«Κυρά Μονοβασιά μου, πέτρινο καράβι μου. Χιλιάδες οι φλόκοι σου και τα πανιά σου. Κι όλο ασάλευτη μένεις να με αρμενίζεις μες στην οικουμένη» έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για τον τόπο του, τη Μονεμβασιά.
Για τον άγριο βράχο, την Ακρα Mινώα -όπως ονομαζόταν κατά την αρχαιότητα- που αποκόπηκε από την Πελοπόννησο με έναν σεισμό το 375 μ.X. και πήρε τη μορφή που πήρε σήμερα.
Πίσω από τα μεσαιωνικά τείχη της Μονεμβασιάς κρύβεται η μαγευτική καστροπολιτεία που φιλοξενεί βυζαντινές εκκλησίες, επιβλητικά αρχοντικά, γραφικά καλντερίμια και μία σειρά από ξενώνες, εστιατόρια, μπαρ και καταστήματα, που βρίσκονται σε αρμονία με το αρχιτεκτονικό προφίλ της πόλης. Στον «Βράχο της Μονεμβασιάς» συνδιαλλέγεται η άγρια ομορφιά
της πέτρας με το μπλε της θάλασσας και το σήμερα με την ατμόσφαιρα των μεσαιωνικών χρόνων.
Η Μονεμβασία χωρίζεται σε δύο μέρη: την Άνω Πόλη -που κτίστηκε πρώτη και δεν κατοικείται- και την Κάτω Πόλη που κατοικείται στις μέρες μας και φιλοξενεί σημαντικά αξιοθέατα. Ακολουθώντας το κεντρικό καλντερίμι της Κάτω Πόλης-ξεκινά από την πύλη του Κάστρου- θα οδηγηθείτε στην κεντρική πλατεία με το κανόνι όπου δεσπόζει η εκκλησία του Ελκόμενου Χριστού. Το εσωτερικό του ναού κοσμούν μεταβυζαντινές εικόνες (17ος – 18ος αιώνας), όπως ο Ελκόμενος Χριστός, η Παναγία στον τύπο προ Σταυρού, ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και η Γέννηση του Χριστού στο τέμπλο, και η «Κυρία η Παντάνασσα» στο προσκυνητάρι. Τα μαρμάρινα γλυπτά μέσα σε αυτή χρονολογούνται στους παλαιοχριστιανικούς και βυζαντινούς χρόνους.
