Μερικές γραμμές για την Κυρά Τασούλα που χάθηκε σήμερα τόσο άδικα … Του Μιχάλη Καζά

Είναι μερικές φορές που η ζωή είναι απρόβλεπτη. Δεν ξέρεις τι σου επιφυλλάσει η μοίρα στην επόμενη στροφή της ζωής.

Η Τασούλα Λαγού ήταν κάτι σαν σύμβολο για την Καραθώνα Ναυπλίου και πως να μην ήταν, αφού η ζωή της όλη ήταν η Καραθώνα. Δεν γνωρίζω αν άρχισε να πηγαίνει λίγο πριν ή λίγο μετά τον μεγάλο πόλεμο και να περνά τα καλοκαίρια της εκεί, αλλά το βέβαιο είναι ότι περισσότερα από 70 χρόνια η κυρά Τασούλα ανάπνεε τον αέρα της θάλασσας εκεί δίπλα στο κύμα.

Ήταν η εποχή της φτώχειας που έφερε ο μεσοπόλεμος και στην συνέχεια ο μεγάλος πόλεμος, που οι σκληρά εργαζόμενοι κάτοικοι της εργατοπεριοχής που λέγεται Πρόνοια Ναυπλίου πότε με μηχανές, πότε με τρίτροχα, πότε με τα πόδια και πότε με βάρκες πήγαιναν πίσω από το Παλαμήδι, στην παραλία της Καραθώνας να στήσουν το τσαντίρι τους και να κάνουν διακοπές. Εκεί μεγάλωσαν γενιές και γενιές παιδιών. Ίσως εκείνες οι παρέες ήταν που έχουν αφήσει το δέσιμο που οι Προνιώτες έχουν μέχρι και σήμερα.

Κορίτσι τότε η κυρά Τασούλα έμαθε την Καραθώνα, έζησε τις παρέες και την φτώχεια όπως όλοι. Η ζωή στην Καραθώνα της έγινε βίωμα. Έτσι η κυρά Τασούλα από την στιγμή που πήρε ένα δωμάτιο στο κτήριο του Συλλόγου Οικοδόμων δίπλα από τον Άγιο Κωνσταντίνο δεν το άφησε ποτέ. Εκεί πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Μεγαλώνοντας τα παιδιά της, αγναντεύοντας τη θάλασσα, ψήνοντας ψάρια και φιλεύοντας περαστικούς. Έτσι έγινε την τελευταία φορά που την είδα πριν σχεδόν δύο χρόνια.

Περπατούσα με τον γιο μου γύρω εκεί. Φωτογραφίζαμε τον Άγιο Κωνσταντίνο και του εξηγούσα γιατί η Καραθώνα έχει κατακτήσει ένα κομμάτι από την καρδιά και το μυαλό κάθε Ναυπλιώτη και ιδιαίτερα κάθε Προνιώτη. Τότε ακούσαμε τη φωνή της κυρά Τασούλας να μας καλεί να πάμε κοντά της. Ήθελε να μιλήσει και φυσικά να μας φιλέψει από τα ψάρια που έψηνε. Μείναμε ώρα. Ανταλλάσαμε θύμισες αφού και εγώ έχω αρκετές. Ο μικρός άκουγε χωρίς να μιλά και άρχισε τις ερωτήσεις όταν απομακρυνθήκαμε.

Αυτή λοιπόν ήταν η κυρά Τασούλα. Φύλαγε την Καραθώνα για δεκαετίες. Την ίδια αγάπη για την Καραθώνα έχουν και τα παιδιά της. Η κόρη της λοιπόν που πήγαινε και μεγάλωσε και αυτή εκεί, χθες βράδυ έμεινε εκεί.

Η φωτογραφία της ανάρτησης δείχνει την αγάπη που είχαν μάνα και κόρη. Αγκαλιά πρέπει να κοιμήθηκαν και χθες. Τους έλαχε όμως να μην ξυπνήσουν μαζί. Έφτασαν και οι δύο στη πόρτα του άλλου κόσμου. Η κυρά Τασούλα την πέρασε, η καρά Λέλα έμεινε εκεί μέχρι που μεταφέρθηκε σήμερα στο νοσοκομείο Άργους. Οι ΕΚΑΒίτες και οι γιατροί την έπεισαν να μην περάσει την πόρτα. Έτσι σήμερα η κυρά Λέλα σώθηκε και έχει χρέος να μας θυμίζει την γερόντισσα μάνα της που ήταν η ίδια, η Καραθώνα μας. Ελαφρύ το χώμα που τόσο άδικα θα την σκεπάσει…

Μιχάλης Καζάς