Μια φίλη- την οποία δεν γνωρίζω προσωπικά- διάβασε την πρωίνή μου ανάρτηση και μου έγραψε την δική της, την προσωπική εξομολόγηση. Την ρώτησα αν μπορώ να την αναδημοσιεύσω. Θέλω αυτά που εξομολογείται αυτή η μάνα να μην χαθούν. Να μείνουν για πάντα. Και επιπλέον – όσες γυναίκες θέλουν- να το κοινοποιήσουν αυτό το άρθρο – μπας και βάλουμε μυαλό.
Κύριε Μουρατίδη.
Εγώ σας ξέρω εσείς όχι. Από μικρή και πιο μεγάλη – τώρα στα 44 – συμφωνώ πάντα μα πάντα μαζί σας. Είναι σίγουρο ότι κι αν πείτε – ανακουφίζομαι όταν τα ακούω. Γιατί λίγοι μιλάνε έξω από τα δόντια όπως εσείς.
Στα σοβαρά όμως τώρα: Βιώνω εδώ και πολλά χρόνια, μέσω του γιου μου που είναι 10 χρονών, την απόρριψη και την στοχοποίηση. Αρχικά η απόρριψη έγινε με τρόπο διακριτικό και «ευγενικό» – μέχρι που τώρα, φτάσαμε στην επίθεση και το ξέσκισμα μας.
Απειλητικά μηνύματα από “Ελληνίδες μανούλες” που με προειδοποιούν να μη ξαναγυρίσω στο ίδιο σχολείο γιατί θα μας κάνουν τη ζωή μαύρη.
Δε φταίει κάποιος άλλος για τη στοχοποίηση. Αυτές αποφάσισαν κ αυτές έπραξαν.
Ο γιος μου είναι διαφορετικός. Γιατί αντί να τον πηγαίνω μπάλα τον πάω κολύμβηση. Γιατί πάμε στο μουσείο Ακρόπολης, γιατί πάμε σε θέατρα, γιατί μιλάμε και συζητάμε για τα πάντα, γιατί έχει άποψη, γιατί έχει βιώσει θάνατο και βία κι εγώ προσπαθώ να του φτιάξω τον κόσμο.
Όλα αυτά μας έκαναν και τους 2 μη συμβατούς με την μέση Ελληνίδα μάνα και τον μέσο γιο. (Ίσως – γιατί τα παιδιά εύκολα δέχονται και προσαρμόζονται αν δουν τους γονείς τους να κάνουν το ίδιο).
Γιατί σας τα γράφω αυτά πρωί πρωί (και κλαίω κλαίω κλαίω) … και σας το λέω με σιγουριά και το νιώθω ως τα κόκαλα μου. Οι γονείς καταστρέφουν τα πάντα. Οι γονείς κάνουν τα παιδιά θύτες…. και θύματα. Αλλά πρωτίστως αυτές οι γυναίκες- μάνες που ορμάνε να σε φάνε αν δεν συμβαδίζεις με το τρίπτυχο: γεμιστά / κομμωτήριο / ευνουχισμός άντρα.
Αν το παιδί σου δεν ακούει τα ζουζούνια, αν εσύ δε πας σε κουτούκια ή δε χορεύεις τσιφτετέλια στα σχολικά Πάρτι, αν δεν καταδικάζεις τη διαφορετικότητα /ίσα ίσα την αγαπάς… τότε δεν έχεις θέση στην κοινωνία τους.
Αυτές φταίνε κ. Μουρατίδη.
Αυτές φτιάχνουν τους ήττες και αυτές σκοτώνουν τα θύματα.
Έκλαψα.
Τα ΄πα.
Σας κούρασα.
Ίσως
Απλά να ακούσετε μια γνώμη εκ των έσω.
Καλημέρα.
Με αγάπη κ θαυμασμό
(για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύω το ονοματεπώνυμο της φίλης)
άρθρο του Νίκου Μουρατίδη
