Επικήδειος από τον Βασίλη Σωτηρόπουλο προς τον αποθανόντα Δικηγόρο και πρώην Νομαρχιακό Σύμβουλο Κώστα Μιχαλόπουλο

Επικήδειος από τον Βασίλη Σωτηρόπουλο προς τον αποθανόντα Δικηγόρο και πρώην Νομαρχιακό Σύμβουλο Κώστα Μιχαλόπουλο.

Σεβαστοί πατέρες – Κυρίες και Κύριοι
Σπεύσαμε σήμερα εδώ στον Ιερό Ναό του Αγ. Πέτρου για να αποχαιρετήσουμε τον αγαπημένο μας Κώστα, τον Κώστα Μιχαλόπουλο, τον δικηγόρο, τον κοινωνικό αγωνιστή.
Γέννημα και θρέμμα της Αργειακής γης από απλούς και ενάρετους γονείς, που πήρε τις πρώτες διδαχές, τις πρώτες κατευθύνσεις, για να πορευθεί σ’ αυτή τη κοινωνία ως χρηστός πολίτης. Ήταν περίφημος για το ορεινό – φτωχικό χωριό του που γνωρίσαμε όμως και τη φιλοξενία του.

Σπούδασε οικονομικές και νομικές επιστήμες με μεγάλες δυσκολίες και εργαζόμενος συγχρόνως.
Άσκησε τη δικηγορία στην Αργολίδα, έχοντας πάντα καλές σχέσεις με τους πολίτες και τους συναδέλφους του.
Συγχρόνως όμως είχε, από τη φύση του, τη τάση να προσφέρει στα κοινά, στην κοινή προσπάθεια και από τον χώρο της πολιτικής, όχι από ματαιοδοξία, αλλά από πίστη ότι θα είναι περισσότερο χρήσιμος.

Εξελέγη πρώτα δημοτικός σύμβουλος Δήμου Άργους και διετέλεσε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Επίσης και σε άλλους τομείς ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα όπως στον αθλητικό τομέα με τον Παναργειακό και μετέπειτα ως Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου Άργους.

Από το 2003 – 2010, ως εκλεγμένος Νομαρχιακός Σύμβουλος της αιρετής Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, διεκρίθη για την εργατικότητα και την αρμονική συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Άσκησε με επιτυχία τα καθήκοντα του Προέδρου του Νομαρχιακού Συμβουλίου και του αντινομάρχη.

Ήταν σταθερός και ακλόνητος στις αρχές του, στις πεποιθήσεις του και γενικά υποστηρικτής του δικαίου και του ηθικού. Ήταν έντιμος, ειλικρινής και δημιουργικός με τους συνανθρώπους του και τους συνεργάτες του.
Δεν έκανε διακρίσεις και βοηθούσε τους πάντες.

Εργαζότανε σκληρά και ήταν προσηλωμένος στην ιδέα του καθήκοντος.
Σ’ αυτή τη δύσκολη πορεία της ζωής του αντιμετώπιζε και πρόβλημα υγείας σοβαρό και είχε την αμέριστη συμπαράσταση της συζύγου του Μαρίας, των θυγατέρων του Κωνσταντίνας και Δήμητρας, των γονέων του και των αδερφών του διαρκώς.

Ο θάνατος του δεν λύπησε μόνο τους δικούς του ανθρώπους και τους φίλους του, αλλά όλους αυτούς που τον είχαν γνωρίσει, κυρίως όμως τη τοπική κοινωνία.
Στην οικογένεια του εκφράζω όχι μόνον τα δικά μου συλληπητήρια, αλλά και όλων των συνεργατών μας στη Νομαρχία. Όλων των Νομαρχιακών Συμβούλων και Διοικητικών Υπαλλήλων της τότε Νομαρχίας.

Ο Θεός ας αναπαύσει τη ψυχή σου και παρηγορήσει την οικογένεια σου.
Καλό ταξίδι – αγαπημένε μου φίλε Κώστα.