Π.Σκούρτη: Για μια πόλη που να χαίρεται κανείς να περπατά!

Για τις παθογένειες της άναρχης “ανάπτυξης” και στα δυο λιμάνια της Ερμιόνης, αναφέρεται σε ανάρτησή της η εκπαιδευτικός Παρασκευή Σκούρτη, η οποία , όπως τονίζει:επιβάλλεται να εγκαταστήσουμε μια πόλη ανθρωποκεντρική, που να χαίρεται κανείς να περπατά, τουλάχιστον το Σαββατοκύριακο, με λύσεις πρακτικές με κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόσημο και απαγόρευση της χρήσης των ΙΧ.

Η ανάρτηση της κας Σκούρτη:

Τα λιμάνια συνεισφέρουν στην απασχόληση μιας και προσφέρουν εργασία για τις διάφορες δραστηριότητες που προκύπτουν από τις λιμενικές υπηρεσίες.
Το λιμάνι διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε κάθε τόπο στην οικονομική ανάπτυξη και στον τουρισμό. Αποτελεί την πύλη εισόδου και εξόδου αγαθών, εξαιτίας δε της συνεχούς έντονης ανθρώπινης παρουσίας, αλληλεπιδρά και πολιτισμικά.

Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε δύο «λιμάνια», το λιμάνι και τα Μαντράκια και ταυτόχρονα δύο καημούς. Όλα ένα κουβάρι, όλα άναρχα, άνθρωποι, αυτοκίνητα, πεζοί, εργαζόμενοι που σερβίρουν.
Η αυξημένη κίνηση κυρίως τους θερινούς μήνες με τον θαλάσσιο τουρισμό επιβάλλει μέτρα και κυρίως τέτοιες ημέρες σαν και τούτες που διανύουμε.
Απουσιάζει πλήρως η προϋπόθεση για επαφή και επικοινωνία των ανθρώπων, της δημόσιας ζωής, των πεζών για ξέγνοιαστη μετακίνηση.
Απαιτείται λοιπόν να επενδύσουμε στην ποιότητα του χώρου που ταλαιπωρείται κοινωνικά και περιβαλλοντικά.

Τα λιμάνια συνεισφέρουν στην απασχόληση μιας και προσφέρουν εργασία για τις διάφορες δραστηριότητες που προκύπτουν από τις λιμενικές υπηρεσίες.
Το λιμάνι διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε κάθε τόπο στην οικονομική ανάπτυξη και στον τουρισμό. Αποτελεί την πύλη εισόδου και εξόδου αγαθών, εξαιτίας δε της συνεχούς έντονης ανθρώπινης παρουσίας, αλληλεπιδρά και πολιτισμικά. Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε δύο «λιμάνια», το λιμάνι και τα Μαντράκια και ταυτόχρονα δύο καημούς.
Όλα ένα κουβάρι, όλα άναρχα, άνθρωποι, αυτοκίνητα, πεζοί, εργαζόμενοι που σερβίρουν.
Η αυξημένη κίνηση κυρίως τους θερινούς μήνες με τον θαλάσσιο τουρισμό επιβάλλει μέτρα και κυρίως τέτοιες ημέρες σαν και τούτες που διανύουμε.
Απουσιάζει πλήρως η προϋπόθεση για επαφή και επικοινωνία των ανθρώπων, της δημόσιας ζωής, των πεζών για ξέγνοιαστη μετακίνηση.
Απαιτείται λοιπόν να επενδύσουμε στην ποιότητα του χώρου που ταλαιπωρείται κοινωνικά και περιβαλλοντικά. Επιβάλλεται να εγκαταστήσουμε μια πόλη ανθρωποκεντρική, που να χαίρεται κανείς να περπατά, τουλάχιστον το Σαββατοκύριακο, με λύσεις πρακτικές με κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόσημο και απαγόρευση της χρήσης των ΙΧ.
Επιβάλλεται η βελτίωση των λιμενικών υπηρεσιών, η τήρηση των κανόνων –όσων τέλος πάντων υπάρχουν-, η ομαλή λειτουργία, για νομικό, διαφανές και καθαρό περιβάλλον.
Όμως εμείς εξακολουθούμε να είμαστε πνιγμένοι στα σκουπίδια, στη ρύπανση κάθε είδους, μα και στην ηχορύπανση από πρωί μέχρι το ξημέρωμα της άλλης.

*Η Παρασκευή Σκούρτη είναι εκπαιδευτικός της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, γεννήθηκε και εργάζεται στην Ερμιόνη. Έχει Πτυχίο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Τρίπολης, Πτυχίο Εξομοίωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Πτυχίο της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων, του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Έχει εργαστεί σε ετήσια Εκπαιδευτικά Προγράμματα στο Εργαστήρι Ελευθέρων Σπουδών, «Πολιτισμός και Εκπαίδευση», «Παιδική Λογοτεχνία», Προγράμματα Μουσειακής Αγωγής. Έχει πάρει μέρος στο 7^ο Πανελλήνιο Συνέδριο του Ελληνικού Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης (ΕΛΛ.Ι.Ε.Π.ΕΚ) με την εισήγησή της, «Ο Παλαμάς ποιητής και δάσκαλος». Οργάνωσε δράσεις στο Μουσείο Παιχνιδιών και στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης «Απόστολος Γκάτσος» κατά τη διάρκεια της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας (2013, 2014, 2015)

Υπηρέτησε για εννέα χρόνια ως Σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής Νομού Κυκλάδων. Δίδαξε σε πολλά Προγράμματα επιμόρφωσης Νηπιαγωγών αλλά και άλλων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων. Έχει γράψει και δημοσιεύσει εργασίες και άρθρα για τη Διδακτική στην Προσχολική Αγωγή. Αρθρογραφεί στο περιοδικό «Στην Ερμιόνη…άλλοτε και τώρα» και έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες αναφορικά με τον πολιτισμό, την ιστορία και τη λαογραφία της ιδιαίτερης πατρίδας της.