Ολόκληρη η Εισήγηση του Θανάση Πετράκου στο Π.Σ. για τις «Δράσεις Τουριστικής Προβολής και Προώθησης Αγροτικών Προϊόντων»

Κύριε Πρόεδρε, κύριε Περιφερειάρχη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Εισαγωγικά ορισμένες παρατηρήσεις επί της διαδικασίας η οποία όμως είναι και ουσία.

1) Μετά το τεχνικό πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό ήρθατε απροετοίμαστοι σ’ αυτό το σοβαρό θέμα. Οι αρχαίοι έλεγαν το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Σκεφτείτε το τρεις.

2) Για ποιο λόγο φέρνετε το θέμα με τη διαδικασία του κατ’ επείγοντος; Γνωρίζατε ότι πρέπει έγκαιρα να έρθει το θέμα στο ΠΕΣΥ. Από πού λοιπόν προκύπτει η ανάγκη για κατ’ επείγον; Με αυτή τη διαδικασία δείχνετε και αντιδημοκρατική αντίληψη και υποτίμηση και των περιφερειακών συμβούλων.

3) Οφείλετε να καταλάβετε ότι αφού είστε μειοψηφία στο ΠΕΣΥ, διότι αυτό αποφάσισε ο λαός για να πετύχετε συναινέσεις πρέπει να σέβεστε τους περιφερειακούς συμβούλους και να ζητάτε τη γνώμη και την συμβολή των παρατάξεων μέσα από συσκέψεις προετοιμασίας. Εσείς δεν το κάνατε αυτό όπως δεν το κάνατε και για το τεχνικό πρόγραμμα.

Επί της ουσίας της εισήγησής σας:

Καμία προβολή και καμία συμμετοχή σε εκθέσεις ή έκδοση φυλλαδίων δεν είναι άχρηστες δράσεις. Όμως  δεν χρειάζεται  ένα  σχέδιο που  θα κινείται στην ιδία αποτυχημένη λογική που έχει οδηγήσει στο να είναι η Πελοπόννησος  ο φτωχός συγγενής των εσόδων από το τουρισμό.

Αντίθετα απαιτείται ένα πρωτοποριακό σχέδιο το οποίο:

1) Να αξιοποιήσει τα πολύ μεγάλα συγκριτικά της πλεονεκτήματα που είναι το μοναδικό φυσικό τοπίο, το ανεκτίμητο πολιτιστικό απόθεμα και τα εξαιρετικά αγροτικά μας προϊόντα.

2) Να διαχέει τα οικονομικά αποτελέσματα στο  κοινωνικό σύνολο και όχι στους λίγους υπερκέρδη.

3) Να συνδέει οργανικά τον τουρισμό με τον αγροτοδιατροφικό τομέα και

4) Να συμβάλει ώστε οι εργαζόμενοι  να είναι εκπαιδευμένοι σωστά, να αμείβονται  καλά και να εργάζονται σε ανθρώπινες συνθήκες

Υπηρετεί το πρόγραμμα που μας φέρνετε ένα τέτοιο σχέδιο; Κατά τη γνώμη μας όχι. Γιατί είναι σχεδόν μια από τα ιδία. Η εισήγηση αν και αρκετά βελτιωμένη από τη πρώτη φορά παραμένει μια απλή έκθεση ιδεών.

Αλλά και τα όσα έγιναν  στη πορεία προς τη πρώτη συνεδρίαση και στην ιδία τη συνεδρίαση δεν δείχνουν σοβαρό προγραμματισμό. Ούτε στο καθαρά διαχειριστικό μέρος είστε συγκεκριμένοι.   Γράφετε 250.000 για Συνέδρια,500.000 για εκθέσεις και 3000.000 για όλα τα υπόλοιπα και  μάλιστα χωρίς να μας δίνεται από την εισήγηση η δυνατότητα να  μπορούμε να κρίνουμε τη  χρησιμότητα και το κοστολόγιο . Αν δείτε την εισήγηση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας έχει συγκεκριμένο κοστολόγιο σε αντίθεση με τις γενικότητες της δικής σας εισήγησης.

Επιπλέον υπάρχουν μια σειρά ερωτήματα:

1) Ποιος και για ποιο σκοπό πρότεινε να πάμε στις συγκεκριμένες εκθέσεις.

2) Τι αποσκοπούμε απ’ τη συμμετοχή μας σ’ αυτές; Ποιος ο στόχος μας για να θεωρηθούνε πετυχημένες;

3) 3,5 εκ. Γερμανοί έρχονται στη χώρα μας και δεν μας προτιμούν. Γιατί θα προτιμήσουν την Πελοπόννησο τώρα; Τι διαφορετικό θα τους πούμε; Γιατί επιλέγουμε τρεις εκθέσεις στη Γερμανία αγνοώντας αγορές όπως η Κίνα, η Ινδία, οι ΗΠΑ.

4) Γιατί θα κοστίσουν οι εκθέσεις 500.000 χιλιάδες, ενώ στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας μόνο 35.000 χιλιάδες;

5) Ποιο θεματικό ολοκληρωμένο προϊόν έχουμε επεξεργαστεί και αποφασίσει να προβάλουμε για φέτος;

6) Γιατί δεν προβλέπονται ενημερωτικά περίπτερα στους χώρους εισόδου των τουριστών που είναι τα λιμάνια και τα αεροδρόμια;

7) Γιατί επιμένουμε σε τραπεζώματα πρακτόρων; Τι κερδίσαμε από αυτή την πρακτική παλιότερα;

• Επίσης αποκαλύπτει η εισήγηση σας ότι ούτε έχετε καταλήξει που στοχεύετε συγκεκριμένα ούτε ποιο θα είναι το Brad name.
• Το πρόγραμμα σε σχέση με την χρηματοδότηση πάσχει , αφού δίνει 420.000 για τους Γερμανούς Πράκτορες και 15.000 για την διαδικτυακή προβολή !
• Η κατανομή των πόρων θα έπρεπε να γίνει πιο στοχευμένη.
• Ενώ λοιπόν, λέει η εισήγηση Πελοπόννησος 12 μήνες και συμφωνούμε με αυτό το σύνθημα   , δεν στοχεύει στο κομμάτι που θέλουμε να αναπτύξουμε περισσότερο , δλδ. στον μη καλοκαιρινό τουρισμό (άρα γιατί πρέπει να πάμε σε όλες αυτές τις εκθέσεις 😉 . Ας επιλέξουμε 2-3 που είναι οι σημαντικότερες και ας βρούμε τις αναπτυσσόμενες αγορές , καθώς και τους φορείς που ενδιαφέρονται για θεματικό τουρισμό. Επιπλέον λείπει εντελώς η συμμετοχή σε έκθεση στις ΗΠΑ ή την Κίνα.
• Δεν γίνεται καμία αξιολόγηση για το τί μας έχει αποφέρει η προηγούμενη καμπάνια μας, αν έχουμε δει κάποιο όφελος από τις προηγούμενες διαφημίσεις – προβολές και συμμετοχές σε εκθέσεις , γιατί έτσι θα χαράξουμε στρατηγική.
• Επιπλέον το πρόγραμμα για τον τουρισμό δεν εμπλέκει την Τουριστική Σχολή Πελ/σου !!!!!!!!!!!!!!!!! Μια δημόσια δομή με πολυετή πείρα.
• Και δεν έχει κανένα μεσο-μακροπρόθεσμο σχεδιασμό !!!

Είναι γνωστό βέβαια  ότι δεν υπάρχει ούτε σοβαρή εθνική στρατηγική ούτε Περιφερειακή. 

Α) Αναρωτιόμαστε ποια άλλη χώρα με αυτό τον πολιτισμό και αυτό το φυσικό τοπίο που έχει η Ελλάδα δεν θα είχε αποφασίσει να στρέψει όλη της την πολιτική στο να περάσει σε όλη την υφήλιο ότι είναι πάνω απ’ όλα η χώρα του πολιτιστικού τουρισμού. Ποια άλλη χώρα δεν θα είχε κατοχυρωθεί στην παγκόσμια κοινότητα ως «ΕΛΛΑΔΑ, Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ»;

Δυστυχώς όμως ο παρασιτισμός της αστικής τάξης και ως εκ τούτου του κράτους και δευτερευόντως της τοπικής αυτοδιοίκησης συνέβαλλαν στην κατακερματισμένη ανάπτυξη του τουρισμού, πολλές φορές σε βάρος της πρωτογενούς παραγωγής, και υποτιμώντας την πολύ σημαντική πολιτιστική του διάσταση. Ως εκ τούτου τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας υπονομεύτηκαν και γρήγορα οδηγηθήκαμε στην χρεωκοπία… Δυστυχώς όμως, για μια ακόμη φορά, όσοι κυβέρνησαν μέχρι τώρα τον τόπο και συνολικά η αστική τάξη της χώρας, αποδείχθηκαν πέρα από τις ταξικές τους επιλογές και ανίκανες.

ï Και τι να πρωτοπούμε για τον πολιτισμό στην Πελοπόννησο, όταν εδώ είναι ζώσα όλη η ιστορία της Ελλάδας; Οι προϊστορικοί χρόνοι, οι αρχαίοι χρόνοι, η βυζαντινή περίοδος και η ενετοκρατία, η αρχή και το τέλος της επανάστασης του ’21, η γέννηση του νεοελληνικού κράτους, η πρώτη πρωτεύουσά του, η πρώτη κοινωνική επανάσταση, οι πρώτοι νεκροί των εργατικών αγώνων- οι λιμενεργάτες της Καλαμάτας-, τα μαρτυρικά χωριά και οι μαρτυρικοί τόποι της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και η πατρίδα του πρωτομάρτυρα της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη. Θα έπρεπε, αλλά και πρέπει, έστω και τώρα, να κατοχυρώσουμε μια φράση:

«Ελάτε στην Πελοπόννησο για να δείτε όλη την ιστορία της Ελλάδας»./Ανακαλύψτε όλη την ιστορία της Ελλάδας στην Πελοπόννησο

Προτείνω να δημιουργήσουμε ιστορικές –πολιτιστικές διαδρομές: Π.χ.

1^η διαδρομή: να «αγκαλιάζει» όλη την ιστορική περίοδο από την  Προϊστορική Ελλάδα, την  Μυκηναϊκή  και Γεωμετρική εποχή , το Βυζάντιο και την  Ενετοκρατία

Αφού στη Πελοπόννησο είναι το σπήλαιο Φράγχθι στην Ερμιόνη, η Σπάρτη,  οι Μυκήνες, η αρχαία Μεσσήνη, τα ανάκτορα του Νέστορα, τα κάστρα Κορώνης και Μεθώνης, ο Μυστράς, το Άστρος, το Ναύπλιο, το αρχαίο λιμάνι του Λεχαίου, η Νεμέα ,η  Ακροκόρινθος, ο Ισθμός κ.λπ.

• 2^η διαδρομή: «η πορεία της Επανάστασης του ’21».εν όψει και των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 Τα 200 χρόνια του ’21 θα έπρεπε να είχαν εξέχουσα σημασία και προτεραιότητα διότι από εδώ ξεκίνησε το ’21

3^η διαδρομή :Νεότερη και Σύγχρονη Ελλάδα

Όλα αυτά όμως απαιτούν χρηματοδότηση για να ανασκαφούν και να αναδειχθούν. Όπως η αρχαία Θουρία και η Περιστεριά στη Μεσσηνία, η Ακρόπολη της Ασίνης στην Αργολίδα, η Ακροκόρινθος και το αρχαίο λιμάνι του Λεχαίου, ο ναός της Αρχαίας Νεμέας στην Κόρινθο, ο αρχαιολογικός χώρος της Τεγέας, το αρχαίο θέατρο της Σπάρτης κ.λπ. Απαιτείται χρηματοδότηση για να δημιουργηθούν   αξιοπρεπή αρχαιολογικά μουσεία στην Κόρινθο, στη Σπάρτη, στο Άργος, στην Πύλο, στην αρχαία Μεσσήνη, στη Χώρα για τα ευρήματα των ανακτόρων του Νέστορα, στη Μεγαλόπολη κ.λπ. Είναι τραγικό να μην υπάρχει μουσείο της επανάστασης του ’21 στη Τρίπολη . Πρέπει να γίνει τώρα.  Απαιτείται χρηματοδότηση των κάστρων για να μην καταρρεύσουν .Απαιτείται να χρηματοδοτήσει η Περιφέρεια πχ τη σημαντική Αρχαιολογική ανασκαφή του Αγ. Βασιλείου έξω από τη Σπάρτη αφού εκεί ζούσαν οι πρόγονοι του Μινωικού Πολιτισμού . Η προηγούμενη Περιφερειακή αρχή δεν τη χρηματοδότησε. Εσείς  θα τη χρηματοδοτήσετε ;

Ιδιαίτερα τονίζουμε ότι χρειάζεται να αναδειχθεί, η Ερμιονίδα διότι είναι χώρος με συνεχή ανθρωπινή παρουσία εδώ και δέκα χιλιάδες χρόνια από το σπήλαιο Φράγχθι, ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη, μέχρι την Ερμιόνη, τους Αλιείς με την Ακρόπολη τους, αλλά και το μισογκρεμισμένο Βυζαντινό κάστρο της Θερμησίας που χρειάζεται άμεσα φροντίδα τα Βυζαντινά μοναστήρια και εκκλησιές την Μονή Αυγού, την εκκλησία της Αγ. Τριάδας με τις μοναδικές στην Ελλάδα τοιχογραφίες της στην Πικροδάφνη Κρανιδίου, την Ερμιονίδα που φιλοξένησε την Ελληνική κυβέρνηση για λίγο στα χρόνια της επανάστασης, την Φερμιόνια της εθνικής αντίστασης με τους εκτελεσμένους από τους Γερμανούς στο Κρανίδι πατριώτες.

Επιπλέον πρέπει  να επεξεργαστεί η Περιφέρεια ειδικές διαδρομές:  πχ Περιοχές Natura και ορεινή Πελοπόννησος, Σπήλαια  , κλπ  αλλά και   αγροδιατροφικές διαδρομές πχ Σταφίδα αμπέλι και κρασί , ελιά και λάδι.   

Βέβαια χωρίς δημόσια χρηματοδότηση, χωρίς αυξημένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, δεν μπορεί να υπάρξει στήριξη του πολιτισμού, για να στηρίξει στη συνέχεια αυτός τα έσοδα της χώρας.

Β) Θεωρούμε κεντρική στόχευση ο τουρισμός να δένεται και να αληλοτροφοδοτεί την αγροτική ανάπτυξη. Είναι κεντρικό θέμα η σύνδεση του τουρισμού με τον αγροτοδιατροφικό τομέα . της πρωτογενούς αγροτικής παραγωγής με τον τουρισμό μέσω της κατοχύρωσης και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του «καλαθιού» των τοπικών προϊόντων, στα πλαίσια της προώθησης της μεσογειακής διατροφής (έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, σύκα, φέτα, κρασί, φρούτα κ.λπ.).

Στην εισήγηση σας είναι εμφανής η αδυναμία να λάβετε ουσιαστικά μέτρα βιώσιμης συνύπαρξης του τουριστικού τομέα με την πρωτογενή παραγωγή και περιορίζεστε, πολύ αναλυτικά οφείλω να πω, σε ταξίδια και διαφήμιση. Η έλλειψη συντονισμένων δράσεων και δικτυώσεων μεταξύ τουριστικών επιχειρήσεων και αγροτικών συνεταιρισμών προβληματίζει και δημιουργεί εύλογες απορίες για την αποτελεσματικότητα της προβληματικής σας στρατηγικής.

Η Πελοπόννησος από τη φύση της μπορεί να αναδειχθεί ως κατ’ εξοχήν περιοχή παραγωγής ποιοτικών αγροτικών προϊόντων της ελληνικής διατροφής. Η αιρετή Περιφέρεια, αν έχει την πολιτική βούληση, έχοντας ως «σημαία» το εξαιρετικής ποιότητας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, αλλά και τα υπόλοιπα τοπικά αγροτικά προϊόντα, διατροφής (ελιές, σύκα, φέτα, κρασί, φρούτα κ.λπ.), μπορεί να προβάλει και να πουλήσει ένα «καλάθι» τοπικών αγροτικών προϊόντων διεθνώς αναγνωρισμένων και να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα και να πρωτοστατήσει σε δράσεις, που θα μειώνουν το κόστος παραγωγής και θα ενισχύουν το εισόδημα των αγροτών.

Ειδικά για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, με δεδομένα ότι η Περιφέρεια Πελοποννήσου είναι η πρώτη ελαιοπαραγωγός Περιφέρεια της χώρας και δεύτερον έχει ένα μεγάλο όπλο, την απόφαση της UNESCO να αναγνωρίσει μια περιοχή της, η περιοχή της Κορώνης, ως την πρέσβειρα της μεσογειακής διατροφής. Με αυτό ως αφετηρία προτείνω να εξεταστεί η καθιέρωση ενός ονόματος για όλα τα έξτρα παρθένα ελαιόλαδα της Πελοποννήσου και αυτό πχ μπορεί να είναι ή το όνομα «Κορωνέικο»  ή όποιο άλλο όνομα κριθεί από τους ειδικούς ότι  μπορεί  να αποτελέσει ισχυρό Brad name .

Όμως για την ανάδειξη της Πελοποννήσου ως παγκόσμιου κέντρου του έξτρα παρθένου ελαιολάδου και της ελιάς Καλαμών, απαιτείται ένα σύνολο μέτρων και δράσεων που θα κατοχυρώνουν την ταυτότητά τους (ζώνες Π.Ο.Π., ολοκληρωμένη διαχείριση, αύξηση βιολογικής καλλιέργειας κ.λπ.), την προστασία του από τα κυκλώματα νοθείας και αισχροκέρδειας, τη βελτίωση των συνθηκών έκθλιψης και αποθήκευσης με παράλληλη πιστοποίησή τους, καθώς συντονισμένες ενέργειες για αύξηση της κατανάλωσης και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, τη στήριξη των συνεταιρισμών για αύξηση της τυποποίησης.

Επιβάλλεται επίσης η προστασία των ντόπιων ποικιλιών (όπως το Μοσχοφίλερο Μαντινείας, το Κολλινιάτικο, το Φιλέρι και ο Ροδίτης της Μεσσηνίας, το Αγιωργίτικο της Νεμέας, τα μήλα «Πιλαφά Ντελίσιους» Αρκαδίας, τα ξερά σύκα Μεσσηνίας και Λακωνίας κ.λπ.), καθώς και η προβολή και αξιοποίηση των αρωματικών φυτών που υπάρχουν στην Πελοπόννησο.

Γιατί όχι και η δημιουργία Τράπεζας σπόρων για την προστασία της βιοποικιλότητας.

• Η περιφερειακή αυτοδιοίκηση μπορεί να επιβάλλει να μην υπάρχει χώρος μαζικής εστίασης που να μη χρησιμοποιεί τοπικά ποιοτικά αγροτικά προϊόντα και να μην υπάρχει επίσης τουριστικό κατάλυμα που να μην έχει στο πρωινό που προσφέρει γωνιά τοπικών προϊόντων που να ονομαστεί πχ Μεσογειακό πρωινό . Απαιτείται η δημιουργία ενός συμφώνου για την εστίαση χρήσης τοπικών προϊόντων και η δημιουργία Πελ/σιακής κουζίνας ( των ιδιαίτερων συνταγών μας ).

Επίσης να προχωρήσει  επέκταση του ΠΟΠ της Ελιάς Καλαμάτας σε Λακωνία και Νότια Αρκαδία που προωθούσε η προηγούμενη Περιφερειακή  αρχή  σε αντίθεση με το υπουργείο που προωθούσε τις θέσεις της ΠΕΜΕΤΕ. Ποια είναι  η  θέση σας  επ’ αυτού ;

Προτείνουμε στα πλαίσια αυτής της λογικής α) Να γίνεται κάθε χρόνο την περίοδο των Χριστουγέννων μια μεγάλη γιορτή του ελαιολάδου και της ελιάς,   στην Καλαμάτα, και στη Σπάρτη  που θα αγκαλιάζει τους νομούς Μεσσηνίας και Λακωνίας. Ιδιαίτερα πρέπει να αξιοποιηθεί στο μέγιστο η απόφαση της UNESCO για ένταξη της Κορώνης στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς στον τομέα της μεσογειακής διατροφής, ώστε με επίκεντρο την Κορώνη και με «αντένα» τη Βυτίνα να προβάλλουμε τη μεσογειακή διατροφή. β)  Να στηριχτούν από τη Περιφέρεια και το  κράτος  οι  Αμπελουργοί  και οινοποιοί ώστε να αναπτυχτούν περαιτέρω  η σημαντική γιορτή  «Οι  μεγάλες μέρες της Νεμέας».

Γ) Η ανάπτυξη του τουρισμού, προϋποθέτει από την πλευρά του κράτους:

1) Μακροχρόνιο προγραμματισμό για το τι είδους τουρισμό θέλουμε να αναπτύξουμε. Τέτοια πολιτική δεν υπάρχει όμως στην Ελλάδα.

2) Απαιτεί χωροταξικό σχεδιασμό που θα υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα ιδιωτικά συμφέροντα.

3) Προστασία του τοπίου, προστασία εν γένει του περιβάλλοντος. Προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει:

α) διαχείριση υδάτων

β) διαχείριση απορριμμάτων

γ) προστασία των δασών

δ) βιολογικούς καθαρισμούς

Είναι γνωστή η κατάσταση σε όλους αυτούς τους τομείς. Με μία λέξη ΤΡΑΓΙΚΗ!!!

4) Απαιτεί υποδομές και οδικό δίκτυο, εθνικό και εσωτερικό και σιδηροδρομικό, το οποίο καταργήθηκε, γιατί δεν ασχολήθηκε κανένας να αναπτύξει τον σιδηροδρομικό τουρισμό όταν είναι γνωστό ότι η γραμμή της Πελοποννήσου διέρχεται μέσα από τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

5) Προστασία των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στον τουρισμό. Γιατί τουρισμός δεν είναι μόνο τα ξενοδοχεία, είναι και οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτά. Το κράτος και οι ξενοδόχοι σήμερα, πάνε να βγάλουν τα σπασμένα σε βάρος των εργαζομένων. Αδυνατούν να υπερασπίσουν τα στοιχειώδη από την οργανωμένη επίθεση των πολυεθνικών, που ελέγχουν όλο το κύκλωμα του τουρισμού και οι οποίες επιδιώκουν να κατεβάσουν πάρα πολύ το κόστος.

6) Απαιτεί ανάπτυξη κυρίως των ειδικών μορφών του τουρισμού (περιβαλλοντικός, αγροτοτουρισμός, θρησκευτικός, αθλητικός κ.λπ.) και πάνω απ’ όλα ολόκληρη στρατηγική, όπως προείπαμε, για το πώς θα συνδεθεί με τον πολιτισμό.

Ποια όμως είναι η πολιτική των κυβερνήσεων που και εσείς συμφωνείτε όπως και η προηγούμενη Περιφερειακή αρχή;

Θα πω δυο παραδείγματα που δείχνουν την ανερμάτιστη και ανακόλουθη πολιτική σας:

1. Εξορύξεις στον Κυπαρισσιακό και το Ιόνιο δίπλα σε περιοχές Natura
2. Ανεμογεννήτριες παντού. Κανένας σεβασμός στο φυσικό τοπίο πχ Μάνη και απο την άλλη στο Μυστρά δεν μπορείς να αλλάξεις ούτε κεραμίδι.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο μαζικός τουρισμός έχει εξαντλήσει τα κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά όρια, γιατί και με οικονομικούς όρους ακόμα, περισσότεροι τουρίστες δεν σημαίνουν αυτομάτως ούτε περισσότερους εργαζόμενους ούτε περισσότερα έσοδα.

Λέμε ναι σε ένα τουρισμό μικρής κλίμακας, στις ειδικές μορφές τουρισμού από σοβαρούς επαγγελματίες, οι οποίοι θα σέβονται το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον και τις αντοχές του. Γιατί αυτό σημαίνει βιώσιμη ανάπτυξη. Ναι στον περιβαλλοντικό, συνεδριακό, αθλητικό, θρησκευτικό ή πάνω απ’ όλα πολιτιστικό τουρισμό. Ναι στις ειδικές μορφές του τουρισμού. Χωρίς φυσικά απολυτότητες, αλλά η κατεύθυνση πρέπει να είναι η ανάπτυξη του ειδικού τουρισμού και πάνω απ’ όλα η διατήρηση αλώβητου του φυσικού τοπίου και η προστασία του περιβάλλοντος φυσικού και κοινωνικού. Πρέπει να δεσμευτούμε όλοι ότι η Πελοπόννησος δεν θα μετατραπεί σε περιοχή μαζικού τουρισμού στυλ Ρόδου κ.λπ.

Πώς όμως μπορεί να αναπτυχθεί ο ειδικός τουρισμός, όταν αντί να αναπτυχθεί ιαματικός τουρισμός στο Σουσσάκι της Κορινθίας, που είναι παλιό ηφαίστειο, δόθηκε  άδεια για την εγκατάσταση αποθηκών χημικών; Όταν ανεξέλεγκτα στήνονται ανεμογεννήτριες; Ακόμη και στη  Μάνη.

Επιπλέον πρέπει να τονίσουμε ότι ο τουρισμός πρέπει να δένεται και με τον αθλητισμό συνεπώς απαιτείται στήριξη σημαντικών αθλητικών γεγονότων που πραγματοποιούνται στη Περιφέρεια μας πχ το παγκόσμιο αθλητικό γεγονός του Πρωταθλήματος Ρυθμικής Γυμναστικής στην Καλαμάτα, τα Παπαφλέσεια και να συμβάλουμε ώστε να καθιερωθούν τα Τσικλιτήρια. Ιδιαίτερα το  2020 πρέπει  να στηριχτεί  η 7^η Νεμεάδα που θα πραγματοποιηθεί  στις 26-28 Ιουνίου.   

Κεντρικά ζητήματα κατά τη γνώμη μας, πέραν φυσικά της προστασίας του περιβάλλοντος, που πρέπει να διαπερνάει την ανάπτυξη του τουρισμού, είναι επίσης:

α) Μια εθνική, περιφερειακή και τοπική στρατηγική για να αντιμετωπίσουμε την εκμετάλλευση των διεθνών πρακτορείων, που ελέγχουν τη διακίνηση των επισκεπτών. Είναι γνωστό ότι τα εν λόγω πρακτορεία έχουν βγάλει την Ελλάδα από τους διεθνείς προορισμούς και ζητάνε τρομακτικές μειώσεις τιμών, που θα οδηγήσουν σε χρεοκοπία και τους ξενοδόχους. Άρα η ευθύνη της πολιτείας, σε συνεργασία με τις Περιφέρειες και τους Δήμους, προφανώς και με την Περιφέρεια Πελοποννήσου και τους Δήμους της Πελοποννήσου είναι να «πουλήσει» το τουριστικό προϊόν της περιοχής μέσα από ιδιαίτερα πακέτα, που θα προβάλουν κυρίως τον λεγόμενο θεματικό τουρισμό.

β) Η προστασία των εργασιακών σχέσεων και του μεροκάματου των εργαζομένων. Οι επαγγελματίες οφείλουν να κατανοήσουν ότι αν μεταφέρουν την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων στον τομέα του τουρισμού και τους αντικαταστήσουν με φτηνούς εργαζόμενους, κακοπληρωμένους πρακτικάριους, τότε η πτώση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών θα έχει αρνητικές συνέπειες και στους ίδιους.

γ) Η  επιμόρφωση των εργαζομένων. Με δεδομένο ότι υπάρχει στη Πελοπόννησο σχόλη τουρισμού πρέπει να συμβάλει η Περιφέρεια ώστε να γίνεται επιμόρφωση των εργαζομένων για να γνωρίζουν καλά και να μπορούν να προβάλουν την ιστορία και τα προϊόντα του τόπου  μας .

Βέβαια όλα τα παραπάνω απαιτούν μια άλλη πολιτική που δεν θα υποτάσσει τη χώρα στις ορέξεις των ξένων δανειστών για να μετατραπεί όλη σε παραθεριστική κατοικία των πλούσιων συνταξιούχων του βορρά ούτε φυσικά μια πολιτική η οποία διαλύει τις εργασιακές σχέσεις και μειώνει πολύ τους μισθούς και τα μεροκάματα των εργαζομένων. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να συγκροτηθεί ένα πλατύ, μαζικό, ενωτικό, ταξικό κίνημα ανατροπής αυτών των πολιτικών.

Είναι σαφές λοιπόν ότι δεν μπορούμε να υπερψηφίσουμε το πρόγραμμα που εισηγείσθε.

Θανάσης Πετράκος