Σύλλογος Γονέων των παιδιών Παιδικών & Βρεφικών Σταθμών Ναυπλίου:Το νομοσχέδιο να μείνει στα χαρτιά

Η κατάθεση του νέου νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας σε μια περίοδο ειδικών συνθηκών, εν μέσω πανδημίας και με αναστολή λειτουργίας των σχολείων με τα προβλήματα στην Εκπαίδευση να γιγαντώνονται,

εγείρει πολλά ερωτήματα και ενστάσεις. Αντί το Υπουργείο Παιδείας να εξασφαλίσει την ισότιμη συμμετοχή όλων των μαθητών στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, αντί να λάβει μέτρα ώστε να στηριχθούν κοινωνικά, ψυχολογικά και παιδαγωγικά οι μαθητές των οικογενειών που αντιμετωπίζουν πρόσθετα προβλήματα λόγω πανδημίας, νομοθετεί αλλαγές στην Παιδεία για τις οποίες έχει εκφράσει την αντίθεσή της το σύνολο της σχολικής κοινότητας (γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές).

Έχουμε ανάγκη, και πολύ περισσότερο λόγω της πανδημίας,

από ένα σχολείο που θα λαμβάνει υπόψη τις σημερινές, σύγχρονες ανάγκες, τις επιστημονικές και παιδαγωγικές επισημάνσεις για μείωση των μαθητών στην τάξη.

από ένα σχολείο που θα προσφέρει ισότιμα τη σύγχρονη μόρφωση. Ένα σχολείο με αναγκαίες αλλαγές των Αναλυτικών Προγραμμάτων, νέα Σχολικά Εγχειρίδια, σχολικά εργαστήρια που θα ενισχύουν τη θεωρία με την πράξη, υλικοτεχνική υποδομή και εποπτικά μέσα που θα καλύπτουν τις υπαρκτές ανάγκες μαθητών και εκπαιδευτικών για δημιουργική αναβάθμιση των μαθημάτων.

από ένα σχολείο που θα ενισχύει τη γενική μόρφωση. Δεν μπορούν να υπάρχουν μαθήματα διαφορετικών ταχυτήτων. Όλα τα μαθήματα έχουν την ιδιαίτερη παιδαγωγική σημασία τους στην ολόπλευρη μόρφωση των μαθητών.

από ένα σχολείο με μόνιμους εκπαιδευτικούς, χωρίς εκπαιδευτικά κενά, στελεχωμένο με όλες τις ειδικότητες και το αναγκαίο βοηθητικό προσωπικό, από το “πρώτο κουδούνι”. Έχουμε ανάγκη από ένα σχολείο που θα στέκεται δίπλα σε κάθε μαθητή.

από ένα σχολείο που οικονομικά θα στηρίζεται πλήρως και επαρκώς από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

από 2ετή Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή προσανατολισμένη στην κοινωνικοποίηση, το δημιουργικό και παιδαγωγικό παιχνίδι, την αισθητική αγωγή.

Αντί αυτών το Υπουργείο μέσω του πολυνομοσχεδίου προβλέπει ανάμεσα σε άλλα:

Αύξηση αριθμού μαθητών σε Δημοτικό – Νηπιαγωγείο στους 26, ελάχιστο όριο μαθητών για τη συγκρότηση τμήματος 20 και 16 αντίστοιχα, άρα συμπτύξεις τμημάτων, μετακινήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών.

Λύκειο – εξεταστική αρένα. Επανέρχεται η τράπεζα θεμάτων από την Α’ Λυκείου (αντιπαραθέτουμε την εμπειρία της συντριπτικής αύξησης της σχολικής αποτυχίας στο πρόσφατο παρελθόν, όταν εφαρμόστηκε).

Ανώτατο όριο ηλικίας στα ΕΠΑΛ τα 17 χρόνια: κάτι που περιορίζει και αποκλείει πολλούς μαθητές από την ειδικότητα επιλογής τους.

Εσωτερική και εξωτερική «αξιολόγηση» να διαμορφώνει ένα αυτόνομο σχολείο προωθώντας την ανισοτιμία στην γνώση, την ελάφρυνση της κρατικής χρηματοδότησης και την κατηγοριοποίηση μαθητών, εκπαιδευτικών και σχολείων.

Eπαναφορά των πολυήμερων αποβολών και την αναγραφή της «διαγωγής» στο απολυτήριο να ενισχύει τον τιμωρητικό χαρακτήρα του σχολείου, σε βάρος του παιδαγωγικού.

Διδασκαλία Αγγλικών στο Νηπιαγωγείο, ενώ τα παιδιά μας δεν έχουν κατακτήσει ακόμα τη χρήση της μητρικής τους γλώσσας αλλά και ενώ υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε βοηθητικό και επιστημονικό προσωπικό.

Επιπλέον καταγγέλλουμε την ψήφιση της τροπολογίας (στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου!!!) που προβλέπει την ταυτόχρονη, διά ζώσης διδασκαλία και τη ζωντανή αναμετάδοσή της από την τάξη. Αυτή η ρύθμιση ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν πατάει σε κανένα παιδαγωγικό κριτήριο και παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα μαθητών και εκπαιδευτικών. Υποβαθμίζει την ήδη υποβαθμισμένη εκπαίδευση που έχουν σήμερα τα παιδιά μας, μετατρέποντας τα σχολικά μαθήματα σε σε σκηνικό που θυμίζει τηλεοπτικό ριάλιτι τύπου «big brother».

Διεκδικούμε να δοθούν ΤΩΡΑ ΧΡΗΜΑΤΑ για την ΠΑΙΔΕΙΑ, για ένα σχολείο που έχουμε ανάγκη σήμερα τα παιδιά μας και εμείς αλλά και η εκπαιδευτική κοινότητα. Ένα σχολείο υποχρεωτικής 12ετούς φοίτησης, δημόσιο και δωρεάν, που θα λαμβάνει υπόψη του τις σημερινές ανάγκες – αλλά και δυνατότητες – για ολόπλευρη, επιστημονική μόρφωση των παιδιών μας, σε σύγχρονες υποδομές και με το κατάλληλο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό.

Θεωρούμε ότι όλα τα παραπάνω αφορούν εξίσου και όλους εμάς, τις οικογένειες των παιδιών των βρεφικών και παιδικών σταθμών, καθώς σύντομα τα παιδιά μας θα αποτελέσουν κι αυτά μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας της πρωτοβάθμιας, και αργότερα της δευτεροβάθμιας, εκπαίδευσης.