο τόπου του στην Αργολίδα και επανενώνεται με το θραύσμα που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείου του Ναυπλίου.

Το θραύσμα παρέδωσε στην Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, ο Πρέσβης της Σουηδίας στην Ελλάδα Johan Borgstam, στη διάρκεια ειδικής τελετής

Πότε εντοπίστηκε το θραύσμα του πήλινου σφραγιδοκύλινδρου

Το θραύσμα του πήλινου σφραγιδοκύλινδρου βρέθηκε κατά τη διάρκεια αρχαιολογικής ανασκαφής που ξεκίνησε ο τότε διάδοχος του σουηδικού θρόνου, Gustaf Adolf, και μετέπειτα βασιλιάς Gustaf VI Adolf. Το θραύσμα βρίσκονταν στην κατοχή του Μουσείου του Πανεπιστημίου της Ουψάλα στη Σουηδία, αλλά η σουηδική κυβέρνηση αποφάσισε να χορηγήσει την άδεια προκειμένου να παραδοθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ναυπλίου.

Στον χαιρετισμό της, η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, ανέφερε: «Ομολογώ ότι για εμένα προσωπικά, αυτή είναι μια πολύ χαρούμενη στιγμή, επειδή βρισκόμαστε μπροστά σε μια όχι τυπική και συνηθισμένη τελετή, αλλά σε μια τελετή που, πρώτα απ’ όλα, επιβεβαιώνει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τις στενές σχέσεις που συνδέουν την Ελλάδα και τη Σουηδία και στον πολιτισμό.

Ξεκινώντας από τις ανασκαφές της Ασίνης, όπου το 1922 συμμετείχε και ο διάδοχος Gustaf Adolf, του σουηδικού θρόνου, η ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία συνεργάζεται εξαιρετικά και πολύ αποδοτικά με το Σουηδικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Η Ασίνη είναι ένα ιδιαίτερο μέρος. Είναι λίγο κρυμμένο, αλλά την ίδια στιγμή παρά πολύ φανερό. Αποκαλύπτει μία πάρα πολύ παλιά φάση του ελληνικού πολιτισμού, 4.000 π.Χ, συγχρόνως, όμως, είναι ένας κρίκος, στη μακρά αλυσίδα της ιστορικής διάρκειας αυτού του πολιτισμού

Ο συγκεκριμένος σφραγιδόλιθος μας επέτρεψε να δούμε και να αντιμετωπίσουμε μαζί, τις κοινές αρχές και τις κοινές αξίες της προστασίας και της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς. Δύο τμήματα ενός μικρού μνημείου, το οποίο, όμως, είναι πάρα πολύ μεγάλο στη σημασία του, ενώνονται στο πρωτότυπο, στη γη που τα δημιούργησε, στην Ελλάδα. Θα παραμείνουν ενωμένα εκεί που βρέθηκε το ένα, τέλειο απείκασμα του πραγματικού. Ο επισκέπτης στην Ουψάλα και ο μελετητής θα δουν στην ουσία το ίδιο πράγμα, αυτό που βλέπει ο επισκέπτης και ο μελετητής στο Μουσείο του Ναυπλίου. Η διαφορά είναι πάρα πολύ μικρή.

Η διαφορά είναι στην ουσία, και αφορά στη γενναιοδωρία του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, του σουηδικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και στη γενναιοδωρία του σουηδικού λαού. Ο Βασιλιάς της Ασίνης μπορεί να χαμογελά ξανά. Για εμάς τους Έλληνες, για μένα προσωπικά, η συγκεκριμένη χειρονομία είναι η εικονοποίηση ενός εθνικού στόχου, της οριστικής επιστροφής και της ενοποίησης και της επανένωσης στο Μουσείο της Ακρόπολης των Γλυπτών του Παρθενώνα