Όλγα Τσακνάκη: Μια γυναίκα στη «φωλιά» των Apache

«Ειδικότητα τεχνίτης ηλεκτρονικών, ηλεκτρολογικών και οπλικών συστημάτων του επιθετικού ελικοπτέρου Απάτσι Δέλτα». Μέχρι εκεί. Κοφτά, γρήγορα. Βλέμμα σταθερό, έξυπνο, αποφασιστικό, ματιά που “γυαλίζει” συνοδεύει την απάντηση της νεαρής επαγγελματία στην ερώτηση.

Η επιλοχίας Αεροπορίας Στρατού Όλγα Τσακνάκη, δεν βρέθηκε τυχαία να εργάζεται σε έναν χώρο που θεωρείται ανδροκρατούμενος.
Σκληρή δουλειά, προγραμματισμός και επιμονή βρίσκονται πίσω από μια τέτοια ξεχωριστή επιλογή καριέρας. «Το είχα σκεφτεί πολλές φορές και όταν ήρθε η στιγμή να επιλέξω την ειδικότητά μου το έκανα και δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή. Αυτό που συνέβη δεν ήταν τύχη, πιστεύω ότι ο καθένας πηγαίνει εκεί που πρέπει να είναι και ναι, πιστεύω ότι η θέση μου είναι εδώ ακριβώς που βρίσκομαι» λέει, μιλώντας στο περιοδικό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ”.

Η επιλοχίας της Αεροπορίας Στρατού δεν είχε μια πορεία πολύ διαφορετική από κάθε άλλο μαθητή. Και μετά ήρθε η απόφαση… Από το σχολείο στις πανελλήνιες εξετάσεις και στα δύσκολα, αφού πλέον εργάζεται πάνω σε ένα από τα πιο πολύπλοκα και απαιτητικά κατασκευάσματα, ένα πανάκριβο επιθετικό ελικόπτερο της Αεροπορίας Στρατού της Ελλάδας. «Κατατάχθηκα στη Σχολή Μόνιμων Υπαξιωματικών το 2012, αποφοίτησα το 2014 ως μόνιμη λοχίας Αεροπορίας Στρατού, μετά ήρθα στη βάση του Στεφανοβίκειου, όπου ήρθε η στιγμή να πάρω την ειδικότητά μου, να εκπαιδευτώ πάνω σ’ αυτήν. Η εκπαίδευση έγινε στις ΗΠΑ, επέστρεψα τον Νοέμβριο του 2016 και από τότε εργάζομαι πάνω στα συγκεκριμένο επιθετικό ελικόπτερο» λέει.

«Αυτό που κάνουμε είναι λειτούργημα, δεν είναι δουλειά, αφού ο σκοπός είναι η υπεράσπιση της πατρίδας και της σημαίας μας, οπότε αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε όλοι πολύ υπερήφανοι» λέει η ψύχραιμη Όλγα.

«Είναι λίγο περίεργο να ακούνε σε μια συζήτηση ότι μία γυναίκα είναι τεχνικός και μάλιστα σε ένα επιθετικό ελικόπτερο, όμως επειδή η ευθύνη είναι μεγάλη και οι υποχρεώσεις πολλές, αυτό σε κάνει να είσαι πιο συνειδητοποιημένος ως άνθρωπος και στη ζωή σου και στο επάγγελμά σου. Η συνεργασία με τους υπόλοιπους συναδέλφους δε, είναι άψογη αφού είμαστε όλοι συνειδητοποιημένοι. Έχουμε έναν κοινό σκοπό, οπότε αυτό αυτομάτως μας κάνει να προσπαθούμε περισσότερο και να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας».

Κάπου εδώ το βλέμμα της “φεύγει”. Έχει “πιάσει” το σκούρο γκρι επιβλητικό ιπτάμενο δημιούργημα, το ελικόπτερο του 2ου Τάγματος Επιθετικών Ελικοπτέρων, που στέκει λίγο πιο πέρα, στο υπόστεγο, περιμένοντας τη νεαρή επιλοχία.
Ίσα που προλάβαμε μια τελευταία ερώτηση: «Τι σκέφτεσαι όταν ξυπνάς το πρωί για να φύγεις για δουλειά Όλγα;».

«Ανυπομονώ», απαντά δίχως δεύτερη σκέψη.