ΝΕΔΥΠΕΡ: Επικίνδυνη και Αντιαισθητική η “νέα γέφυρα” Ηλιοκάστρου

Στο ΔΣ της 16ης Μαϊου 2017 ήρθε προς συζήτηση το θέμα για τη συγκρότηση επιτροπής προσωρινής και οριστικής παραλαβής του έργου: «Κατασκευή πεζογέφυρας Ηλιοκάστρου» καθώς και του έργου: «Αποπεράτωση πεζογέφυρας Ηλιοκάστρου».Στην τοποθέτησή μου έκανα λόγο για την επικινδυνότητα και την αντιαισθητική εικόνα της «νέας γέφυρας» που κατασκεύασε ο Δήμος Ερμιονίδας στο Ηλιόκαστρο και παρέδωσε στην κυκλοφορία το Καλοκαίρι του 2016 επισημαίνοντας ότι δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά αφού έργα σαν αυτό χρησιμοποιούνται στην κατασκευή µεγάλων έργων οδοποιίας και σε μεγάλα αστικά κέντρα και δεν έχουν σχέση με τη φυσιογνωμία της περιοχής..

Για την ιστορία η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Ερμιονίδας αποφάσισε την απευθείας ανάθεση της εκπόνησης της μελέτης στις 12 Μαρτίου 2014 μετά το αίτημα της Τοπικής Κοινότητας (Απόφαση με αριθμό 1/2014) για την αντικατάσταση του οδοστρώματος της υπάρχουσας γέφυρας καθώς και την κατασκευή πεζόδρομου. Η απόφαση αυτή επικυρώθηκε και από την με αριθμό 73/2014 Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Η έγκριση και η παραλαβή της μελέτης με αριθμό 20/2014, έγινε από το ΔΣ του Δήμου στις 1/4/2014.

Ως γνωστό η ιστορική γέφυρα του Ηλιοκάστρου, βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και πάνω στο κεντρικό ρέμα και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο και το σημείο αναφοράς για την περιοχή και είναι μέρος της ιστορικής και πολιτιστικής παράδοσης.

Σε αυτή τη γέφυρα καθημερινά περπατούν μαθητές και μικρά παιδιά και θα έπρεπε να υπήρχε μεγαλύτερη προσοχή από τους αρμόδιους (μελετητής-τεχνική υπηρεσία Δήμου) για την κατασκευή της ( κόστος έργου 42.000€.) και ιδίως όσον αφορά την τοποθέτηση των μεταλλικών στηθαίων ασφαλείας για τα οχήματα και τους πεζούς.

Στις φωτογραφίες διακρίνεται καθαρά ότι από τα προστατευτικά στηθαία εξέχουν βίδες και κοφτερές λαμαρίνες και έτσι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για ατυχήματα και τραυματισμούς, ιδίως των μικρών παιδιών.Όμως η «νέα γέφυρα» είναι και αντιαισθητική γιατί δεν έχει καμμία μα καμμία αρχιτεκτονική σύνδεση με την προηγούμενη η οποία έδενε με το περιβάλλον και αποτελούσε συνέχειά του.

Με το δεδομένο ότι οι κάτοικοι του χωριού για να καλύψουν μια επιτακτική ανάγκη τους (αυτήν της επικοινωνίας) έχτισαν αυτό το γιοφύρι σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον φυσικό τοπίο, το κύριο μέλημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα έπρεπε να είναι η προστασία και η ανάδειξή του ως δείγμα της πολιτιστικής κληρονομιάς του Δήμου μας.