Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του Μιχάλη Κάζα στην Καρυά Αργολίδας

Σε μια σεμνή τελετή που έγινε την Κυριακή 2 Οκτωβρίου παρουσία του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Αργολίδας κ. Νεκτάριου τελέστηκε το μνημόσυνο στην μνήμη του Μιχάλη Κάζα στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Καρυάς Αργολίδας.

Συγγενείς και φίλοι τον τίμησαν με την παρουσία τους αλλά και με εγκάρδια λόγια για την ζωή του.

Στο τέλος του μνημοσύνου η Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και καλή του φίλη Σάγια Τσαουσίδου συγκινημένη μίλησε για τον Μιχάλη Κάζα για τον «αξέχαστο συνάδελφο» . Για την αξία και το Ήθος του στην επαγγελματική του καριέρα αλλά και για την προώθηση της Ευρωπαϊκής ιδέας . “Είμαστε υπερήφανη που ήταν κοντά μας και μας στήριζε αυτός ο υπέροχος άνθρωπος. Γιατί αυτό ήταν ο Μιχάλης Καζάς» όπως είπε.

Ακολούθως μεταφέρθηκαν συγγενείς και φίλοι στο όρος Αρτεμίσιο στο μονοπάτι όπου έχασε την ζωή του και με συγκίνηση έγινε η ονοματοδοσία ” Μιχαήλ Κ. Καζάς”

Η σύζυγος του αείμνηστου Βασιλική Ντουφεξή είπε τα ακόλουθα:

Μια ιδιαίτερα συγκινησιακή ημέρα ένας χρόνος από τον θάνατο του Μιχάλη μας και όσοι είμαστε εδώ στο μέρος όπου χάθηκε νιώθουμε την παρουσία του . Ο Μιχάλης μας είχε γυρίσει πολλά μέρη σε όλο τον κόσμο , είχε γνωρίσει και συνεργαστεί με σημαντικούς ανθρώπους της πολιτικής και Ευρωπαϊκής ιδέας , αλλά ξέρω καλά πως αυτόν εδώ τον τόπο τον αγαπούσε , γιατί εδώ ήταν το ησυχαστήριο του όπως έλεγε .
Ευχαριστώ όσους παραβρίσκονται σήμερα και τίμησαν την μνήμη του , αλλά εδώ πρέπει να κάνω ιδιαίτερη ευχαριστία εγώ και ο γιος του Κωνσταντίνος Καζάς στον Δήμαρχο Άργους – Μυκηνών Δημήτρη Καμπόσο και την τοπική κοινότητα της Καρυάς για την ονοματοδοσία του μονοπατιού σε “Μιχαήλ Κ. Καζά” .

Συγκίνηση προκάλεσαν και τα λόγια του Δημήτρη Σαλαπάτα αδελφικού του φίλου

“Τίποτα δεν ταιριάζει με τον θησαυρό των κοινών αναμνήσεων.. Σιγά-σιγά  συνειδητοποιούμε ότι δεν θα ακούσουμε ξανά το γέλιο του φίλου μας. Ότι αυτός ο “κήπος” θα παραμείνει για εμάς κλειδωμένος Γιατί τίποτα –στην πραγματικότητα- δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτή την παρέα.. Ένας ένας οι φίλοι μας γλιστρούν και μας στερούν τη σκιά τους…””. “Μικρός Πρίγκιπας” Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

Εΐθε αδελφέ μου, πολύ- αγαπημένε μου Μιχάλη να συναντηθούμε κάποτε στο “απέναντι” εκείνο ομιχλώδες δάσος των ψυχών. Να ακολουθήσω και γω το αρχέγονο μονοπάτι που τόσο αγαπούσες και να με καλωσορίσεις στο τέλος του,  με κείνο το δικό σου..πονηρό χαμογελάκι.

Αδέλφια για πάντα! Καλή αντάμωση..