Γενετικό υπόβαθρο φαίνεται να έχει η στυτική δυσλειτουργία

Αμερικανοί επιστήμονες παρουσιάζουν σε άρθρο στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the National Academy of Sciences, τις πρώτες αποδείξεις ότι η στυτική δυσλειτουργία έχει γενετική βάση.

Οι ερευνητές του συστήματος Υγείας Kaiser Permanente της Βόρειας Καλιφόρνια, ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 380.000 άνδρες και εντόπισαν γενετικές μεταλλάξεις σε συγκεκριμένο τμήμα του γονιδώματος τους, κοντά στο γονίδιο SIM1, που σχετίζονται άμεσα με τον αυξημένο κίνδυνο ανδρικής ανικανότητας.

Ο εντοπισμός αυτού του σημείου στο SIM1 ως παράγοντα κινδύνου για τη στυτική δυσλειτουργία είναι μια μεγάλη υπόθεση επειδή παρέχει τη μακρά περιζήτητη απόδειξη ότι υπάρχει μια γενετική συνιστώσα της νόσου. Η αναγνώριση, λοιπόν, του πρώτου γενετικού παράγοντα κινδύνου για στυτική δυσλειτουργία είναι μια συναρπαστική εξέλιξη επειδή ανοίγει την πόρτα για την περαιτέρω διερεύνηση και ανάπτυξη γενετικών θεραπειών.

Η στυτική δυσλειτουργία είναι συχνότερη στους ηλικιωμένους και σχετίζεται με πολλές αιτίες, όπως νευρολογικούς, ορμονικούς και αγγειακούς παράγοντες. Υπάρχουν βέβαια θεραπείες που στοχεύουν αυτούς τους παράγοντες, αλλά πολλοί είναι οι πάσχοντες που δεν έχουν ανταπόκριση σε αυτές. Η γενετική πιστεύεται ότι παίζει ρόλο στο ένα τρίτο των περιπτώσεων στυτικής δυσλειτουργίας, αλλά τώρα είναι η πρώτη φορά που μια μελέτη συνδέει μια συγκεκριμένη γενετική περιοχή με τη διαταραχή.

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν γενετική ανάλυση σε δύο μεγάλα και αντίθετα μεταξύ τους δείγματα ανδρών. Το πρώτο απαρτιζόταν από 36.648 άνδρες από την έρευνα GERA, με κλινική διάγνωση στυτικής δυσλειτουργίας και με ανάλογη θεραπεία. Το άλλο δείγμα των 222.358 ανδρών προερχόταν από τη βρετανική βάση UK Biobank. Οι μεταλλάξεις στο σημείο SIM1 σχετίστηκαν με 26% αυξημένο κίνδυνο στυτικής δυσλειτουργίας. Ο κίνδυνος ήταν ανεξάρτητος των άλλων γνωστών παραγόντων κινδύνου για την εκδήλωση της διαταραχής.