“ΘΕΟΜΗΝΙΕΣ, ΣΥΝΝΕΦΑ …” άρθρο της Ευγενίας Γραικιώτου – Σταυροπούλου

Οι άλλοτε πειθαρχημένες υπάκουες και υποτεταγμένες στο ΘΕΙΟ, ομάδες παρουσίασαν προκλητικά συμπτώματα αποστασιοποίησης.

Άρχισαν να απομακρύνονται ανενδοιάστως από τον Ουράνιο Πατέρα και από τους επίγειους αδελφούς τους. Έγιναν ασεβείς, ιταμοί, σκληρόκαρδοι, βάρβαροι. .. Ασχημονούσαν ξετσίπωτα στο κάθε τους βήμα.

Οι ευλαβείς, οι φιλόκαλοι, οι πράοι, οι φιλήσυχοι άνθρωποι μεταβλήθηκαν σε κακούς, αδίστακτους, απαράδεκτους, αγνώριστους

Η ηθική ζωή, αίφνης. ανατράπηκε σε ανήθικη. Η έξαλλη αφροσύνη διαδέχτηκε τη σεμνή σωφροσύνη. Η αγάπη, που έτρεφε ο ένας για τον άλλον αντικαταστάθηκε από το απωθητικό μίσος, τον βλαπτικό φθόνο, την φρικτή τάση αλληλοεξόντωσης και αλλnλοφαγώματος! …

Δυστυχώς ότι απαίσιο μπορεί να προκύψει από τον σατανικό νου, επεβάλλετο θριαμβευτικά και επικρατούσε επιτακτικά …

Το λαμπρό φως της καλοσύνης, της ευσπλαχνίας, της ειρηνικής συνύπαρξης έσβησε και κατέλαβε τη θέση του το βαθύ και βορβορώδες σκότος της Κακίας … της απονίας, της αιμοβορίας.

Η υπερέχουσα, n προσιτή, ή ήπια φύση μετατράπηκε σε δύσβατη ζούγκλα αγρίων και σαρκοβόρων θηρίων.

Φυσικά ήταν αδύνατη n ομαλή ζωή των εκλεκτών πλασμάτων, του ΘΕΟΥ, ανθρώπων, και οπωσδήποτε χρειαζόταν n επέμβαση της ΑΝΩΤΕΡΑΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ, για να επανέλθει n διασαλευθείσα τάξη και να αποκατασταθεί n χαμένη ηρεμία.

Ο Μεγαλοδύναμος ΘΕΟΣ με βαθιά θλίψη και άφατη πικρία, αποφάσισε να τιμωρήσει παραδειγματικά των παρεκτραπείσα κοινωνία. Ήρθε n καταλυτική της ώρα, έφτασε n εσχάτη στιγμή. Δεν ήταν δυνατόν αυτοί οι υπάνθρωποι να σταθούν ακόμη όρθιοι. Δεν είχαν την καρδιά και το πρόσωπο καθαρό, όπως έπρεπε για να ατενίζουν τον Πάνσεπτο Ουράνιο Πατέρα …

Μοιραία, λοιπόν, είπε ο Κύριος να γίνει κατακλυσμός και να αφανισθούν όλοι οι ανεπανόρθωτα αμαρτήσαντες …

Πριν όμως μαυρίσει ο Ουρανός και σκοτεινιάσει n Γη, που θα δεχτεί τον τελειωτικό κατακλυσμό, πριν λάμψουν οι αστραπές και ακουστούν οι βροντές, ο Πανάγαθος 'Ύψιστος συντετριμμένος, λυπημένες, συγκινημένος με ραγισμένη την καρδιά ΤΟΥ, από την απώλεια του χαριτωμένου, αλλά ολισθήσαντος δnμιουργήματός ΤΟΥ, προέβη και πάλι σε παροχές και ευλογίες. Η απέραντη μεγαθυμία ΤΟΥ λειτούργησε πάλι υπέρ του χαμένου ποιμνίου ΤΟΥ.