Ένα σχόλιο για το τραγικό περιστατικό στην Καλαμάτα…

Επειδή στην Ελλάδα γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ζούμε. Επειδή ειδικότερα γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ζούμε στην επαρχία ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Τα έθιμα του Πάσχα που περιλαμβάνουν πυροτεχνήματα, τυποποιημένα και πολύ περισσότερο αυτοσχέδια, πέραν του ότι κινούνται στα όρια της νομιμότητας (κυρίως εκτός αυτής) είναι και επικίνδυνα.

Το πόσο επικίνδυνα εξαρτάται από την προετοιμασία, την εμπειρία και τα μέτρα ασφαλείας που έχει λάβει ο καθένας που συμμετέχει ή (και) ο φορέας που τα διοργανώνει.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως σε μεγάλο ποσοστό τα έθιμα αυτά έρχονται από τον 19ο αιώνα και συνδέονται με την τουρκοκρατία. Συμβολίζουν τον πόθο και την λαχτάρα του Γένους για Λευτεριά και μαζί με την Ανάσταση του Χριστού σηματοδοτούσαν την ελπίδα για Ανάσταση της σκλαβωμένης Ελλάδος.

Δυστυχώς κάθε χρόνο έχουμε όμως και περιστατικά τραυματισμών. Δάχτυλα, μάτια, πρόσωπο, χέρια είναι τα πιθανότερα μέλη του σώματος να υποστούν συχνά σοβαρό τραυματισμό.
Ο θανάσιμος τραυματισμός του εικονολήπτη Κώστα Θεοδωρακάκη στην Καλαμάτα από «σαΐτα» ήρθε σαν σοκ, και είναι σοκ φυσικά. Ήταν όμως οι συνθήκες τέτοιες στο χώρο που έλαβε χώρα το έθιμο ώστε να παρέχουν ασφάλεια; Αυτό θα το απαντήσουν οι αρμόδιες Αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται του δυστυχήματος και όχι εγώ.

Θα σταθώ μόνο λίγο στον Δήμαρχο Καλαμάτας και υποψήφιο Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, Παναγιώτη Νίκα ο οποίος μιλώντας σε δεύτερο χρόνο στον “Θέμα 104,6” δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής σωστά.
«Μετά το θάνατο του Κώστα, δεν νομίζω ότι έχει μέλλον αυτός ο θεσμός αν δεν υπάρξει ένα συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο, όπου θα υπάρχουν όροι διεξαγωγής του. Κανένα δημοτικό συμβούλιο δεν νομίζω ότι μετά το θάνατο του Κώστα μπορεί να πάρει απόφαση».
Αναφερόμενος στα μέτρα ασφαλείας είπε ότι «είχαν ληφθεί τα περισσότερα μέτρα από κάθε άλλη φορά. Προφανώς θα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Ποτέ δεν πιστεύαμε ότι αυτό το βεγγαλικό θα μπορούσε να προκαλέσει αυτό το περιστατικό».
Απαντώντας στο εάν υπάρχουν ευθύνες ο Παναγιώτης Νίκας είπε ότι «είναι σε εξέλιξη η ανακριτική διαδικασία. Η δικαιοσύνη θα κρίνει. Προφανώς υπάρχουν ευθύνες».

Είχε προηγηθεί όμως σε πρώτο χρόνο μία ακατανόητη τοποθέτησή του περί «DNA των Μεσσήνιων στο οποίο είναι καταγεγραμμένος ο σαϊτοπόλεμος οπότε δύσκολο να απαγορευτεί γιατί θα υπάρξουν αντιδράσεις». Αντιδράσεις όμως και μάλιστα πανελλαδικά προκάλεσε αυτή ακριβώς η αρχική τοποθέτηση του κ. Νίκα, ο οποίος και αναγκάστηκε(;) να ανασκευάσει σε σημαντικό βαθμό και να παραδεχθεί τα αυτονόητα.

Δηλαδή:
1) Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες τις οποίες θα αποδώσει η Δικαιοσύνη
2) Θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη προετοιμασία και επαρκέστερα μέτρα ασφαλείας
3) Το έθιμο αυτό αν δεν υπάρξει συγκεκριμένη πρόταση διεξαγωγής με απόλυτη ασφάλεια και όχι αυτοσχεδιασμοί ΔΕΝ έχει μέλλον.
4) Υποτιμήθηκε το “προφίλ” του βεγγαλικού. “Ποτέ δεν πιστεύαμε ότι αυτό το βεγγαλικό θα μπορούσε να προκαλέσει αυτό το περιστατικό” αναφέρει με ειλικρίνεια. Αδικαιολόγητη όμως η υποτίμηση.

Αυτά πρέπει να αλλάξουν κ. Νίκα και αφήστε τις δηλώσεις περί DNA. Στην πολιτική χρειάζεται και τακτ, συναίσθηση των καταστάσεων και αυτοκριτική. Ακόμη και στην “κακιά την ώρα”, ή αν θέλετε κυρίως στην “κακιά την ώρα”.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του Κώστα. Ο Θεός να τους δίνει δύναμη.

Βασίλης Ζώης

Υ.Γ: Είναι προφανές πως τα όσα σε επίπεδο ασφάλειας πρέπει να γίνουν στην Καλαμάτα ΑΝ συνεχιστεί το έθιμο είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν και σε άλλες περιοχές της χώρας με αντίστοιχης επικινδυνότητας παραδόσεις.